Wypożyczyłam tą książkę bo... sama nie wiem dlaczego. Może dlatego, że postanowiłam jej całkowicie nie skreślać i dać szansę "twórczości" paniom P.C i Kristin Cast. Zaintrygowało mnie to, że w "Przepowiedni" jest połączenie dwóch mitologii: greckiej oraz nordyckiej ( na to drugie wskazują imiona niektórych postaci - np. Cuchulainn, znany w tejże mitologii jako potężny wojownik na miarę greckiego Achillesa, natomiast Brighid to imię bogini ognia, siostry boga miłości).
Śmiem zauważyć, że pani P.C. i jej córka Kristin mają jakiegoś fioła na punkcie kultu i kapłaństwa. Niemiłosiernie nudziły mnie te wątki z Elpheme i ukochanym, ale nie tak jak wszystkie wydarzenia skupiające się na kapłaństwie i powołaniu głównej bohaterki.
"Przepowiednia" wieje nudą i takim banałem... Może i posiadam dużą wyobraźnie i gdzieś tam w głębi duszy jestem romantyczką, ale proszę Was - ogłoszenie wielkiej przyjaźni na wieki wieków po wspólnej kąpieli w jeziorku z kimś kogo znasz jeden dzień? No dobra, jest większy absurd: święte przekonanie o swojej szczerej miłości do kogoś kogo znasz kilka godzin. Miłość do grobowej deski, rzeczywiście.
Żałuję, że po to sięgnęłam. Już nigdy więcej wypocin P.C. i Kristin Cast. Powodują kwaśną minę, irytację, ból głowy a nawet ból zębów. Nie jestem masochistką - będę ich "twórczość" omijać szerokim, bardzo szerokim łukiem.

Wypożyczyłam tą książkę bo... sama nie wiem dlaczego. Może dlatego, że postanowiłam jej całkowicie nie skreślać i dać szansę "twórczości" paniom P.C i Kristin Cast. Zaintrygowało mnie to, że w "Przepowiedni" jest połączenie dwóch mitologii: greckiej oraz nordyckiej ( na to drugie wskazują imiona niektórych postaci - np. Cuchulainn, znany w tejże mitologii jako potężny...