"Afrykańskie i inne zmyślenia" to sprytnie zastawiona pułapka na czytelnika, który spodziewa się kolejnej książki ze wspomnieniami autora o Afryce. "Pułapka", bo choć książka w swojej pierwszej części prezentuje opowiadania osadzone na Czarnym Lądzie to jej dalszy ciąg poświęcony jest zupełnie innej tematyce. Relacje uczuciowe dojrzałego mężczyzny z młodą, atrakcyjną kobietą, stanowią motyw przewodni większości kolejnych opowiadań. Jest to przejście o tyleż zaskakujące co i całkowicie uzasadnione, gdyż z czasem przekonujemy się, że autor z dużo większą swadą i pewnością siebie podszedł do tworzenia "nie-afrykańskiej" części swojego dzieła. To właśnie w dalszej części książki piękny język i wciągająca narracja znajdują właściwą dla siebie tematykę - poświęconą miłości, oddaniu, poświęceniu, ale również rozważaniom o istocie wszechświata, roli jaką człowiek w nim odgrywa i determinizmowi, który (zdaniem autora) nim rządzi. To właśnie owe "inne zmyślenia" są głównym tematem książki, ale czy trzeba zastawiać "afrykańską pułapkę", aby skłonić czytelnika do ich poznania? Raczej nie, gdyż bronią się same. Zachęcam do przeczytania!

"Afrykańskie i inne zmyślenia" to sprytnie zastawiona pułapka na czytelnika, który spodziewa się kolejnej książki ze wspomnieniami autora o Afryce. "Pułapka", bo choć książka w swojej pierwszej części prezentuje opowiadania osadzone na Czarnym Lądzie to jej dalszy ciąg poświęcony jest zupełnie innej tematyce. Relacje uczuciowe dojrzałego mężczyzny z młodą, atrakcyjną...

Uważam tą książkę za bardzo dobrą ponieważ zawiera w sobie teksty wzbudzające całe spektrum emocji,od obrzydzenia poprzez smutek do radości i podniecenia. Pobudza wyobraźnię,a jednocześnie jest wyrazem cieni rzeczywistości. Polecam bardzo gorąco choć zniechęcić mogą trochę Nadwyrost refleksje.

Uważam tą książkę za bardzo dobrą ponieważ zawiera w sobie teksty wzbudzające całe spektrum emocji,od obrzydzenia poprzez smutek do radości i podniecenia. Pobudza wyobraźnię,a jednocześnie jest wyrazem cieni rzeczywistości. Polecam bardzo gorąco choć zniechęcić mogą trochę Nadwyrost refleksje.

„Afrykańskie i inne zmyślenia” to swoistego rodzaju opowiadania. Wiele do myślenia daje słowo „zmyślenia”, znajdujące się w tytule książki. W pewnym momencie czytelnik zaczyna zastanawiać się, czy wszystko o czym czyta w książce Sawickiego jest prawdziwe, i w którym momencie w jego opowieść wdziera się fikcja. Książka Sawickiego nie jest łatwą lekturą – z całą pewnością trzeba poświęcić jej więcej, niż jeden wieczór. Nie jest to książka, po którą sięgamy, aby przeżyć chwilę radości. Zaduma, skupienie i cisza to elementy bardzo wskazane podczas obcowania z literaturą Zbigniewa Sawickiego – lekturą, którą należy czytać bez pośpiechu, dawkując sobie ją w niewielkich ilościach, strona po stronie, opowiadanie po opowiadaniu. Mnie osobiście Sawicki nie oczarował, co nie znaczy, że zawiódł mnie całkowicie. Jego obserwacje i spostrzeżenia były ciekawe, ale zabrakło mi tego „czegoś”. Autor nie potrafił w pierwszej części w pełni zawładnąć moim umysłem i przenieść mnie na ten ogromny kontynent, który na książce zdawał się być jakiś taki płaski i bez wyrazu. Nie potrafił też sprawić, że poczuję sympatię do bohaterów, na których skupia się w części drugiej. Być może gdyby cała książka była poświęcona Afryce, coś w końcu by we mnie drgnęło sprawiając, że odnalazłabym się w tej historii – niestety, porzucenie Czarnego Lądu na rzecz drugiej części, która była dosyć nijaka sprawiło, że nie mogłam się w pełni cieszyć opowieściami snutymi przez Zbigniewa Sawickiego.

Całość recenzji tutaj: http://molksiazkowyy.blogspot.com/2011/03/opowiesci-nie-do-konca-prawdziwe.html

„Afrykańskie i inne zmyślenia” to swoistego rodzaju opowiadania. Wiele do myślenia daje słowo „zmyślenia”, znajdujące się w tytule książki. W pewnym momencie czytelnik zaczyna zastanawiać się, czy wszystko o czym czyta w książce Sawickiego jest prawdziwe, i w którym momencie w jego opowieść wdziera się fikcja. Książka Sawickiego nie jest łatwą lekturą – z całą pewnością...