Nieco bajkowa konwencja tej powieści może początkowo drażnić infantylnością, ale gdy uświadomimy sobie, że to tylko interpretacja bajki, mitu, a spod tej treści płynie pewne mądre przesłanie, to robi się raźniej. Oto prawdziwa literatura, w dodatku pięknym językiem napisana. Polecam.

Nieco bajkowa konwencja tej powieści może początkowo drażnić infantylnością, ale gdy uświadomimy sobie, że to tylko interpretacja bajki, mitu, a spod tej treści płynie pewne mądre przesłanie, to robi się raźniej. Oto prawdziwa literatura, w dodatku pięknym językiem napisana. Polecam.

Fabuła książki jest całkiem prosta. Oto Pan Bóg zaczyna wątpić, czy człowiek potrafi osiągnąć zbawienie, a tym samym, czy zasługuje na potępienie, jeżeli nie potrafi. Wysyła więc na ziemię diabła, którego zadaniem jest dostąpić zbawienia, w przeciwnym razie nie będzie już w piekle dostawy nowych dusz. Piekielnik rozpoczyna życie chłopa na estońskiej wsi. Historia jest na poły fantastyczna, na poły realistyczna. Pełna odniesień do Biblii (Hiob) funkcjonuje bez wątpienia jako parabola traktująca o ludzkiej kondycji, równocześnie będąc satyrą, groteską, wypełniona także i ciepłym humorem sagą rodu Piekielnika, a tym samym portretem realiów wsi w Estonii pod koniec lat 30-tych. Powieść "Nowy Piekielnik z Czartoryi" napisana jest prostym językiem, który naszpikowany jest jednakże filozoficznym przekazem, w którym zmagają się dobro i zło. Piekielnik został sportretowany jako prosty krzepki chłop, ufny i naiwny, ślepo wierzący mieniącemu się jego przyjacielem Antsowi, bogatemu gospodarzowi, który manipuluje dobrodusznym Piekielnikiem, czerpiąc z tego korzyści. Hansen-Tammsaare, prawnik z wykształcenia, stworzył tu opozycję pomiędzy naiwnym postrzeganiem prawa przez Piekielnika, a wyrachowanym wykorzystywaniem go przez Antsa. Baśniowo-realistyczna saga wiejska z filozoficznym przekazem, to chyba najbardziej lapidarna charakterystyka książki, jaka przychodzi mi do głowy. Nie należy dać zwieść się jej pozornej prostocie, ponieważ w wartkich dialogach autor zawarł wiele istotnych egzystencjalnych kwestii. A jako że są one ujęte w formę dialogów, siłą rzeczy prezentują dwa odmienne punkty widzenia. Czy Piekielnik osiągnął swój cel, czyli czy zdołał osiągnąć zbawienie poprzez przykładne życie na ziemi, tego nie zdradzę; uważam, że warto przeczytać książkę, przeżyć i przemyśleć losy jej bohaterów, a na koniec skonfrontować własne odczucia z konkluzją autora. Po drodze będzie okazja do przemyśleń wyłuskana z ciekawej historii, a także wiele powodów do śmiechu, mimo faktu, że gra idzie o ludzkie zbawienie.

Fabuła książki jest całkiem prosta. Oto Pan Bóg zaczyna wątpić, czy człowiek potrafi osiągnąć zbawienie, a tym samym, czy zasługuje na potępienie, jeżeli nie potrafi. Wysyła więc na ziemię diabła, którego zadaniem jest dostąpić zbawienia, w przeciwnym razie nie będzie już w piekle dostawy nowych dusz. Piekielnik rozpoczyna życie chłopa na estońskiej wsi. Historia jest na...

Określenie „urocza” dla tej książki przychodzi jako pierwsze. Chociaż określenie to kontrastuje z treścią, to nawiązuję do formy, naiwnej, bajkowej i prostej, ale niepozbawionej humoru. Historia jako anegdota biblijna, uniwersalna, zaskakująca z każdą kolejną stroną. Na uwagę zasługują „odkrywcze” wywody naukowo-empiryczne np. o ewolucji czy te semantyczne. Spełniają one podwójną funkcję tę humorystyczną poprzez formę i odkrywczą przez treść jak te - niekiedy absurdalne spojrzenie/wywody na utarte schematy poznawcze. Dialogi na pograniczu filozofii, etyki czy teologii, prowadzone językiem prostym dają ciekawą perspektywę, w której żadne pytanie nie jest trudne a odpowiedzi często oczywiste.

Reinterpretacja mitu, naturalizm wiejskiego życia, książka religijna, ale przede wszystkim niezwykle przyjemna, pełna atrakcji, chociaż podążająca przewidywalnym schematem lektura.

Określenie „urocza” dla tej książki przychodzi jako pierwsze. Chociaż określenie to kontrastuje z treścią, to nawiązuję do formy, naiwnej, bajkowej i prostej, ale niepozbawionej humoru. Historia jako anegdota biblijna, uniwersalna, zaskakująca z każdą kolejną stroną. Na uwagę zasługują „odkrywcze” wywody naukowo-empiryczne np. o ewolucji czy te semantyczne. Spełniają one...

Czy człowiek jest doskonałym wytworem boskiej mocy? Czy cały zamysł Boga został spełniony w tym jednym najważniejszym akcie? A może coś jednak poszło nie tak? Może w boskim palnie stworzenia pojawił się jakiś błąd?
Anton Hansen-Tammsaare ukazują nam początkowo niebiański świat, który stracił zaufanie do człowieka. Bóg zaczął zadawać sobie pytanie: „Co jeśli człowiek nie jest w stanie się zbawić? Jeśli już u początku jego istnienia był skazany na upadek?”. Jeśli tak w rzeczywistości jest, to czy można winić człowieka, że na świecie szerzy się zło, gwałt, kłamstwo? I jakie powinno się przedsięwziąć środki, aby naprawić ten błąd? Bóg ma plan! Bóg chce się przekonać czy Jego podejrzenia są prawdziwe. Wysyła więc Piekielnika na ziemie. Jego cel jest jeden. Jego dusza, jako człowieka, musi się zbawić. Wtedy to będzie mógł zabierać dusze do piekła, a świat nie zostanie zgładzony.
Nie ukrywajmy, Piekielnik inteligencją nie grzeszy, co jest jego największym przekleństwem. Może nie jego, on nie wie jak naiwny jest w stosunku do swojego „przyjaciela” Antasa. Czytając tą powieść wcale nie ma się wrażenia, że dzieje się ona w latach trzydziestych w Estonii. Jedynym elementem to potwierdzającym jest przyroda i zaćmienie tamtejszej ludności. Ponadczasowe pozostaje zachowanie „tych mądrzejszych” w stosunku do szarego pracownika. Choć gospodarz z Czartoryi nie pozostaje bez winy, bardziej oburza zachowanie tych, którzy wykorzystują Jego naiwność, łatwowierność i chęć zbawienia. Aż serce w pewnych momentach pęka kiedy czyta się tą książkę i pozostaje odwieczne pytanie: dlaczego człowiek nie potrafi się zmienić? Dlaczego wciąż i wciąż wykorzystujemy słabszych i mniej mądrych od siebie?
Znaleźć tego typu książkę w antykwariacie w „cenie promocyjnej” to skarb. Nie mam tu na myśli tylko uniwersalnej tematyki. Dla mnie jednym z najcudowniejszych odkryć jest język jakim ona jest napisana. Po prostu cudowna akcja i cudowny staropolski (jeśli można tak powiedzieć) język. Jak dla mnie: niezła gratka!

Czy człowiek jest doskonałym wytworem boskiej mocy? Czy cały zamysł Boga został spełniony w tym jednym najważniejszym akcie? A może coś jednak poszło nie tak? Może w boskim palnie stworzenia pojawił się jakiś błąd?

Anton Hansen-Tammsaare ukazują nam początkowo niebiański świat, który stracił zaufanie do człowieka. Bóg zaczął zadawać sobie pytanie: „Co jeśli człowiek nie...

Bardzo dobrze czytało mi się tą książkę. A po jej przeczytaniu czuję niedosyt, ale jednocześnie mam możliwość wymyślenia sobie we własnej głowie jak to dalej potoczyły się losy Piekielnika i innych bohaterów.

Bardzo dobrze czytało mi się tą książkę. A po jej przeczytaniu czuję niedosyt, ale jednocześnie mam możliwość wymyślenia sobie we własnej głowie jak to dalej potoczyły się losy Piekielnika i innych bohaterów.