Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Shit Just Got Real" gardło całej intrygi się zawęża. Narracyjne eksperymenty z chronologia są tutaj jeszcze do przyjęcia dają czytelnikowi moc podobna do mocy jednej z bohaterek. Ta cześć warto zapamiętać chociażby ze względu na dwie sceny potyczek z udziałem Ciri i postać skurwysyna doskonałego Leo Bonharta.

"Shit Just Got Real" gardło całej intrygi się zawęża. Narracyjne eksperymenty z chronologia są tutaj jeszcze do przyjęcia dają czytelnikowi moc podobna do mocy jednej z bohaterek. Ta cześć warto zapamiętać chociażby ze względu na dwie sceny potyczek z udziałem Ciri i postać skurwysyna doskonałego Leo Bonharta.

Rozbieżność sagi pomiędzy infantylnością a powagą osiąga w tej książce swoje apogeum. Z początku jest rażąca, ale z czasem daje się zrozumieć w kontekście całej historii o wybrance światów. Dla mnie najciekawsze okazały się rozległe opisy batalistyczne, tutaj Sapkowski błyszczy i czuje się wyjątkowo pewnie. Sprawne domknięcie wątków w dość klasycznej scenerii pozostaje mimo wszystko ciekawe i wciągające. Styl literacki Sapkowskiego nadal pozostawia wiele do życzenia. A narracyjne wygibasy, zamiast uprzyjemniać lekturę, często wydają się tanimi popisami niewiele wnoszącymi. Chociaż ani styl, ani postacie nie wzbudziły we mnie większych emocji, to świat Wiedźmina będę wspominał z nostalgią i pozytywnymi odczuciami. Ostatecznie teraz po przeczytaniu wszystkich książek mogę stwierdzić (w gruncie rzeczy optymistycznie), że gry (CD Project) jako medium przerosły literacki oryginał.

Rozbieżność sagi pomiędzy infantylnością a powagą osiąga w tej książce swoje apogeum. Z początku jest rażąca, ale z czasem daje się zrozumieć w kontekście całej historii o wybrance światów. Dla mnie najciekawsze okazały się rozległe opisy batalistyczne, tutaj Sapkowski błyszczy i czuje się wyjątkowo pewnie. Sprawne domknięcie wątków w dość klasycznej scenerii pozostaje mimo...

Historia rozpędza się na dobre, sieć intryg zagęszcza się jak pionki na szachownicy, dochodzą nowe ciekawe postacie. Charakter powieści zmienia się na bardziej przygodowy, wyprawa, motyw kompanii, zawierucha wojenna. To wszystko sprawia, że fabuła naprawdę angażuje.

Styl Sapkowskiego też staje się bardziej wygładzony, mniej nonszalancki albo to ja po prostu się do niego przyzwyczajam i coraz mniej mi przeszkadza. Trzecia część sagi- do tej pory najlepsza!

Historia rozpędza się na dobre, sieć intryg zagęszcza się jak pionki na szachownicy, dochodzą nowe ciekawe postacie. Charakter powieści zmienia się na bardziej przygodowy, wyprawa, motyw kompanii, zawierucha wojenna. To wszystko sprawia, że fabuła naprawdę angażuje.

Styl Sapkowskiego też staje się bardziej wygładzony, mniej nonszalancki albo to ja po prostu się do niego...