Skończyłam to już ponad dwa tygodnie temu i jak na świeżo po zakończeniu dałabym 7/10, tak mi się to utrzymało.

Ogólnie powieści historyczne, szczególnie takie skupiające się na aspekcie przygodowym, rzadko kiedy oceniam pod kątem odwzorowania realiów czy faktycznych wydarzeń, zwłaszcza gdy dotyczą czasów, do których jest stosunkowo niewiele w 100% pewnych źródeł historycznych. O ile jasne, że mam prawo oczekiwać, że autor zrobił swój risercz, o tyle zawsze pamiętam, że powieść jest jedynie wizją artystyczną na dane wydarzenia, a nie podręcznikiem do historii. Stąd oceniam takie powieści jedynie jako wizje artystyczne (chyba że trafi się w takich książkach coś, co mnie niemiłosiernie boli - tutaj nic takiego nie zaobserwowałam).

To tak pokrótce: fabuła to w sumie przyjemna przygodówka w takim oldschoolowym stylu, którego w obecnych czasach często mi brakuje. Odnoszę wrażenie, że niektórzy nowocześni autorzy za bardzo na mój gust lubują się w opisach okrucieństwa i seksu - rozumiem, że wielu czytelników lubi mocniejsze bodźce albo sobie poświntuszyć, ale ja wolę tak jak tutaj: dajemy czytelnikowi do zrozumienia, że postacie zaraz będą się cimcirimciać i urywamy w stosownym momencie, albo mówimy, że podczas walki napieprzali się ostro i trupów było, że hej!, a po bitwie jeszcze w miastach sporo osób dorżnięto. Ja to sobie jestem w stanie wyobrazić bez dokładnego opisu każdego gwałtu czy tortury.
Jest kilka fabularnych głupot, szczególnie na początku (ta scena, w której Ścibor spotyka Dzika po raz pierwszy i go rozwiązuje do jedzenia i snu, po czym sam idzie spać, nie związawszy go ponownie - szczyt głupoty! I to jeszcze ze strony władcy grodu! Boże, widzisz, a nie grzmisz!). Natomiast one mnie do pewnego stopnia bardziej śmieszyły, niż wkurzały.
Postacie spoko, tylko odnoszę wrażenie, że autor trochę za mało zróżnicował im style wypowiedzi. Z postaci chyba tylko Dzik mi jakoś bardzo nie podszedł, wydaje się okropnie płaski na tle tajemniczego Zbrozły, Mieszka z rozterkami na temat przyjęcia nowej wiary czy chociażby cwaniaka Szmatki. Z drugiej strony z założenia miał być to chłop mniej skomplikowany niż konstrukcja cepa. No i trochę inaczej na niego też patrzę po drugim tomie (staram się jednak oceniać w tej chwili pierwszy jako odrębny utwór).

Jeszcze jedna rzecz, która bardzo mi się podobała: relacja między Mieszkiem a Ściborem. Odnoszę wrażenie, że ostatnio w mediach mało się zwraca uwagę na więzi między rodziną, więc zobaczyć taką dość zdrową relację rodzeństwa to było dla mnie miłe zaskoczenie.

Skończyłam to już ponad dwa tygodnie temu i jak na świeżo po zakończeniu dałabym 7/10, tak mi się to utrzymało.

Ogólnie powieści historyczne, szczególnie takie skupiające się na aspekcie przygodowym, rzadko kiedy oceniam pod kątem odwzorowania realiów czy faktycznych wydarzeń, zwłaszcza gdy dotyczą czasów, do których jest stosunkowo niewiele w 100% pewnych źródeł...

Doskonała powieść historyczna o początkach państwa polskiego. W tej części autor opisuje przyczyny i walkę między wojskami księcia polskiego Mieszka I a margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona, wspomaganego przez możnowładcę Zygfryda von Walbeck, do której doszło pod Cedynią 24 czerwca 972.
Dowiadujemy się również jakie i dlaczego czynił Mieszko starania, by wprowadzić chrześcijaństwo w kraju.
Akcja toczy się wartko, opisy walk są tak realistyczne, że ma się wrażenie uczestnictwa w nich. Gdy Dzik lub Stoigniew przedziera się przez mokradła, czuje się tę atmosferę.
Osiłek nazywany Dzikiem, to rabuś zdobywający łupy podczas grabieży na podróżujących po drogach Niemcach. Żył sobie w lesie i tak mu było dobrze. Niczego się nie bał i niczego nie potrzebował, prosty chłop kierował się swoimi zasadami w życiu. Był dobrym człowiekiem, uczciwym i sprawiedliwym. Wszystko traktował dosłownie, a Niemców łupił, bo to wrogowie. Polubiłam tego Dzika.
Nie brakuje też pięknych opisów przyrody i tylko przemyka mi myśl, że takich borów już nie ma. Świetnie zrealizowany audiobook, sięgam po następny.

Doskonała powieść historyczna o początkach państwa polskiego. W tej części autor opisuje przyczyny i walkę między wojskami księcia polskiego Mieszka I a margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona, wspomaganego przez możnowładcę Zygfryda von Walbeck, do której doszło pod Cedynią 24 czerwca 972.
Dowiadujemy się również jakie i dlaczego czynił Mieszko starania, by wprowadzić...

Książka od której się nie oderwiesz.
Wybrałem wersję audiobook. Dodatkowy plus.
Historia Polski z wątkiem przygodowym.
Postać Dzika wreszcie rewelacyjna.
Książka z morałem.
Naprawdę polecam.

Książka od której się nie oderwiesz.
Wybrałem wersję audiobook. Dodatkowy plus.
Historia Polski z wątkiem przygodowym.
Postać Dzika wreszcie rewelacyjna.
Książka z morałem.
Naprawdę polecam.

Czego więcej trzeba od bardzo dobrej powieści historycznej? K. Bunsch jest mistrzem gatunku.

Czego więcej trzeba od bardzo dobrej powieści historycznej? K. Bunsch jest mistrzem gatunku.

Nie czyta się łatwo ale można się przyzwyczaić do stylu.
Im mniej bijatyk tym lepiej dla powieści.
Na duży plus bohaterowie powieści. Z pomysłem i polotem

Nie czyta się łatwo ale można się przyzwyczaić do stylu.
Im mniej bijatyk tym lepiej dla powieści.
Na duży plus bohaterowie powieści. Z pomysłem i polotem

Wyzwanie na styczeń:
Przeczytam książkę z motywem początku

Początki państwa polskiego i początek nowego cyklu :)

Wyzwanie na styczeń:
Przeczytam książkę z motywem początku

Początki państwa polskiego i początek nowego cyklu :)

Nieznośny dla mnie styl: połączenie archaizowanego języka, który jednak jest praktycznie aktualną polszczyzną, tylko dość dziwną z zupełnie płaską i pozbawioną jakiejkolwiek ikry narracją. Postacie są jednowymiarowe i wypowiadają się patetycznym, pozbawionym emocji językiem. Jak na oderwanych od topora prymitywnych wojowników są zaskakująco nudni, pozbawieni humoru czy brutalności. Wypowiadają się jak bohaterowie eposu rycerskiego - pełni są cnoty, dumy i rozsądku - żadnych tam klątw, brawury czy zbędnej przemocy. Nie dotrwałem do końca tomu.

Nieznośny dla mnie styl: połączenie archaizowanego języka, który jednak jest praktycznie aktualną polszczyzną, tylko dość dziwną z zupełnie płaską i pozbawioną jakiejkolwiek ikry narracją. Postacie są jednowymiarowe i wypowiadają się patetycznym, pozbawionym emocji językiem. Jak na oderwanych od topora prymitywnych wojowników są zaskakująco nudni, pozbawieni humoru czy...

Zdrowa ironia Karola Bunscha i mądrość życiowa. I doświadczenie. Ot co. Bo jak się debiutuje po 40-stce, to tak być musi. Może oprócz tej ironii, co jest cechą wrodzoną.

Cóż robić gdy się pisze recenzję takiego dzieła?
Najlepiej byłoby piać z zachwytu.

Nie ma drugiej powieści, tak udatnie poprowadzonej przez początek państwa polskiego. Ba! Znam takich, co szukali dzikowego skarbu! Co prawda jako chłopcy, no ale próbowali.
Jakiego skarbu? Książki?!... Nie mogli iść do księgarni, czy biblioteki?
Otóż nie mogli. Chodzili o skarb Dzika, w powieści opisany. To się nazywa moc słowa!

Trzeba czytać. Bo to jest książka, którą czytały całe pokolenia młodzieży. Teraz nie czytają. Dużo tracą. Przede wszystkim czas.
Ale i to Bunsch przewidział. Mówił, że książki, pisarze, należą do swoich współczesnych. I nawet najgłośniejsi bywają zapominani.
Szkoda byłoby zapomnieć o twórczości wielkiego nauczyciela historii polskiego średniowiecza.

Zdrowa ironia Karola Bunscha i mądrość życiowa. I doświadczenie. Ot co. Bo jak się debiutuje po 40-stce, to tak być musi. Może oprócz tej ironii, co jest cechą wrodzoną.

Cóż robić gdy się pisze recenzję takiego dzieła?
Najlepiej byłoby piać z zachwytu.

Nie ma drugiej powieści, tak udatnie poprowadzonej przez początek państwa polskiego. Ba! Znam takich, co szukali...

Dobre. Pisane w języku starosłowiańskim z taką lekkością, jakby autor żył w tamtych czasach. Akcja szybka, dobrze podana. Czytając, czujesz się w tamtej rzeczywistości - na początku historii Polski. Jedna z najlepszych powieści historycznych o naszym kraju.

Dobre. Pisane w języku starosłowiańskim z taką lekkością, jakby autor żył w tamtych czasach. Akcja szybka, dobrze podana. Czytając, czujesz się w tamtej rzeczywistości - na początku historii Polski. Jedna z najlepszych powieści historycznych o naszym kraju.

Wielki szacun za podjęcie tematu, oceniam cały cykl!

Wielki szacun za podjęcie tematu, oceniam cały cykl!