Doskonała powieść historyczna o początkach państwa polskiego. W tej części autor opisuje przyczyny i walkę między wojskami księcia polskiego Mieszka I a margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona, wspomaganego przez możnowładcę Zygfryda von Walbeck, do której doszło pod Cedynią 24 czerwca 972.
Dowiadujemy się również jakie i dlaczego czynił Mieszko starania, by wprowadzić chrześcijaństwo w kraju.
Akcja toczy się wartko, opisy walk są tak realistyczne, że ma się wrażenie uczestnictwa w nich. Gdy Dzik lub Stoigniew przedziera się przez mokradła, czuje się tę atmosferę.
Osiłek nazywany Dzikiem, to rabuś zdobywający łupy podczas grabieży na podróżujących po drogach Niemcach. Żył sobie w lesie i tak mu było dobrze. Niczego się nie bał i niczego nie potrzebował, prosty chłop kierował się swoimi zasadami w życiu. Był dobrym człowiekiem, uczciwym i sprawiedliwym. Wszystko traktował dosłownie, a Niemców łupił, bo to wrogowie. Polubiłam tego Dzika.
Nie brakuje też pięknych opisów przyrody i tylko przemyka mi myśl, że takich borów już nie ma. Świetnie zrealizowany audiobook, sięgam po następny.

Doskonała powieść historyczna o początkach państwa polskiego. W tej części autor opisuje przyczyny i walkę między wojskami księcia polskiego Mieszka I a margrabiego Marchii Łużyckiej Hodona, wspomaganego przez możnowładcę Zygfryda von Walbeck, do której doszło pod Cedynią 24 czerwca 972.
Dowiadujemy się również jakie i dlaczego czynił Mieszko starania, by wprowadzić...

Książka od której się nie oderwiesz.
Wybrałem wersję audiobook. Dodatkowy plus.
Historia Polski z wątkiem przygodowym.
Postać Dzika wreszcie rewelacyjna.
Książka z morałem.
Naprawdę polecam.

Książka od której się nie oderwiesz.
Wybrałem wersję audiobook. Dodatkowy plus.
Historia Polski z wątkiem przygodowym.
Postać Dzika wreszcie rewelacyjna.
Książka z morałem.
Naprawdę polecam.

Czego więcej trzeba od bardzo dobrej powieści historycznej? K. Bunsch jest mistrzem gatunku.

Czego więcej trzeba od bardzo dobrej powieści historycznej? K. Bunsch jest mistrzem gatunku.

Nie czyta się łatwo ale można się przyzwyczaić do stylu.
Im mniej bijatyk tym lepiej dla powieści.
Na duży plus bohaterowie powieści. Z pomysłem i polotem

Nie czyta się łatwo ale można się przyzwyczaić do stylu.
Im mniej bijatyk tym lepiej dla powieści.
Na duży plus bohaterowie powieści. Z pomysłem i polotem

Wyzwanie na styczeń:
Przeczytam książkę z motywem początku

Początki państwa polskiego i początek nowego cyklu :)

Wyzwanie na styczeń:
Przeczytam książkę z motywem początku

Początki państwa polskiego i początek nowego cyklu :)

Nieznośny dla mnie styl: połączenie archaizowanego języka, który jednak jest praktycznie aktualną polszczyzną, tylko dość dziwną z zupełnie płaską i pozbawioną jakiejkolwiek ikry narracją. Postacie są jednowymiarowe i wypowiadają się patetycznym, pozbawionym emocji językiem. Jak na oderwanych od topora prymitywnych wojowników są zaskakująco nudni, pozbawieni humoru czy brutalności. Wypowiadają się jak bohaterowie eposu rycerskiego - pełni są cnoty, dumy i rozsądku - żadnych tam klątw, brawury czy zbędnej przemocy. Nie dotrwałem do końca tomu.

Nieznośny dla mnie styl: połączenie archaizowanego języka, który jednak jest praktycznie aktualną polszczyzną, tylko dość dziwną z zupełnie płaską i pozbawioną jakiejkolwiek ikry narracją. Postacie są jednowymiarowe i wypowiadają się patetycznym, pozbawionym emocji językiem. Jak na oderwanych od topora prymitywnych wojowników są zaskakująco nudni, pozbawieni humoru czy...

Zdrowa ironia Karola Bunscha i mądrość życiowa. I doświadczenie. Ot co. Bo jak się debiutuje po 40-stce, to tak być musi. Może oprócz tej ironii, co jest cechą wrodzoną.

Cóż robić gdy się pisze recenzję takiego dzieła?
Najlepiej byłoby piać z zachwytu.

Nie ma drugiej powieści, tak udatnie poprowadzonej przez początek państwa polskiego. Ba! Znam takich, co szukali dzikowego skarbu! Co prawda jako chłopcy, no ale próbowali.
Jakiego skarbu? Książki?!... Nie mogli iść do księgarni, czy biblioteki?
Otóż nie mogli. Chodzili o skarb Dzika, w powieści opisany. To się nazywa moc słowa!

Trzeba czytać. Bo to jest książka, którą czytały całe pokolenia młodzieży. Teraz nie czytają. Dużo tracą. Przede wszystkim czas.
Ale i to Bunsch przewidział. Mówił, że książki, pisarze, należą do swoich współczesnych. I nawet najgłośniejsi bywają zapominani.
Szkoda byłoby zapomnieć o twórczości wielkiego nauczyciela historii polskiego średniowiecza.

Zdrowa ironia Karola Bunscha i mądrość życiowa. I doświadczenie. Ot co. Bo jak się debiutuje po 40-stce, to tak być musi. Może oprócz tej ironii, co jest cechą wrodzoną.

Cóż robić gdy się pisze recenzję takiego dzieła?
Najlepiej byłoby piać z zachwytu.

Nie ma drugiej powieści, tak udatnie poprowadzonej przez początek państwa polskiego. Ba! Znam takich, co szukali...

Dobre. Pisane w języku starosłowiańskim z taką lekkością, jakby autor żył w tamtych czasach. Akcja szybka, dobrze podana. Czytając, czujesz się w tamtej rzeczywistości - na początku historii Polski. Jedna z najlepszych powieści historycznych o naszym kraju.

Dobre. Pisane w języku starosłowiańskim z taką lekkością, jakby autor żył w tamtych czasach. Akcja szybka, dobrze podana. Czytając, czujesz się w tamtej rzeczywistości - na początku historii Polski. Jedna z najlepszych powieści historycznych o naszym kraju.

Wielki szacun za podjęcie tematu, oceniam cały cykl!

Wielki szacun za podjęcie tematu, oceniam cały cykl!

Piękna i mądra powieść. Początki państwa polskiego opisane przystępnie, z humorem, z artyzmem, z polotem i z wielkim kunsztem literackim. Jestem zachwycona i od razu czytam dalej.

Piękna i mądra powieść. Początki państwa polskiego opisane przystępnie, z humorem, z artyzmem, z polotem i z wielkim kunsztem literackim. Jestem zachwycona i od razu czytam dalej.