Dzikowy skarb

Podobnie jak w dawnych latach Bunsch zachwycił mnie celnymi dialogami miedzy barwnymi postaciami i "petits faits vrais" bez wpływu na fabułę (spotkanie z lecącymi gęsiami, buszujący lis, przejście przez moczary po zaimprowizowanym moście itp.). Niestety, podobnie jak w danych latach wynudził mnie także opisami bitew i kampanii wojennych.

Jest to przyzwoita historyczna przygodówka (choć pod koniec nużąca ze względu na powtarzalność wydarzeń) z podtekstem politycznym (silna wymowa antyniemiecka, co nie dziwi, skoro książka ukazała się zaraz po wojnie).

"Dzikowy skarb" ma w zasadzie trzech głównych bohaterów:
1. Mieszko - genialny polityk, mąż opatrznościowy, który żąda absolutnego posłuszeństwa, ponieważ ma rację
2. Zbrozło - wszechmocna szara eminencja, posępny anioł stróż słowiańskości i polskości, emanacja antyniemieckiego ducha
3. Dzik - dziki człowiek, który nie jest w stanie się odnaleźć w ludzkim świecie

Wszystkich łączy specyficzna amoralność, podporządkowana jedynie racji stanu. Pod koniec powstaje nawet etyczny zgrzyt, gdy wychodzi na to, że w sumie kwalifikacja moralna czynu zależy głównie od tego, kto go popełnia, czy Dzik z towarzyszem, czy wstrętny-chciwy-pazerny Szmatka.

Przy okazji zupełnie rzetelna próba przedstawienia społeczności czasów przejściowych, w którym ścierają się różne światopoglądy i religie, nawet jeśli szczegóły odbiegają dość znacznie od dzisiejszego stanu wiedzy historycznej. No, ale Swantewita łatwiej wybaczyć pisarzowi z roku 1945 niż 2017 (khy, "Słowiańskie koszmary", khy khy).

Podobnie jak w dawnych latach Bunsch zachwycił mnie celnymi dialogami miedzy barwnymi postaciami i "petits faits vrais" bez wpływu na fabułę (spotkanie z lecącymi gęsiami, buszujący lis, przejście przez moczary po zaimprowizowanym moście itp.). Niestety, podobnie jak w danych latach wynudził mnie także opisami bitew i kampanii wojennych.

Jest to przyzwoita historyczna...

Audiobook.
,, Dzikowy skarb'' to moje pierwsze spotkanie z piórem Bunscha i kolejne wyzwanie ponieważ jeszcze zanim się wziąłem za odsłuch to już pobrałem wszystkie części cyklu ,, Opowieści Piastowskie'' także trochę poszedłem w ciemno ale okazuje się że słusznie bo pierwszy tom mi się jak najbardziej podobał😎
Autor świetnie buduje postacie i piszę na tyle ciekawie że aż nie chce się przerywać odsłuchu.
Karol Bunsch to zdecydowanie dobry wybór i cieszę się zagości na dłużej na moim telefonie☺️ Polecam.

Audiobook.
,, Dzikowy skarb'' to moje pierwsze spotkanie z piórem Bunscha i kolejne wyzwanie ponieważ jeszcze zanim się wziąłem za odsłuch to już pobrałem wszystkie części cyklu ,, Opowieści Piastowskie'' także trochę poszedłem w ciemno ale okazuje się że słusznie bo pierwszy tom mi się jak najbardziej podobał😎
Autor świetnie buduje postacie i piszę na tyle ciekawie że aż...

"Dzikowy skarb" w interesujący sposób przedstawia początki państwa polskiego i wydarzenia związane z przyjmowaniem chrześcijaństwa - w książce mocno uwypuklone zostało polityczne znaczenie tych wydarzeń. Postacie znane z kart historii - Mieszko I, Dobrawa, Ścibor - ożywają, a ponadto autor wprowadza kilka mocnych charakterów fikcyjnych - przede wszystkim tytułowego Dzika, który swoim nieokrzesanym zachowaniem wprowadza też do powieści nuty humorystyczne. Solidna lektura, więc z pewnością zapoznam się również z pozostałymi książkami Karola Bunscha.

"Dzikowy skarb" w interesujący sposób przedstawia początki państwa polskiego i wydarzenia związane z przyjmowaniem chrześcijaństwa - w książce mocno uwypuklone zostało polityczne znaczenie tych wydarzeń. Postacie znane z kart historii - Mieszko I, Dobrawa, Ścibor - ożywają, a ponadto autor wprowadza kilka mocnych charakterów fikcyjnych - przede wszystkim tytułowego Dzika,...

Trochę mi nie podeszła, może przez to że słuchana w samochodzie i czasami gubił mi się wątek.

Trochę mi nie podeszła, może przez to że słuchana w samochodzie i czasami gubił mi się wątek.

Kawał dobrej literatury! Prawdziwa uczta literacka dla tych, którzy umieją docenić piękno słowa i siłę prostoty, a nie pragną tylko szybkiej akcji obfitujacej w nagłe zwroty i niespodzianki. Tacy czytelnicy szybko się znudzą.

Książka jest piękna. Opowiada o czasach Mieszka I i początkach szerzenia nowej religii. Główny bohater to prosty człowiek o imieniu Dzik. Postać ta potrafi zachwycić i wzbudzić wiele refleksji, Dzik bowiem docenia piękno zwykłych rzeczy i choć ma wiele ukrytego bogactwa, nie potrzebuje go do ani do życia, ani do szczęścia.

W utworze znaleźć można wszystko to, co powinno być w książce historycznej. Jest wojna, bitwy, układy, miłość, zdrada, przyjaźń, przygoda. Wraz z bohaterami przechodzimy przez wydarzenia historyczne, wyruszamy na wyprawy, cieszymy się i cierpimy, bo i smutku w tej historii jest sporo.

Za najważniejsze zalety tej książki uważam dwie rzeczy:

* skłania do refleksji (nad postawą bohaterów oraz nad istotą i wagą religii - nie tylko chrześcijańskiej)

* napisana jest przepięknym literackim językiem obfitujacym w archaizmy (np. zabyć, nie omieszkać, przecie, tedy, zali, takoż, poniechać, łacno) oraz pełnym długich zdań wielokrotnie złożonych.

Dziś mało kto tak pisze. Z wielką przyjemnością słuchałam (moja książka to audiobook) długich zdań obfitujacych w poprawnie użyte imiesłowy np. zobaczywszy, nie czekając, wziąwszy.
Prawdziwa uczta dla miłośników języka polskiego!

Gorąco polecam.
Jeśli nie oczekujecie szybkiego tempa akcji, potraficie odnaleźć przyjemność w opisach lasu, lisa, strumyka, jeśli umiecie zachwycić się historią Polski i pięknem języka polskiego, lubicie, gdy literatura skłania do refleksji oraz szukacie ciekawych niebanalnych bohaterów - to ta książka jest dla Was.

Kawał dobrej literatury! Prawdziwa uczta literacka dla tych, którzy umieją docenić piękno słowa i siłę prostoty, a nie pragną tylko szybkiej akcji obfitujacej w nagłe zwroty i niespodzianki. Tacy czytelnicy szybko się znudzą.

Książka jest piękna. Opowiada o czasach Mieszka I i początkach szerzenia nowej religii. Główny bohater to prosty człowiek o imieniu Dzik. Postać...

Wyjątkowa historia o początkach Państwa Polskiego. Nie samowity język jakim została napisana książka, styl i dopracowane postacie. W piękny sposób splatane losy bohaterów z wydarzeniami politycznymi i wieloma większymi i mniejszymi bitwami na kartach książki. Jest radość, miłość, prawdziwa walka, "trup ściele się gęsto" jak mawia klasyk. Dla mnie osobiście bohaterem stał się przysłowiowy zwykły ale nie zwykły człowiek z dzikiego boru. Król nim nie jest, ni jego brat ani inny sławny rycerz dworu. Jest bohaterem lecz nie zależy mu na tym, bez niego by brakowało "tego czegoś". Cichy bohater jakiego każdy by chciał mieć w swoim życiu. Pisałem o tym pierwszy raz w książce P. Severskiego - Jagan. Myślałem, że tylko raz to napiszę a jednak im więcej się czyta, można się zaskoczyć. Zwykły człowiek, bez dumy, wyrachowania, o czystym sercu prosty - taki jest Dzik, pióra Karola Bruscha. Pana Karola - byłego żołnierza AK. Dziękuję za ucztę czytelniczą. Zostaję na kolejne tomy powieści.

Wyjątkowa historia o początkach Państwa Polskiego. Nie samowity język jakim została napisana książka, styl i dopracowane postacie. W piękny sposób splatane losy bohaterów z wydarzeniami politycznymi i wieloma większymi i mniejszymi bitwami na kartach książki. Jest radość, miłość, prawdziwa walka, "trup ściele się gęsto" jak mawia klasyk. Dla mnie osobiście bohaterem stał...

Zawsze gdy opisywanie są czasy historyczne, kiedy prawie nie było przekazu papierowego, oparte są one na wyobraźni autora. Czy Bunsch podołał - dla mnie tak.

Mieszko I tworzył państwo polskie, głównie przez polityczne szachy, bo to one są ważniejsze, niż rozgrywki wojenne. Dobre sojusze, czy zapewnienie 3 strony o nie mieszaniu się w konflikt, często dają bitewne zwycięstwo.
Przejście na religię chrześcijańską, było dla plemion germańskich, politycznym szachem. Wywołało to wewnętrzne tarcia, ale według autora - Mieszko uporał się z tym szybko.

Najbarwniejszą postacią był prostoduszny (wychowany w lesie) "Dzik", trochę baśniowy, trochę dziecinny, ale swój rozum miał, szczególnie, gdy odnosił się do zabobonów wszelkich religii.

Zawsze gdy opisywanie są czasy historyczne, kiedy prawie nie było przekazu papierowego, oparte są one na wyobraźni autora. Czy Bunsch podołał - dla mnie tak.

Mieszko I tworzył państwo polskie, głównie przez polityczne szachy, bo to one są ważniejsze, niż rozgrywki wojenne. Dobre sojusze, czy zapewnienie 3 strony o nie mieszaniu się w konflikt, często dają bitewne...

(audio)
Bardzo dobra książka. Co prawda wysłuchana, a nie przeczytana, co może mieć wpływ na moją ocenę. Tak czy inaczej polecam.

(audio)
Bardzo dobra książka. Co prawda wysłuchana, a nie przeczytana, co może mieć wpływ na moją ocenę. Tak czy inaczej polecam.

Nie skonczylam

Nie skonczylam

Książka jest bardzo dobrze napisana, bardzo dobry warsztat literacki. Fabuła i opisy są świetne. Kawał dobrej literatury historycznej.

Dobrze opisane, jak sekta religijna opętuje umysły i wszędzie wpycha macki dla własnej władzy przez sekciarskie zależności. Religia to zawsze było paliwo słabych umysłów i ludzi uzależnionych. Jak choroba zaraża umysły i pęta swobodę umysłów.

Książka jest bardzo dobrze napisana, bardzo dobry warsztat literacki. Fabuła i opisy są świetne. Kawał dobrej literatury historycznej.

Dobrze opisane, jak sekta religijna opętuje umysły i wszędzie wpycha macki dla własnej władzy przez sekciarskie zależności. Religia to zawsze było paliwo słabych umysłów i ludzi uzależnionych. Jak choroba zaraża umysły i pęta swobodę umysłów.