Jaki trafny tytuł, jak tam wszyscy cierpią! Nastawiłam się już, że jeśli czeska, przedwojenna groza, to mistyczne golemizmy, bladzi studenci metafizyki na praskich poddaszach i śnienie chimerycznych dam. Oj nie. Powódź wydzielin ciała, lawiny gnojowisk i produktów gnicia. Z tychże wyrastają monologi micińsko-nietzcheańskie, w których - tak! - pojawiają się określenia takie jak "kuriozalne, prakosmiczne głębiny", "Siebieobjęcie Boskie w metamistycznej Światłości", "fluid boskich istot w bezprzestrzennych krańcach Wszechjestestwa". Wszyscy przewalają się w perwersji i upadku i cierpią, jak cierpią! W bardzo interesującym posłowiu* można przeczytać, że (stan na rok 1980) "twórczość Ladislava Klimy wciąż czeka na odkrycie", co w kondycji tuż po lekturze całości nie wydało mi się zaskakujące.

Kolejny dowód na to, że "biała seria" Wydawnictwa Literackiego jest arcyciekawym zbiorem, bez mdłego punktu.

* (W posłowiu występuje także wyraz "diapazon", o istnieniu które go nie miałam wcześniej pojęcia. "Prezentacja Klimy jest (...) istotnym poszerzeniem diapazonu czeskiej literatury", wisienka na torcie Siebieobjęć i Wszechjestestw")

Jaki trafny tytuł, jak tam wszyscy cierpią! Nastawiłam się już, że jeśli czeska, przedwojenna groza, to mistyczne golemizmy, bladzi studenci metafizyki na praskich poddaszach i śnienie chimerycznych dam. Oj nie. Powódź wydzielin ciała, lawiny gnojowisk i produktów gnicia. Z tychże wyrastają monologi micińsko-nietzcheańskie, w których - tak! - pojawiają się określenia takie...