Może niektórzy z Was zauważyli, że gdy książka jest świetna bądź bardzo kiepska opinie o niej pisze się bardzo szybko i łatwo. Natomiast gdy jest nijaka lub wstrząsająca nie jest to już takie proste. Nie wiadomo jak zacząć, myśli są poplątane. Właśnie tak jest w tym przypadku. Zupełnie nie wiem co myśleć o " Misery". Mam w głowie mętlik. Ale nie pozytywny. Czuję… właściwie nic nie czuję. Właśnie! Horror! "Najbardziej przerażająca powieść Kinga..." jak głosi okładka. Skoro tak jest w rzeczywistości, to jestem poważnie zawiedziona, bo… ona wcale nie jest przerażająca! Mam nadzieję, że od tamtego czasu napisał coś lepszego.
Książka jest dobrze napisana, ale nic poza językiem nie zachwyca, choć może i tu przesadzam. Jako horror powinna poruszyć we mnie jakąś strunę: przerażenie, obrzydzenie, jakąkolwiek psychozę. A tu nic. Chociaż nie, raz byłam zaskoczona i raz wykrzywiłam twarz w wyrazie niesmaku. Nic poza tym. Nie zżyłam się z Paulem i choć jednak trochę mu kibicowałam, to nie czułam żadnego przywiązania do niego. Tak samo jak obojętna była mi Annie.
Nawiążę jeszcze do książki Paula. Jej pierwszy przytoczony fragment bardzo mnie zaciekawił i byłam niepocieszona, że skończył się w takim momencie. Późniejsze kawałki były niepotrzebne i tylko mnie irytowały. Po pewnym czasie przebiegałam po nich wzrokiem niezbyt skupiając się na treści.
I nie napiszę nic więcej, bo nie mam co napisać. Jest mi przykro, że się zawiodłam. Choć teraz jestem bardziej zmotywowana do szukania tego geniuszu Kinga, o którym wszyscy piszą.
http://sztukaswiatlemdladusz.blogspot.com/

Może niektórzy z Was zauważyli, że gdy książka jest świetna bądź bardzo kiepska opinie o niej pisze się bardzo szybko i łatwo. Natomiast gdy jest nijaka lub wstrząsająca nie jest to już takie proste. Nie wiadomo jak zacząć, myśli są poplątane. Właśnie tak jest w tym przypadku. Zupełnie nie wiem co myśleć o " Misery". Mam w głowie mętlik. Ale nie pozytywny. Czuję… właściwie...