Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy Biz Gibbons-Brown i jej współlokatorka Heidi Whelan rozpoczynają ostatni rok nauki na prestiżowym Chandler Academy, dołącza do nich Doreen Gray. Dziewczyna gruba, pryszczata, gnębiona w poprzedniej szkole. Niepasująca do standardów Chandlera. Przyjaciółki postanawiają jej jednak pomóc. Chcą dać jej popularność, styl i życie jakiego pragnie. Rozpoczynają od zdjęcia na portal społecznościowy. Jak się okazuje, zdjęcie to obdarowuje Doreen nadzieją, mocą i pewnością siebie. Tworzy potwora.
"Doreen" to książka pełna kłamstw, intryg i niedomówień. Ukazuje okropny świat ludzi z wyższej sfery. Jak się okazuje, nie dla wszystkich jest on aż tak odpychający.

"Czy będzie musiała zrezygnować ze wszystkich tych przyjemności, jakie zapewnia jej uroda, tylko po to, by być dobra? Co za marnotrawstwo."

Pierwsze o czym muszę napisać to to, że "Doreen" zdecydowanie jest książką łatwą i przyjemną. Z pewnością można ją przeczytać w kilka godzin. Jednak nie jest to książka tak banalna, jak można by było przypuszczać. Moim zdaniem niesie ze sobą wielkie ostrzeżenie i prawdy życiowe. Zwraca uwagę na wartość pięknej duszy w życiu człowieka, pokazuje jak człowiek szybko potrafi się zmienić oraz jak pozory mogą mylić. Wszystko to jest bardzo przyjemnie oplecione w ciekawą, wielowątkową fabułę, kłamstwa i intrygi. Czytając "Doreen" nigdy nie jesteśmy pewni, który bohater jest "dobry" już od pierwszych stron. Niektórym pewne postacie mogą wydać się irytujące, ale zapewniam, że one w trakcie trwania historii ciągle się zmieniają.

Jak już wspomniałam, w "Doreen" jest bardzo wiele wątków. Z jednej strony nadaje to tempo akcji, z drugiej jednak... No właśnie. Tak wiele wątków sprawiło, że autorka się w nich pogubiła i niektórym poświęciła zdecydowanie za mało czasu. Czytałam kiedyś, że podczas debiutu, autorzy często zbyt dużo chcą "wepchnąć" do jednej książki. Takie też wrażenie mam przy tej pozycji. Z tego co wiem "Doreen" jest debiutem Pani Manaster i według mnie to widać.

Największym rozczarowaniem było dla mnie dotarcie do ostatnich stron tej książki i niepoznanie zakończenia wszystkich historii i wątków! Całość miała naprawdę duży potencjał, ale niedopracowanie, brak dopieszczenia i wyczuwalny pośpiech sprawiły, że "Doreen" to średniak. Czuję niedosyt! I właśnie to wpływa na moją ostateczną ocenę.

Polecę na nudny wieczór osobom lubiącym intrygi i życie studenckie. :)

http://sztukaswiatlemdladusz.blogspot.com/2017/07/doreen-ilana-manaster.html

Gdy Biz Gibbons-Brown i jej współlokatorka Heidi Whelan rozpoczynają ostatni rok nauki na prestiżowym Chandler Academy, dołącza do nich Doreen Gray. Dziewczyna gruba, pryszczata, gnębiona w poprzedniej szkole. Niepasująca do standardów Chandlera. Przyjaciółki postanawiają jej jednak pomóc. Chcą dać jej popularność, styl i życie jakiego pragnie. Rozpoczynają od zdjęcia na...

Zoey to dziewczyna pochodząca z zamożnej rodziny. Jest doskonałą uczennicą, córką i przyjaciółką. Ma doskonałego chłopaka Brandona. Jej życie nagle zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni, gdy jej rodzice się rozwodzą, a mama próbuje popełnić samobójstwo. Na dziewczynę nagle spada wiele problemów, a jedyną osobą, która powinna jej pomóc jest jej ojciec, z którym w ogóle nie potrafi się dogadać. Na domiar złego nastolatka powoduje wypadek, po którym jej wspomnienia z ostatniej doby znikają. Zoey nie wie co robić, ma jednak przeczucie, że ostatniej nocy coś poszło bardzo nie tak.

Książka ta trafiła w moje ręce zupełnie przypadkiem. Kupiłam ją trzy dni temu na wyprzedaży bibliotecznej podczas wakacji za jedyna 2 złote! Nie mogłam się oprzeć takiej cenie, więc wybrałam książkę, która na pewno mi się spodoba. Tak też się stało.

"Doug odwrócił do mnie głowę. Długą chwilę patrzyliśmy na siebie, aż wyciągnął rękę i dotknął kącika moich ust."

"Uratuj mnie" to książka przede wszystkim łatwa i przyjemna. Czyta się ją bardzo szybko dzięki niewymagającemu językowi i dość wartkiej akcji. Czytając tę powieść doskonale wiemy jakie będzie zakończenie i co spotka Zoey na swojej drodze, mimo to nie możemy się od tej historii oderwać. Jak widać jest to ten typ książki, która wpisuje się w pewien schemat i się go trzyma, ale sądzę, że każdemu czasem przyda się poznanie historii o nastoletniej miłości.

Obserwowanie tego, jak uczucia między Zoey a Dougiem ewoluują jest bardzo przyjemnym zadaniem. Ich uczucia nie są nachalne, dziewczyna nie jest tak głupia, jak niektóre nastolatki w innych tego typu książkach. Jej decyzje zdają się być naturalne. Autorka nie próbuje na siłę skłócić nastolatków ze sobą, nie nawarstwiają się między nimi problemy, które ciągle ich rozdzielają. Bohaterowie potrafią ze sobą rozmawiać i to jest klucz tej książki do otworzenia mojego serca. Jestem wdzięczna autorce, że pozostała przy prostocie i nie działa mi na nerwy. :)

Książka mimo swojej przewidywalności i braku "charakteru" wciągnęła mnie na kilka godzin i nie jestem nią zawiedziona. Polecam każdej dziewczynie do odstresowania i chwili relaksu na przykład po pracy. Jestem usatysfakcjonowana i na pewno sięgnę jeszcze kiedyś po jakąś pozycję Pani Echols. :)

Zoey to dziewczyna pochodząca z zamożnej rodziny. Jest doskonałą uczennicą, córką i przyjaciółką. Ma doskonałego chłopaka Brandona. Jej życie nagle zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni, gdy jej rodzice się rozwodzą, a mama próbuje popełnić samobójstwo. Na dziewczynę nagle spada wiele problemów, a jedyną osobą, która powinna jej pomóc jest jej ojciec, z którym w ogóle nie...

"Szukając Alaski" poznałam jakoś w ferie. I ciężko mi będzie o niej pisać, choć zajmuje w moim książkowym sercu dość istotne miejsce. Kiedy o niej myślę początkowo pojawia się smutek, jednak zaraz potem znika, a jego miejsce zajmuje uśmiech. Jest to książka, której przeczytania nie będziecie żałować.
Poznajemy chłopaka szukającego "Wielkiego Być Może". Ten chłopak trafia do szkoły, gdzie ma nadzieję je znaleźć. Jego marzenia są piękne i całkiem możliwe do spełnienia. Choć początkowo wydaje się, że się nie spełnią, to jednak jego przygoda się rozpoczyna. Świat wiruje, czas biegnie, Miles biegnie równo z nim. Aż w końcu się potyka i.. wszystko staje w miejscu.

"-Po tym wszystkim ciągle wydaje mi się, że jedyne wyjście to proste i szybkie wyjście - ale wybieram labirynt. Labirynt jest do bani, ale i tak go wybieram."

Dlaczego warto poznać tę pozycję? Czy warto marnować czas? Warto. Warto poznać Milesa, Pułkownika i resztę. Ja jednak najbardziej dziękuję za Alaskę.

"Jezu, nie mam zamiaru być jednym z tych, którzy siedzą, gadając o tym, co zamierzają zrobić. Po prostu to zrobię. Wyobrażanie sobie przyszłości to rodzaj beznadziejnej tęsknoty."

Każdy z nas szuka "Wielkiego Być Może". Dla każdego jest to coś innego i nie każdy je znajduje.
Życzę wszystkim by swoje znaleźli.

Zapraszam:
http://sztukaswiatlemdladusz.blogspot.com/2015/03/41-szukajac-alaski-john-green.html

"Szukając Alaski" poznałam jakoś w ferie. I ciężko mi będzie o niej pisać, choć zajmuje w moim książkowym sercu dość istotne miejsce. Kiedy o niej myślę początkowo pojawia się smutek, jednak zaraz potem znika, a jego miejsce zajmuje uśmiech. Jest to książka, której przeczytania nie będziecie żałować.
Poznajemy chłopaka szukającego "Wielkiego Być Może". Ten chłopak trafia...