Na gorąco: Odradzam. Miałkie czytadło, napisane nieciekawym stylem, na dodatek z groteskowym tłumaczeniem.

Na chłodno: Odradzam, chyba, że ktoś czyta wszystko "jak leci".
Graham Greene na okładce pisze, że James przerasta innych powieściopisarzy tak jak Szekspir poetów. Cóż, teraz po lekturze tej książki, mogę tylko zaśmiać się sam z siebie, że to porównanie nie obudziło mojej czujności na tę szmirę. Nie odniosę się do samego porówanania, bo szkoda czasu.

W notce o autorze czytamy "reprezentant realizmu psychologicznego". Po przeczytaniu tych sześciuset stron, nie znalazłem tam ani jednej chwili, gdzie mielibyśmy cokolwiek o psychologii ludzkich zachowań i co nie byłoby banalne. Psychologicznie jest to poziom "Mody na sukces". Zaślepienie, powierzchowność i głupota głównego bohatera, taka psychologia.

Książka napisana w 1877r. oczekujemy więc dopracowanego języka, który może wynagrodzi nam, słabą fabułę i tekturowe postaci. Cóż, ja po 20 pierwszych stronach czułem, jak kilkanaście razy zdania stanęły mi w gardle jak ości. Jeśli nawet ością nie był styl zdania, to pewne wtrącenia, albo porównania są wręcz obrazą dla intelektu czytelnika.
np.
" ... Mówiono, że jest towarzyski, ale było to u niego tak oczywiste, jak powiększenie objętości gąbki po zanurzeniu w wodzie - a poza tym ta towarzyskość nie zaliczała się do wysokiej klasy. ... "
Takich zdań - bzdur jest pełno.

Winę za ten styl ponoszą również tłumacze (Jan S.Zaus i Danuta Gembicka).
np.
"(...) przedstawiał swoją osobą raczej kogoś, kogo zwykle zwie się 'TWARDZIELEM' ". (2 str.)
Sprawdziłem w oryginale wygląda to tak:
"(...) he suggested the sort of vigor that is commonly known as "toughness".

Nie wiem, czy to z jakiejś obawy, przed słabą sprzedażą tej książki spróbowano dodawać określenia, które zrozumie współczesna młodzież, czy po prostu z absolutnego niedbalstwa i braku wyczucia stylu w jakim pisze autor. Efekt jest groteskowy, a książkę najchętniej wrzuciło by się do kominka, bo akurat jakość papieru w wydaniu, które mam jest najlepszą stroną tej książki.

Fabuła zasługuje na milczenie, tak samo jak postać głównego bohatera. Zgadzam się z opinią Wioletty (która oceniła książkę gdzieś na samej górze tej strony), że mamy tu nudę x 3. Najgorsze jest chyba jednak to, że tytułowy Amerykanin, to po prostu głupiec! Nie myślący, bezrefleksyjny, mętny w spostrzeżeniach pantofel. Gdyby on jeszcze miał dużo przemyśleń, ale jego zachowania są bliższe prostactwu niż, jak go przedstawia pisarz amerykańskiemu inteligentnemu biznesmenowi.

Na koniec dodam coś, co przechyla czarę goryczy, aby trzymać się od tej książki z daleka. Napisała o tym już Agnieszka w recenzji na tej stronie i myślę, że jest to rzecz bez precedensu, zarazem świadczy o fatalnym poziomie wydawniczym Prószyński i S-ka. Otóż książka liczy 622 strony i tylko ostatnie 120 stron (szalenie nudne) nie zostało zaspojlerowane w blurbie na tylnej części okładki!

To jedna z najgorszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałem i jedna z najgorszych prac tłumaczy.

EDIT: książkę sprzedałem z radością za grosze w antykwariacie. Rzadko rozstaję się z książkami, które przeczytam, ale na tę pozycję po prostu nie mogłem patrzeć.

Na gorąco: Odradzam. Miałkie czytadło, napisane nieciekawym stylem, na dodatek z groteskowym tłumaczeniem.

Na chłodno: Odradzam, chyba, że ktoś czyta wszystko "jak leci".
Graham Greene na okładce pisze, że James przerasta innych powieściopisarzy tak jak Szekspir poetów. Cóż, teraz po lekturze tej książki, mogę tylko zaśmiać się sam z siebie, że to porównanie nie obudziło...