Powieści Irvinga podobały mi się trzydzieści, dwadzieścia lat temu.
"Jednoroczna wdowa" męczyła mnie ilością wątków, szczegółami z życia licznych bohaterów.

Powieści Irvinga podobały mi się trzydzieści, dwadzieścia lat temu.
"Jednoroczna wdowa" męczyła mnie ilością wątków, szczegółami z życia licznych bohaterów.

Rzadko kiedy nie kończę książek, ale ta pozycja tak mnie zmęczyła. Przeczytałam prawie 400 stron i zdałam sobie sprawę, że czekam aż zacznie się jakaś akcja. Do 400 strony nie wiedziałam, że główną bohaterka powieści jest Ruth Cole. Matko jakie to było nudne...

Rzadko kiedy nie kończę książek, ale ta pozycja tak mnie zmęczyła. Przeczytałam prawie 400 stron i zdałam sobie sprawę, że czekam aż zacznie się jakaś akcja. Do 400 strony nie wiedziałam, że główną bohaterka powieści jest Ruth Cole. Matko jakie to było nudne...

Dla mnie ta książka to więcej niż opowieść o Ruth Cole. To saga o rodzinie, w której każdy jest pisarzem lub przyjaźni się z pisarzem lub przespał się z pisarzem, a czasem nawet wszystkie 3 opcje naraz. To wielowątkowa opowieść o zagmatwanych relacjach rodzinnych, o stracie dziecka, rozpadzie małżeństwa, szukaniu pocieszenia w przelotnych romansach, o poszukiwaniu miłości, ale i zawodowym pisaniu, o podejściu do pisania i jego terapeutycznej roli, o krytyce i uwielbieniu ze strony czytelników. Powieść napisana jest pięķnym językiem. Postacie są barwne, a ich konstrukcja doskonale przemyślana. To prawdziwi ludzie z krwi kości. Nawet poboczne postacie mają tu swój charakterystyczny sznyt. Tła akcji są świetnie dobrane i szczegółowo opisane. Irving posługuje się słowem po mistrzowsku, a wykreowane przez niego sceny dzięki swej malarskości i humorowi zapadają na długo w pamięć. Ma się wrażenie, jakby się oglądało kadr dobrego filmu. Dla mnie jedna scena jest wybitna: scena pościgu porzuconej kobiety w furii za uciekającym kochankiem w chmurze podartych na kawałki aktów. Genialne. Takie rzeczy pamięta się latami.

Dla mnie ta książka to więcej niż opowieść o Ruth Cole. To saga o rodzinie, w której każdy jest pisarzem lub przyjaźni się z pisarzem lub przespał się z pisarzem, a czasem nawet wszystkie 3 opcje naraz. To wielowątkowa opowieść o zagmatwanych relacjach rodzinnych, o stracie dziecka, rozpadzie małżeństwa, szukaniu pocieszenia w przelotnych romansach, o poszukiwaniu miłości,...

Jak zwykle jestem zachwycona. John Irving potrafi tworzyć pełnokrwiste postaci, prowadzi ich przez życie i mocno doświadcza. To, co spotyka nas w dzieciństwie, rzutuje także na życie dorosłe. I tutaj doskonale to widać. Cudownie się czytało tę powieść, nie chciałam jej kończyć

Jak zwykle jestem zachwycona. John Irving potrafi tworzyć pełnokrwiste postaci, prowadzi ich przez życie i mocno doświadcza. To, co spotyka nas w dzieciństwie, rzutuje także na życie dorosłe. I tutaj doskonale to widać. Cudownie się czytało tę powieść, nie chciałam jej kończyć

Irving to prawdziwy mistrz w kreśleniu autentycznych postaci. Fabuła może początkowo wydawać się chaotyczna, ale w końcu wątki łączą się w harmonijną całość. Bohaterów powieści łączy jedno - wszyscy parają się pisarstwem, trudno orzec, która z postaci jest alter ego Irvinga, ale powieść jest w pewnym stopniu książką autobiograficzną. Zawiodą się ci, którzy informacje o książce czerpią z opisu na okładce. Nie jest to romans, raczej powieść obyczajowa z wątkiem romansowym i kryminalnym.

Irving to prawdziwy mistrz w kreśleniu autentycznych postaci. Fabuła może początkowo wydawać się chaotyczna, ale w końcu wątki łączą się w harmonijną całość. Bohaterów powieści łączy jedno - wszyscy parają się pisarstwem, trudno orzec, która z postaci jest alter ego Irvinga, ale powieść jest w pewnym stopniu książką autobiograficzną. Zawiodą się ci, którzy informacje o...

Przeczytałam 1/3 książki i uznałam, że nie będę się męczyć dalej. Nie wciągnęła mnie ta historia i narracja. Dobre nazwisko autora, niezły wydawca dobre opinie ale ja poległam. Nie polecam.

Przeczytałam 1/3 książki i uznałam, że nie będę się męczyć dalej. Nie wciągnęła mnie ta historia i narracja. Dobre nazwisko autora, niezły wydawca dobre opinie ale ja poległam. Nie polecam.

Przy całym uwielbieniu dla autora to jedna ze słabyszych dla mnie powieści Irvinga. Ale jak każdą jego powieść, choć czasem się trochę dłuży, na koniec doceniam i o każdej powiem, że warto było przeczytać. DO tego jest niezła adaptacja filmowa. Kto kocha Irvinga, musi przeczytać!

Przy całym uwielbieniu dla autora to jedna ze słabyszych dla mnie powieści Irvinga. Ale jak każdą jego powieść, choć czasem się trochę dłuży, na koniec doceniam i o każdej powiem, że warto było przeczytać. DO tego jest niezła adaptacja filmowa. Kto kocha Irvinga, musi przeczytać!

Ciężka książka :P Dlatego tak opornie szło mi jej czytanie :P Ale skoro widziałam film, to postanowiłam ją przeczytać i cieszę się, że w końcu ją skończyłam :D

Ciężka książka :P Dlatego tak opornie szło mi jej czytanie :P Ale skoro widziałam film, to postanowiłam ją przeczytać i cieszę się, że w końcu ją skończyłam :D

ale się zmęczyłam czytaniem tego

ale się zmęczyłam czytaniem tego

Po przeczytaniu wiele lat temu "Modlitwy za Owena" już wiedziałam, że autorów takich jak Irving nie ma wielu. Na kilka lat o nim zapomniałam, aż natrafiłam na "Jednoroczną wdowę" i okazało się, że jego styl pisania bardzo dobrze zapadł mi w pamięć. Pierwsza połowa tej książki - wielkie "wow". Druga część gdy bohaterowie byli starsi już mi się trochę dłużyła, dlatego daję 7, a nie 8. Jednak szanuję za tak rewelacyjne zbudowanie postaci i ich charakterów, do Irvinga będę na pewno wracać z przyjemnością.

Po przeczytaniu wiele lat temu "Modlitwy za Owena" już wiedziałam, że autorów takich jak Irving nie ma wielu. Na kilka lat o nim zapomniałam, aż natrafiłam na "Jednoroczną wdowę" i okazało się, że jego styl pisania bardzo dobrze zapadł mi w pamięć. Pierwsza połowa tej książki - wielkie "wow". Druga część gdy bohaterowie byli starsi już mi się trochę dłużyła, dlatego daję 7,...