Irving jakiego lubię. Drugie czytanie po wielu latach to potwierdziło.

Irving jakiego lubię. Drugie czytanie po wielu latach to potwierdziło.

Moim zdaniem jedna z lepszych powieści autora. Tym razem pisarz przenosi nas do Indii, skąd pochodzi główny bohater, doktor Daruwalla, i tam rozgrywa się akcja książki. Świetnie ujęte postaci, ale przeplatające się losy bohaterów i mnogość wątków powodują, że powieść trzeba czytać z uwagą.

Moim zdaniem jedna z lepszych powieści autora. Tym razem pisarz przenosi nas do Indii, skąd pochodzi główny bohater, doktor Daruwalla, i tam rozgrywa się akcja książki. Świetnie ujęte postaci, ale przeplatające się losy bohaterów i mnogość wątków powodują, że powieść trzeba czytać z uwagą.

"Syn cyrku" - John Irving

Jest to cegła, mająca ponad 800 stron.
Książka opowiada o doktorze Daruwalli, który jest lekarzem oraz ukrywającym się twórcą scenariuszy. Siedząc w klubie golfowym przytrafia się nieciekawa sytuacja, ponieważ zostają znalezione zwłoki jednego z klubowiczów, i cała historia się zaczyna.

Mogę z całą pewnością powiedzieć, że książka może was przenieść do Indii. Jest to moja pierwsza powieść związana z tym miejscem (nie licząc książki podróżniczej). Zazwyczaj ma u mnie znaczenie, gdzie akcja ma się rozgrywać, ale nigdy nie myślałem o Indiach… A podobało mi się!
Na samym początku miałem spory problem z rozstrzygnięciem tego, co się dzieje, ponieważ, to wszystko, to był jeden, ogromny bałagan.
Po 100 stronach byłem już na miejscu i się przyzwyczaiłem do wszystkiego, czyli do ilości bohaterów oraz do zmiany czasu jaka następowała dosyć często.
Książka posiada sporą liczbę bohaterów, a to stanowiło dla mnie spore wyzwanie, bo mam duży problem z tym, aby zapamiętać większą ilość postaci w książkach. Dodatkowo niektóre postacie miały w sobie podwójną osobowość.
Jest to trzecie spotkanie z książkami tego autora i uważam, że z tych wszystkich, które miałem okazje czytać, ta wypadła najsłabiej, ale i tak jest dla mnie dobrą książką.
Chwilami łapało mnie znudzenie, bo jednak ilość stron jest potężna, jednak gdy tylko pojawiała się jakaś „akcja” to znów wracałem do trybu zaciekawienia i to powodowało, iż bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Autor kolejny raz ukazuje nam sporo tematów, do których nie często sięgają inni pisarze, np. transwestytyzm, homoseksualizm. Brak takich tematów w literaturze ukazuje nam, jaki świat jest nietolerancyjny. Kolejne tematy jakimi posłużył się autor to religia, polityka oraz przynależność do kraju, skąd dana osoba pochodzi.
Nie ukrywam tego, że książka miała w sobie sporo czarnego humoru oraz sporo wulgaryzmów, mówię o tym, bo może niektórym osobom to trochę przeszkadzać.
Na koniec chciałbym powiedzieć, że cieszę się z wyboru pierwszej książki w tym roku i mogę was zapewnić, że to nie jest jedyna książka tego autora, do której sięgnę w tym roku.

"Syn cyrku" - John Irving

Jest to cegła, mająca ponad 800 stron.
Książka opowiada o doktorze Daruwalli, który jest lekarzem oraz ukrywającym się twórcą scenariuszy. Siedząc w klubie golfowym przytrafia się nieciekawa sytuacja, ponieważ zostają znalezione zwłoki jednego z klubowiczów, i cała historia się zaczyna.

Mogę z całą pewnością powiedzieć, że książka może was...

Dość długo polowałem na tą książkę i niestety bardzo się zawiodłem. Sądząc i po autorze i po objętości książki liczyłem na prawdziwą czytelniczą ucztę. Wytrwałem do 1/4 książki, przeczytałem coś około 200 stron i więcej nie dałem rady. Książka nudzi, a sam autor zbyt rozwlekle wszystko to opisuje. Paradoksalnie dodatkowo zbyt mało i zbyt dużo Irvinga . Zbyt mało ? Tak nie ma tych gagów, tego czarnego humoru ze smakiem, książka jest prostacka, zbyt wulgarna tego nie da się po prostu czytać i nie zamierzam sam siebie w tym momencie oszukiwać .Zbyt dużo ? Tak zbyt dużo niejasności względem swojej seksualności jakimi żongluje tutaj Irving to też staje się nudne. Szukanie zrozumienia, mówienie, że świat jest nietolerancyjny ? Zawsze taki był. Świat nikogo tak NAPRAWDĘ nie rozumiał. Nie udawał. Nie był fałszywy. Tak było , jest i niestety albo też zależnie od punktu widzenia stety jest i będzie. Amen.
To już druga ksiązka Irvinga którą zamierzam położyć na półkę. Czuję się mocno zawiedziony. Liczyłem na coś fantastycznego, a humor najwyższych lotów, na rzucanie mięsem w stonowanym stopniu, liczyłem na podejmowanie ważnych tematów ( ukazanych w innej formie ) tak jak to Irving potrafi. Dwuznaczne żarty, nieskrępowana rozmowa o seksie i jego ciemnych i jasnych stronach / z przewagą w sumie na jaśniejsze/ a tutaj co mamy ? Nuda, nuda, nuda, jeszcze próbowałem, jeszcze liczyłem, kilka potem stron przekartkowałem, że w końcu może coś ruszy…..niestety nie. Im dalej tym ciemniej w las. Tym razem nie wyszło. A szkoda. Tak to już czasami jest jak się dość długo jakiejś książki szuka to potem okazuje się ,,nieczytelna ‘’. Wynik końcowy nie jest taki zły, w sumie bardzo, bardzo dobry. Irving ma i takie książki ja ta i ma i inne które na całe szczęście zapadają w pamięci jak chociażby ,,Regulamin tłoczni win ‘’ ,,Świat według Garpa ‘’ ,, Jednoroczna wdowa ‘’ czy ,, Modlitwa za Owena ‘’. Tak, tam to była klasa ! Tutaj niewypał. Odkładam na półkę i szukam innych książek , bo się nie zniechęcam.

Dość długo polowałem na tą książkę i niestety bardzo się zawiodłem. Sądząc i po autorze i po objętości książki liczyłem na prawdziwą czytelniczą ucztę. Wytrwałem do 1/4 książki, przeczytałem coś około 200 stron i więcej nie dałem rady. Książka nudzi, a sam autor zbyt rozwlekle wszystko to opisuje. Paradoksalnie dodatkowo zbyt mało i zbyt dużo Irvinga . Zbyt mało ? Tak nie...

To nie jest książka, którą pochłonie się w dwa wieczory. Syn cyrku wymaga czasu, ale odwdzięcza się swoim czytelnikom. Czym? Intrygą, złożonymi postaciami i emocjami, jakie niesie. Owszem, to nie jest typowa książka Irvinga, jest trochę zagmatwana, wymaga uwagi i chwilami można się zakręcić w fabule, ale chyba w tym tkwi urok tego autora. Zabiera nas w niezwykłą podróż, którą trudno jednoznacznie określić. To zupełnie inny, niezwykły świat. Bohaterowie występują w dwóch skrajnych osobach, i pokazują tym samym, że każdy z nas ma dwie natury, nikt nie jest oczywisty i łatwy do ocenienia. Nie żałuję czasu, jaki poświęciłam na ten solidny tytuł!

To nie jest książka, którą pochłonie się w dwa wieczory. Syn cyrku wymaga czasu, ale odwdzięcza się swoim czytelnikom. Czym? Intrygą, złożonymi postaciami i emocjami, jakie niesie. Owszem, to nie jest typowa książka Irvinga, jest trochę zagmatwana, wymaga uwagi i chwilami można się zakręcić w fabule, ale chyba w tym tkwi urok tego autora. Zabiera nas w niezwykłą podróż,...

Jedna z najlepszych powieści, jakie przeczytałam w życiu.

Jedna z najlepszych powieści, jakie przeczytałam w życiu.

Wciągnęła mnie dopiero w jednej trzeciej i nie trzymała szczególnie mocno. I narzekałam na "mało Irvinga w Irvingu" - możliwe, że sama sobie zaszkodziłam oczekiwaniami :)

Wciągnęła mnie dopiero w jednej trzeciej i nie trzymała szczególnie mocno. I narzekałam na "mało Irvinga w Irvingu" - możliwe, że sama sobie zaszkodziłam oczekiwaniami :)

Jako ogromna wielbicielka prozy pana Irvinga, jestem zawiedziona. To jest oczywiście dobra powieść i niepodrabialny styl autora został zachowany, ale jednak nie pochłonęła mnie bez reszty jak jego inne książki. Zbyt dużo wątków, za dużo odbiegania od tego głównego i jak dla mnie niepotrzebne wprowadzanie i przybliżanie bohaterów, którzy mieli znaczenie tylko na chwilę. Momentami gubiłam się w akcji.

Jako ogromna wielbicielka prozy pana Irvinga, jestem zawiedziona. To jest oczywiście dobra powieść i niepodrabialny styl autora został zachowany, ale jednak nie pochłonęła mnie bez reszty jak jego inne książki. Zbyt dużo wątków, za dużo odbiegania od tego głównego i jak dla mnie niepotrzebne wprowadzanie i przybliżanie bohaterów, którzy mieli znaczenie tylko na chwilę....

"Przychodzi taki moment, kiedy trzeba się puścić.
W takim momencie jesteś panem swego losu.
W takim momencie wszyscy wędrują po niebie."

Niewątpliwie na książkę trzeba przeznaczyć sporo czasu, jednak warto to zrobić, bo fantastycznie się ją poznaje, zapewnia ciekawą intelektualną rozrywkę, daje zajmujący materiał do przemyśleń i pozostawia z poczuciem satysfakcji czytelniczej. Jednocześnie nie będę ukrywać, że niektóre fragmenty historii nie potrafiły mnie tak intensywnie wciągnąć, jak zdecydowana większość powieści, ale wynikało to raczej z wchodzenia w tematykę nie zawsze pozostającą w sferze moich zainteresowań, przynajmniej na tyle, aby mocno się w nią zagłębiać. John Irving kolejny raz zachwyca czytelnika bogactwem mistrzowsko przeplatających się wątków, z jednej strony sprawiających wrażenie wzajemnie niepowiązanych, a z drugiej zgrabnie zazębiających się. Autorowi płynne przejścia wychodzą w tak naturalny sposób, że pozwalają wychwycić każdą perspektywę, aspekt, niuans.

Zapraszani jesteśmy na wycieczki w różnorodne sfery ludzkiej egzystencji. Właśnie człowiek, jego złożona natura, nieuchwytne definiowanie, niejednoznaczne przyporządkowanie, stają się bazą do niepowierzchownych analiz obyczajowych klimatów, tym cenniejsze, że pozbawione zaszeregowania, oceniania i osądzania. Biegle przenosimy się od seksualnych sfer do religijnych podstaw, od inności do tolerancji, od poszukiwań tożsamości do dostrzegalnych anomalii. Interesująco ukazano podłoże dualizmu osobowości, niedopasowanie, rozdarcie, niemoc przenikania mentalnych barier. Cyrk odnoszący się do centrum rozrywki i jednocześnie analogia do biegu życia, karłowatość w ujęciu fizycznej odmienności, tak absorbująca uwagę głównego bohatera, oraz karłowatość duszy człowieka, psychicznych niedyspozycji i słabości. Bliźnięta poruszający się po różnych ścieżkach życia, wykazujący się wyjątkową wrażliwością lub obojętnością, dokonujący trudnych wyborów, ponoszący ich konsekwencje. Podwójność wyrażona w iluzji filmów kryminalnych, fikcyjnych scenariuszach zdarzeń, zderzająca się z rzeczywistością, faktami związanymi z działalnością seryjnego mordercy. Nie wspominając już o mieszance męskich i damskich pierwiastków umieszczonych w jednym ciele.

Spoglądamy na kondycję współczesnego świata, symptomy spłyconego i pospiesznego życia, implikacje powszechnych migracji, miejsce jednostki w społeczeństwie, globalny i lokalny patriotyzm. Interesujące i cenne spostrzeżenia, tym bardziej, że książka napisana ćwierć wieku temu staje się źródłem porównań i analogii. Przekonuje obraz otwartości na świat, krajobrazy, kultury, tradycje, a równolegle pogubienie w tożsamości, jednolitości i równoważności. Kluczowa postać powieści, Farrokh Daruwall, lekarz ortopeda, scenarzysta filmowy, badacz genetycznych uwarunkowań karłowatości, nieustannie przerzuca pomosty między Bombajem o Toronto, orientalnym a zachodnim klimatem, świadectwami bogactwa i biedy. Chciałby w każdym z tych miejsc cieszyć się całkowitą akceptacją, zrozumieniem i docenieniem. Irving skonstruował skomplikowane portrety postaci, wyraziste i przekonujące, potrafiące zaskoczyć, zdumieć i zaszokować. Negatywne cechy przeplatają się z pozytywnymi, heroiczne czyny z tchórzliwymi, zaś słodkie smaki życia z gorzkimi. Swobodnie zanurzamy się w barwnych opisach miejsc, ludzi i zdarzeń, w kolażu ludzkich emocji i pragnień, poddajemy atmosferze kryminalnej intrygi będącej spoiwem fabuły. Kontrastowo, kontrowersyjnie, czasem absurdalnie i dziwacznie, ale również komicznie, groteskowo i ironicznie.

bookendorfina.pl

"Przychodzi taki moment, kiedy trzeba się puścić.
W takim momencie jesteś panem swego losu.
W takim momencie wszyscy wędrują po niebie."

Niewątpliwie na książkę trzeba przeznaczyć sporo czasu, jednak warto to zrobić, bo fantastycznie się ją poznaje, zapewnia ciekawą intelektualną rozrywkę, daje zajmujący materiał do przemyśleń i pozostawia z poczuciem satysfakcji...

Momentami długość tej książki męczy, ale po jej skończeniu ma się uczucie przeżycia historii. Kompletnej, złożonej, ciekawej.

Momentami długość tej książki męczy, ale po jej skończeniu ma się uczucie przeżycia historii. Kompletnej, złożonej, ciekawej.