Młoda historyczka Diana pochodzi ze słynnego i potężnego czarodziejskiego rodu Bishopów. Od lat jednak nie stosuje magii – nie chce przyznawać się, że jest czarownicą. Nagle w Oksfordzkiej bibliotece, w której pracuje, natrafia na dziwny, zaczarowany manuskrypt. Kobieta nieświadomie zdejmuje z niego urok. Od tej pory w Oksfordzie pojawiają się dziwne postacie, inne czarownice, demony i wampiry twierdzące, że udało jej się odnaleźć księgę zaginioną 150 lat temu. Razem z nimi pojawia się Matthew Clairmont – uczony wampir...
Czy czarownica zacznie używać swoich mocy? Co oznacza tajemniczy manuskrypt Ashmole 782? Czy Dianę i Matthew połączy jakieś uczucie?

„Czarownica” to bardzo ciekawa książka. Przypomina mi trochę książki Dana Browna – w niej również bohaterowie muszą rozwiązać trudną zagadkę tajemniczego przedmiotu.
Na tylniej okładce jest upodabniana do „Harry’ego Pottera” i „Zmierzchu”. Moje pytanie brzmi: dlaczego? Nie ma tu ani biegania z różdżkami (w ogóle jest bardzo mało magii) ani miłości w stylu Edwarda i Belli.
Wiem co powiecie: następna książka o wampirach. Też tak mówiłam. Ale zmieniłam zdanie. Tutaj wampiry nie są główną postacią, do przeżycia potrzebna im woda (krew jedynie „do smaku”):). Czytając zapomniałam o dziwacznych mocach bohaterów, ponieważ zazwyczaj zachowują się jak zwyczajni ludzie.
Zakończenie nie rozwiązuje zagadki, zapowiada jedynie drugi tom („Tajemnica”), który z wielką chęcią przeczytam.

Młoda historyczka Diana pochodzi ze słynnego i potężnego czarodziejskiego rodu Bishopów. Od lat jednak nie stosuje magii – nie chce przyznawać się, że jest czarownicą. Nagle w Oksfordzkiej bibliotece, w której pracuje, natrafia na dziwny, zaczarowany manuskrypt. Kobieta nieświadomie zdejmuje z niego urok. Od tej pory w Oksfordzie pojawiają się dziwne postacie, inne...