Opublikowana w serii wydawniczej Biblioteki Wiedzy o Warszawie książka o dziejach stolicy i jej mieszkańców w latach okupacji pruskiej przeznaczona jest zgodnie z jej profilem dla historyków i miłośników Warszawy. Stanowi ona odmienioną i poszerzoną, zwłaszcza o zagadnienia kultury i obyczaju, wersję syntetycznego opracowania ponad dziesięcioletnich dziejów naszego miasta w latach 1796 - 1806, którą autor opublikował w 1976 roku. Przekazywana Czytelnikowi książka omawia historią Warszawy wcielonej w wyniku traktatów trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej do państwa Hohenzollernów i zdegradowanej do rzędu prowincjonalnej siedziby władz departamentowych i garnizonu wojskowego w prowincji Prus Południowych.

Obok przedstawienia struktury i funkcjonowania aparatu władzy zaborczej, gdzie decydującą rolę odegrał rozbudowany pruski garnizon wojskowy, znalazły się tu również problemy demograficzne, przemysłu, handlu i rzemiosła, władz miejskich i gospodarki komunalnej. Ukazano także codzienne bytowanie ludności Warszawy, przejawy życia kulturalnego, zwłaszcza rolę teatru, muzyki oraz instytucji naukowych, które w specyficznych warunkach okupacji pełniły dzięki staraniom patriotów misję ratowania kultury polskiej i mowy ojczystej. Poczesne miejsce w książce zajmuje działający w konspiracji ruch rewolucyjno-demokratyczny, który wyrósł ze zrywu powstańczego Warszawy i kraju w roku insurekcji kościuszkowskiej i był przejawem sprzeciwu Warszawy wobec poczynań mocarstw rozbiorowych, podobnie jak działania z bronią w ręku legionistów Jana Henryka Dąbrowskiego w dalekiej Italii. Akcentem końcowym pracy jest przedstawienie triumfalnego wkroczenia do miasta zwycięskiej armii Napoleona w listopadzie 1806 roku.