Książkę przeczytałem w dwóch podejściach. Przy pierwszym, pomysł na indyjskiego chłopca, który zostaje gorliwym wyznawcą hinduizmu, chrześcijaństwa i islamu jednocześnie, był dla mnie tak absurdalny, że po rozdziale 36 (koniec części pierwszej) przestałem czytać.

Do lektury wróciłem po 2-3 latach, w międzyczasie powstała ekranizacja. W drugiej części, podczas przeprowadzki do Kanady, statek z całym dobytkiem rodziny (wraz ze zwierzętami z zoo rodziców chłopca) tonie. Sam Pi trafia do szalupy ratunkowej, w której znajdzie się kilka zwierząt, w tym tygrys bengalski. Rozpoczyna się walka o przetrwanie w niezbyt sprzyjających okolicznościach przyrody...

W trzeciej części rozbitek relacjonuje swoją historię prowadzącym dochodzenie przedstawicielom japońskiego Ministerstwa Transportu. Ciężko uwierzyć w tak nieprawdopodobną opowieść, więc powstaje też wersja racjonalna, niewymagająca wiary w cokolwiek. Która jest lepsza?

Nie wydaje mi się, że "ta historia sprawi, że uwierzysz w Boga", ale może skłonić do filozoficznych przemyśleń na temat wiary, prawdy i innych wartości. Ode mnie -1 za część pierwszą, ostatecznie książka dobra, 6/10.

Książkę przeczytałem w dwóch podejściach. Przy pierwszym, pomysł na indyjskiego chłopca, który zostaje gorliwym wyznawcą hinduizmu, chrześcijaństwa i islamu jednocześnie, był dla mnie tak absurdalny, że po rozdziale 36 (koniec części pierwszej) przestałem czytać.

Do lektury wróciłem po 2-3 latach, w międzyczasie powstała ekranizacja. W drugiej części, podczas przeprowadzki...