Ta część to ogromny misz – masz wątków, jak gdyby autorka wzięła kilka tych niedokończonych z poprzednich części i upchnęła w „Czarnej polewce” celem wyjaśnienia. Niekoniecznie wszystkie wyjaśniła i możliwe, że nawet nie było to zamiarem autorki ale takie wrażenie mi pozostało.

Poza tym fabuła jest tym razem tak poprowadzona, że trudno nawet wyłuszczyć głównego bohatera, który zazwyczaj był wyraźnie przedstawiony i zarysowany. A tym razem jest ich kilkoro, z czego na prowadzenie wychodzą Laura oraz dwóch Ignacych.

No i właśnie Ignacy. Zarówno senior jak i junior – o ile nestora rodu Borejków jeszcze dam radę zrozumieć i znieść o tyle jego wnuk działał na mnie jak płachta na byka. Chyba jeszcze nigdy w całej historii Jeżycjady nie było dla mnie bohatera do którego bym czuł antypatię. Niestety do Miągwy poczułem od razu a „Czarna polewka” tylko mnie w tym utwierdziła.

W jednym z wywiadów z Joanną Chmielewską na pytanie „Dlaczego nie kontynuowała pani serii książek o nastoletnich Teresce i Okrętce” autorka odpowiedziała, że niestety ciągle się starzeje, różnica pokoleń robi się ogromna i po prostu nie za wszystkim nadąża. To samo zauważam właśnie w twórczości Musierowicz. Mam takie wrażenie, że wykreowane przez nią postaci dzieci czy nastolatków to lekko zmodyfikowane Ida,Gabrysia, Nutria, Pulpecja czy Genowefa. Inne czasy, inne problemy, ale jakoś tak wszystko wydaje się takie skopiowane, jak przez kalkę, po drodze wyposażone w dodatkowy szczegół lub element.

I przyznam szczerze, że ta schematyczność zaczyna mnie lekko nużyć.

Zachwycony „Czarną polewką” zdecydowanie nie jestem. Ale też nie jestem rozczarowany. Podobać mi się podobało, ale szczerze mówiąc „Żaba” była znacznie lepsza.

Ta część to ogromny misz – masz wątków, jak gdyby autorka wzięła kilka tych niedokończonych z poprzednich części i upchnęła w „Czarnej polewce” celem wyjaśnienia. Niekoniecznie wszystkie wyjaśniła i możliwe, że nawet nie było to zamiarem autorki ale takie wrażenie mi pozostało.

Poza tym fabuła jest tym razem tak poprowadzona, że trudno nawet wyłuszczyć głównego bohatera,...