Ze wstydem muszę przyznać, że chwilami trzeci tom zaczynał mnie nudzić. Kolejne uwięzienie zarówno Katarzyny jak i Arnolda, powtarzanie w innych słowach tego samego było już lekko nużące. Dopiero druga połowa to nowa treść, chociaż tylko powierzchownie, tak naprawdę to kolejne rozstania i powroty, no ale taka jest myśl przewodnia całej serii. Za to dużym plusem jest swobodna i lekka narracja Benzoni, przez co nawet powtarzalność treści pozwala pokonywać kolejne rozdały. Tylko moim zdaniem jedna rzecz autorce nie wyszła, postać głównej bohaterki, taka w zamierzeniu wspaniała i dokonała kobieta, piękna, szlachetna i mądra. Niby z kolejnych kartek i taka Katarzyna wygada, ale gdyby lepiej się jej przyjrzeć, szlachetna i dobra jest tylko wtedy, gdy jej pasuje, nie daj Boże sprzeciwić się tej pani, bo zabije. Czasem zaś z opisu wynurza się kobieta, która nie ma chyba w głowie nic poza próżnia doskonałą, a postępowaniem kieruje instynkt. A co do piękności, niby wszyscy jej pożądają, a jak przyjdzie co do czego gwałcą każdą inną tylko nie ją- nie żebym uważała, że taka scena w książce jest konieczna, ale w takim razie po co pisać o zagrożeniu? Moim zdaniem tom nieco słabszy od poprzednich, chociaż lektura sprawia przyjemność

Ze wstydem muszę przyznać, że chwilami trzeci tom zaczynał mnie nudzić. Kolejne uwięzienie zarówno Katarzyny jak i Arnolda, powtarzanie w innych słowach tego samego było już lekko nużące. Dopiero druga połowa to nowa treść, chociaż tylko powierzchownie, tak naprawdę to kolejne rozstania i powroty, no ale taka jest myśl przewodnia całej serii. Za to dużym plusem jest...