Czasem czytanie jakiegoś cyklu zaczyna się od drugiej części. Ja w takich sytuacjach najczęściej czuję irytację, bo brak znajomości tomu pierwszego może znacząco utrudnić odbiór lektury i spowodować jej złą ocenę. Na szczęście w przypadku „Brylantu Pindara” nic takiego nie miało miejsca, bo chociaż jest powiązany z częścią pierwszą „Drzwiami do ptaszarni” to spokojnie może stanowić osobną historię. Mnie na tyle spodobał się pomysł i styl Katie Hickman, że postanowiłam sięgnąć po „Drzwi do ptaszarni”. Autorka materiały do tej książki zbierała piętnaście lat.
Książka w dwóch perspektywach. Pierwsza to współczesny Londyn i Elizabeth, która prowadzi badania na temat pierwszej angielskiej niewolnicy w haremie sułtana Mehmeda II Celi Lamprey. Kobieta trafiła tam wraz ze swoją przyjaciółką Annette z powodu katastrofy morskiej. Zostały sprzedane do Imperium Osmańskiego przez handlarzy żywym towarem, jako niewolnice. W haremie miały spędzić resztę swojego życia. Pewnego dnia ukochany Celi przybywa do Stambuły i próbuje ją uratować, gdy dowiaduje się, że ona tam właśnie jest. I dokładnie w 1599 roku dzieje się druga perspektywa w pałacu sułtana, gdzie pełno jest intryg i zawiłości. Jaka tajemnicę kryje matka sułtana? Jedna z najpotężniejszych kobiet w Imperium Osmańskim? Czy Paul uratuje Celię?
Akcja książki jest bardzo powolna, że niecierpliwego czytelnika jest wstanie zanudzić i przez to nie zapozna się z historią zawartą na stronach tej powieści. Autorka zadbała o dokładne opisy zabytków tureckich, dworu sułtana. Ten aspekt jest dopracowany w najdrobniejszym szczególe i widać, że Katie Hickman naprawdę spędziła sporo czasu, żeby te materiały zebrać, uporządkować, a potem żeby to wszystko ułożyć w jedną całość. W „Drzwiach do ptaszarni” jest tego bardzo dużo. Natomiast w „Brylancie Pindara” tego właśnie brakowało. Tego przyłożenia się do najdrobniejszych szczegółów. Ogólnie lubię, kiedy wszystko jest dopracowane, ale tu przeszkadzało to w płynnym czytaniu książki. Rozpraszało mnie dosłownie wszystko, łatwo wybijało z rytmu nawet najmniejsze słowo w pokoju obok.
Na początku podobał mi się pomysł pisania z dwóch perspektyw i nawet żałowałam, że „Brylant Pindara” nie był tak potraktowany, ale z czasem wątek Elizabeth i jej życia miłosnego stał się męczący i pojawiał się w złym momencie, co znowu wybijało mnie z rytmu czytania, w który wchodziłam w momentach, gdy przebywała w 1599 roku w Imperium Osmańskim. Potem musiałam znowu wchodzić w rytm i tak w koło.
Nie wiem czy odebrałabym tę książkę inaczej, gdybym czytała to w odpowiedniej kolejności, czyli najpierw „Drzwi do ptaszarni”, a potem „Brylant Pindara” i nigdy się już tego nie dowiem. Podobała mi się, ale te wybicia z rytmu utrudniły mi płynne czytanie książki, przez co pewnie czytałam ją dłużej niżbym chciała. Miłośnikom powieści historycznych z pewnością się spodoba i polecam czytać jednak w dobrej kolejności.

Czasem czytanie jakiegoś cyklu zaczyna się od drugiej części. Ja w takich sytuacjach najczęściej czuję irytację, bo brak znajomości tomu pierwszego może znacząco utrudnić odbiór lektury i spowodować jej złą ocenę. Na szczęście w przypadku „Brylantu Pindara” nic takiego nie miało miejsca, bo chociaż jest powiązany z częścią pierwszą „Drzwiami do ptaszarni” to spokojnie może...

Powieść obyczajowa- historyczna łącząca egzotykę, barwne i wspaniałe postacie. O Imperium Otomańskim, sułtanie Ahmedzie drugim, haremie.
Błyskawicznie przeczytałam, szybka akcja...poruszyło mnie.
Po prostu rewelacyjny, super napisany idealna książka na miły wieczór na odprężenie!!!!

Powieść obyczajowa- historyczna łącząca egzotykę, barwne i wspaniałe postacie. O Imperium Otomańskim, sułtanie Ahmedzie drugim, haremie.
Błyskawicznie przeczytałam, szybka akcja...poruszyło mnie.
Po prostu rewelacyjny, super napisany idealna książka na miły wieczór na odprężenie!!!!

Harem to serce pałacu, miejsce niedostępne oczom postronnych i chronione, niczym najcenniejszy klejnot. To miejsce, do którego dostaną się tylko najpiękniejsze, najbardziej wyraziste dziewczęta. Niczym zamknięte w złotej klatce kolorowe ptaki, całkowicie podporządkują się woli matki sułtana, głównej zarządczyni haremu i wielu wielu innym, wyżej postawionym w hierarchii pałacu, osobom. Nie wolno im będzie rozmawiać, śmiać się, o niczym decydować. Bo zadecydowano już za nie, dawno temu sprzedano je lub pojmano, żeby do końca swoich dni mogły służyć sułtanowi. Wychowane poza Imperium, jednak od najmłodszych lat zależne od rodziców, przede wszystkim zaś surowych ojców, dziewczęta łatwo przyjmą taki los, prawdopodobnie o wiele lepszy niż jakikolwiek, czekający na nie w rodzinnej wiosce. Ochronione przed dotykiem własnych braci, czy wujów, być może nigdy nie wezwane przez sułtana, zostaną wydane za któregoś z jego sojuszników lub na zawsze pozostaną w swojej złotej klatce.

Co by się jednak stało, gdyby do haremu trafiła dziewczyna niezwykła, bo kochana i kochająca, pochodząca z kraju o zupełnie innej kulturze i tradycji? Czy znalazłaby tu swój nowy dom, czy zaakceptowała by swój los i pokornie przyjęła to, co jej przyniósł? Jak wysoko by zaszła? Ile zrobiła, by odzyskać dawne życie… i miłość?

Paul Pindar, kupiec Kompanii Lewantyńskiej i zarazem główny bohater Drzwi do ptaszarni, jest postacią historyczną. Między rokiem 1611 a 1620 pełnił on funkcję Ambasadora Króla Anglii w Imperium Osmańskim. Wcześniej Pindar był świadkiem przekazania na dwór Sułtana Mehmeta III słynnego mechanizmu zegarowego z organami, dzieła wykonanego specjalnie na tę okazję, przez znakomitego twórcę organów, Thomas’a Dallam’a.

więcej na http://portobellobazaar.blogspot.com/2015/03/ksiazka-drzwi-do-ptaszarni-katie-hickman.html

Harem to serce pałacu, miejsce niedostępne oczom postronnych i chronione, niczym najcenniejszy klejnot. To miejsce, do którego dostaną się tylko najpiękniejsze, najbardziej wyraziste dziewczęta. Niczym zamknięte w złotej klatce kolorowe ptaki, całkowicie podporządkują się woli matki sułtana, głównej zarządczyni haremu i wielu wielu innym, wyżej postawionym w hierarchii...

Książkę kupiłam pod wpływem impulsu (jakże często się to zdarza...:). Po przeczytaniu opisu wydawcy na tylnej okładce od razu w głowie zapaliła mi się ta słynna "żarówka", która w piktografii symbolizuje nagłe olśnienie, czy też "oświecenie". Wpadło mi do głowy mianowicie, że skądś ten motyw znam... Skojarzenie prostą drogą naprowadziło mnie na wspomnienie filmu "Harem" z 1986 roku.

W książce przeplatanka z wątku współczesnego i historycznego wydaje mi się interesującym zabiegiem, wątek romansowy taki sobie i nie on jest dla mnie największą wartością tej książki, ale rozumiem, że ze względu na sprzedaż być musi. Najbardziej zajmujące, oczywiście, ze zrozumiałych względów, są opisy życia w pałacu i haremie, intrygujące opisy wnętrz, plastyczne obrazy strojów i krajobrazów.
Poza tym, dla nas, książka może mieć i inny walor, mianowicie część z opisanych bohaterów to postaci historyczne, tj. sułtan i jego matka tudzież pierwsza nałożnica. Interesujące jest to, że są o te same osoby, które w Turcji były u władzy w czasie, kiedy w haremie miała przebywać Roksolana z ówczesnego terytorium Polski. Ona jednak nie jest w książce wspomniana.

Wydaje mi się, że najlepiej opisze tę książkę przymiotnik "piękna".

Książkę kupiłam pod wpływem impulsu (jakże często się to zdarza...:). Po przeczytaniu opisu wydawcy na tylnej okładce od razu w głowie zapaliła mi się ta słynna "żarówka", która w piktografii symbolizuje nagłe olśnienie, czy też "oświecenie". Wpadło mi do głowy mianowicie, że skądś ten motyw znam... Skojarzenie prostą drogą naprowadziło mnie na wspomnienie filmu...

Połączenie romansu, powieści kryminalnej i historycznej. Książka wprowadza w życie XVI-wiecznego haremu Wielkiego Turka. Dwie Angielki, współczesna doktorantka i XVI-wieczna Celia, poznają to życie na swój sposób. Każda z nich prowadzi też własne śledztwo.
Współczesna Elisabeth szuka informacji o losach Celii, ale też stara się poznać stosunki panujące w haremie i w XVI-wiecznym Stambule. Harem, zwany Domem Szczęśliwości, okazuje się być miejscem ostrej rywalizacji i intryg.
Książkę czyta się przyjemnie, postacie są psychologicznie wiarygodne i interesujące, wątki są dobrze prowadzone i wiele się dowiadując do końca jesteśmy trzymani w napięciu i niepewności.

Połączenie romansu, powieści kryminalnej i historycznej. Książka wprowadza w życie XVI-wiecznego haremu Wielkiego Turka. Dwie Angielki, współczesna doktorantka i XVI-wieczna Celia, poznają to życie na swój sposób. Każda z nich prowadzi też własne śledztwo.
Współczesna Elisabeth szuka informacji o losach Celii, ale też stara się poznać stosunki panujące w haremie i w...

Po przeczytaniu tej książki poczułam niewielki niedosyt. Na początku zanim się wczytałam denerwowało mnie ciągłe przeskakiwanie z teraźniejszości do 1599 roku - irytowało mnie to niezmiernie. Powiem tak, że gdyby pominąć ten wątek teraźniejszości książka byłaby bardziej ciekawa, przynajmniej dla mnie. Po dłuższej lekturze przestałam zwracać na to uwagę i skupiłam się na treści, a na treść składa się opowieść o Celii Lampert angielce, która została porwana i trafiła do haremu Sulejmana Agi. Poznajemy też jej przyjaciólke niedoli Anette, Sahfiye - matkę sułtana, Paula Pindara - narzeczonego Celii oraz inne postacie będące treścią książki. Wiele intryg, trochę tajemnic sułtańskiego haremu oto co znajdziemy w tej książce

Po przeczytaniu tej książki poczułam niewielki niedosyt. Na początku zanim się wczytałam denerwowało mnie ciągłe przeskakiwanie z teraźniejszości do 1599 roku - irytowało mnie to niezmiernie. Powiem tak, że gdyby pominąć ten wątek teraźniejszości książka byłaby bardziej ciekawa, przynajmniej dla mnie. Po dłuższej lekturze przestałam zwracać na to uwagę i skupiłam się na...

Wraz z powieścią Katie Hickman poczułam powiew świeżości. W 'Drzwiach do ptaszarni' zgłębiamy tajemnice związane z najbardziej strzeżoną częścią pałacu sułtanów w imperium osmańskim - haremu.
Przyznam, że moja wiedza na ten temat jak dotąd była znikoma i z przyjemnością zapoznawałam się z zasadami, powinnościami, etyką i hierarchią jaka panowała w tej społeczności.
Akcja powieści odbywa się zarówno w czasach imperium osmańskiego i opowiada historię niewolnicy angielskiej oraz w czasie współczesnym, w którym to doktorantka stara się odkryć losy tej właśnie niewolnicy.
Autorka stopniowo zapoznaje nas z losami bohaterek, wplatając szereg intryg oraz wątków pobocznych.
Ogólnie zastrzeżeń nie mam, jednak zabrakło mi iskry w tej opowieści, którą obserwowałam z boku, a nie potrafiłam się wczuć w klimat.
Nawet aura tajemniczości, która niewątpliwie podgrzewała atmosferę, nie do końca spełniła swoją rolę.
Pomijając ten fakt, książkę polecam. We mnie obudziła pragnienie by bliżej zapoznać się z tą bogatą i intrygującą kulturą.

Wraz z powieścią Katie Hickman poczułam powiew świeżości. W 'Drzwiach do ptaszarni' zgłębiamy tajemnice związane z najbardziej strzeżoną częścią pałacu sułtanów w imperium osmańskim - haremu.
Przyznam, że moja wiedza na ten temat jak dotąd była znikoma i z przyjemnością zapoznawałam się z zasadami, powinnościami, etyką i hierarchią jaka panowała w tej społeczności.
Akcja...

Wciągające opowiadani osadzone w czasach szesnastowiecznego Konstantynopola. Poznajemy losy bohaterki, brytyjki Celii, która trafia do haremu sułtana Mehmeda II. Oraz mężczyzny, którego miała zostać żoną. Czy miłość sprawi, ze Ci dwoje jeszcze będą razem? W brew pozorom to nie jest romans, ta książka to duże źródło historyczne o tamtych czasach, szczegółowy opis haremu, praw w nim panujących.

Wciągające opowiadani osadzone w czasach szesnastowiecznego Konstantynopola. Poznajemy losy bohaterki, brytyjki Celii, która trafia do haremu sułtana Mehmeda II. Oraz mężczyzny, którego miała zostać żoną. Czy miłość sprawi, ze Ci dwoje jeszcze będą razem? W brew pozorom to nie jest romans, ta książka to duże źródło historyczne o tamtych czasach, szczegółowy opis haremu,...

Świetna! Wciągająca! Bardzo dobrze napisana! Zakończenie bardzo zaskakujące...

Świetna! Wciągająca! Bardzo dobrze napisana! Zakończenie bardzo zaskakujące...

Gorąco polecam głownie kobietom :) Bardzo namiętna i romantyczna opowieść o milości...

Gorąco polecam głownie kobietom :) Bardzo namiętna i romantyczna opowieść o milości...