Akcja powieści rozpoczyna się w chwili śmierci Kazimierza Odnowiciela w 1058 roku. Nowym władcą zostaje jego syn, 16 letni Bolesław (Szczodry). Największym marzeniem nowego władcy jest dorównanie swemu pradziadowi, Bolesławowi Chrobremu. Szczodry ukazany został jako władca ambitny, porywczy i lekkomyślny, dążący do celu wbrew przeciwnościom, nie potrafiący jednak równocześnie skupiać się na kilku celach. Realizacji swego marzenia podporządkowuje swoje życie, skupiając się na wprowadzaniu na tron sąsiednich krajów (Ruś, Węgry) zależnych od siebie władców. Kontynuuje proces odbudowy kraju, zapoczątkowany przez ojca, głównie dbając o rozbudowę Kościoła. Z jego nadania, biskupem Krakowa zostaje Stanisław ze Szczepanowa (późniejszy święty). Powieść wydaje się ciekawsza od poprzednich części cyklu, przypominając schematem i rozmachem pierwszą część "Opowieści Piastowskich" (Dzikowy skarb).
Akcja powieści kończy się w 1073 roku, po wyprawie Bolesława na Węgry. Trzydziestoletni władca jest postrzegany jako ten, który wpływa na losy sąsiednich krajów (w tym Niemcy) i który osiągnął już więcej niż jego pradziad u schyłku swego życia. Do pełni szczęścia brakuje mu jeszcze tylko królewskiej korony.

Akcja powieści rozpoczyna się w chwili śmierci Kazimierza Odnowiciela w 1058 roku. Nowym władcą zostaje jego syn, 16 letni Bolesław (Szczodry). Największym marzeniem nowego władcy jest dorównanie swemu pradziadowi, Bolesławowi Chrobremu. Szczodry ukazany został jako władca ambitny, porywczy i lekkomyślny, dążący do celu wbrew przeciwnościom, nie potrafiący jednak...