Za mną najnowszy, dziewiąty tom przygód Harry’ego Dresdena. Całkiem przyjemny, nie powiem. Autor skupiła się bardziej na wydarzeniach z tła zamiast na potworze odcinka, co zdecydowanie wyszło powieści na dobre.

Umierają kobiety. Najczęściej cichą, samobójczą śmiercią w pokojach hotelowych. Przynajmniej policja uważa te śmierci za samobójcze. Wykwalifikowany mag, taki jak Harry Dresden, będzie jednak umiał odczytać poszlaki wskazujące na to, że denatkom ktoś pomagał. A fakt, że wszystkie z nich dysponowały magiczną mocą sprawia, ze cała sprawa staje się jeszcze bardziej podejrzana. A na dodatek niektóre z niedawno zaginionych kobiet widziano w towarzystwie mężczyzny podejrzanie podobnego do Thomasa… To będzie kolejny pracowity tydzień.

Muszę przyznać, że jest to jeden z przyjemniejszych od dłuższego czasu tomów. Autor nie szaleje z wprowadzaniem nowych postaci, raczej skupia się na pokazywaniu tych już znanych (zresztą, przez dziewięć tomów naprawdę naprodukował ich już tyle, że jest z czego wybierać), zwłaszcza z drugiego i trzeciego planu. Przy okazji w „Białych nocach” doskonale widać upływ czasu w wewnętrznym świecie powieści – od pierwszego tomu minęło już ponad dziesięć lat i złoczyńcy skazani w pierwszych tomach, właśnie skończyli odsiadywać wyroki. A relacje między bohaterami zmieniły się tak bardzo ze trudno sobie przypomnieć, od czego właściwie się zaczęło.

całość recenzji tutaj: http://kronikaksiazkoholika.blogspot.com/2016/09/biaa-noc-jim-butcher.html

Za mną najnowszy, dziewiąty tom przygód Harry’ego Dresdena. Całkiem przyjemny, nie powiem. Autor skupiła się bardziej na wydarzeniach z tła zamiast na potworze odcinka, co zdecydowanie wyszło powieści na dobre.

Umierają kobiety. Najczęściej cichą, samobójczą śmiercią w pokojach hotelowych. Przynajmniej policja uważa te śmierci za samobójcze. Wykwalifikowany mag, taki jak...