Constanze Kopp napisała „Najdalszą podróż. Krótką opowieść o życiu i umieraniu” dzięki rozmowom ze swoją córką, a także dzięki wizytom w hamburskim hospicjum dla dzieci. Podziwiam za siłę, odwagę i mądrość – nie wiem czy ja potrafiłabym przeprowadzić rozmowę o umieraniu z moim synem, który jest prawie rówieśnikiem z bohaterką książki. Ona – Franny ma prawie 16 lat, mój syn prawie 15. Zazwyczaj unikamy tematów trudnych i tych, które mogą sprawić ból, smutek. Jako rodzice wolelibyśmy chronić nasze dzieci przed całym złem świata zewnętrznego najdłużej jak tylko się da.

Franny jest chora na mikowiscydozę, chorobę, która okazała się wyrokiem skazującym. Dziewczynka, pomimo swoich kilkunastu lat zdaje sobie sprawę, co się dzieje z Nią, z Jej organizmem z rodziną, z przyjaciółką. Na swój sposób pogodziła się z faktem, iż umrze, iż pewnego dnia Jej zbyt krótkie życie dobiegnie końca. Owszem Ona żałuje, że nie miała wiele czasu na cieszenie się światem, ale pomimo wszystko potrafi docenić to, co do tej pory osiągnęła i zobaczyła.
Z niesamowitymi szczegółami Franny opowiada o dniu, w którym dowiedziała się o swojej chorobie, co wtedy czuła i jak sobie z tym radziła. Przygotowuje się do swojej śmierci szukając odpowiedzi na bardzo trudne pytania, na pytanie, które nawet dorosłego czytelnika skłaniają do refleksji i chwili zadumy. Zastanawia się nad sensem życia, nad istnieniem Boga, nad ty, co będzie dalej, już po wszystkiemu, po śmierci. Bardzo wiele myśli kieruje w stronę tych, którzy nie doceniają życia, zwracają uwagi na szczegóły nie warte uwagi, zapominając o tym, co w życiu jest najważniejsze. Zwraca uwagę na chorych i próbuje pokazać zdrowemu czytelnikowi jak zmieniają się priorytety i system wartości osoby chorej „Ludzi, którym jest podwójnie ciężko, należy podwójnie kochać”.

Nie wiem, kto powinien przeczytać tę książkę, czy matka ze swoim dzieckiem, czy może rodzice chorych dzieci …. Nie wiem, kto powinien być po nią pierwszy w kolejce, ale wiem na pewno, że po przeczytaniu tej książki troszkę inaczej spojrzymy na otaczający nas świat. Warto, bo to bardzo pouczająca pozycja.
---------------
wydawnictwo: Esprit
data wydania: 2010
ISBN: 978-83-60040-91-5
liczba stron: 96



recenzję umieściłam także na moim blogu http://tajemnica33.blogspot.com/

Constanze Kopp napisała „Najdalszą podróż. Krótką opowieść o życiu i umieraniu” dzięki rozmowom ze swoją córką, a także dzięki wizytom w hamburskim hospicjum dla dzieci. Podziwiam za siłę, odwagę i mądrość – nie wiem czy ja potrafiłabym przeprowadzić rozmowę o umieraniu z moim synem, który jest prawie rówieśnikiem z bohaterką książki. Ona – Franny ma prawie 16 lat, mój syn...