W tej książce sporo się dzieje.Pierwsze potyczki,długie narady i ważne decyzje przeplatane sa innymi wydarzeniami.Nadal w książce pełno proroczych snów,dawno zapomnianych przepowiedni ,wędrówek i odnalezionych bohaterów.Sami bohaterowie również nie mają łatwo.Biją się z myślami,rozważając konsekwencje tych a nie innych decyzji,rozmyślając co mają zrobić i jak to się odbije na nich i na ich bliskich.Mirriamele chce spotkać się z ojcem,by mimo wszystko pojednać się z nim a może spróbować wymóc na nim zmianę zdania.Josua troszczy się o innych,zaniedbując samego siebie.Simon,który przysiągł księżniczce,że będzie jej rycerzem postanawia towarzyszyc jej w niebezpiecznej podróży.Sithowie sprzymierzyli się z ludźmi i choc nie wlczą bezpośrednio u boku Joshui,walczą za wspólna sprawę swoja i jego.Najmiej przypadła mi do gustu ta część o Maegwin,jej obłędzie i jej decyzjach.Jakoś tak najmniej mnie zainteresowała...
Żałuję,że wydawca podzielił Wieżę zielonego anioła na cztery części,przez to nie czyta się tego tak bardzo płynnie.Nadal jest w tej książce sporo tzw lania wody,pewnych fragmentów równie dobrze mogłoby nie być,bo niewiele wnoszą do akcji,za to niepotrzebnie przedłużają książkę.Nie powiem,że czytam bez zainteresowania bo bym skłamała.W końcu mnie wciągnęło,choć nie nazwałabym się fanką Williamsa.

W tej książce sporo się dzieje.Pierwsze potyczki,długie narady i ważne decyzje przeplatane sa innymi wydarzeniami.Nadal w książce pełno proroczych snów,dawno zapomnianych przepowiedni ,wędrówek i odnalezionych bohaterów.Sami bohaterowie również nie mają łatwo.Biją się z myślami,rozważając konsekwencje tych a nie innych decyzji,rozmyślając co mają zrobić i jak to się odbije...

Niespełna 3000 stron i prawie dwa miesiące czytania i w końcu można rzec, że dobrnęliśmy do końca historii, której początek, jak i koniec, miał miejsce w Hayholth - pradawnym zamku byłego króla Prestera Johna, od którego wszystko się zaczęło.

Cały ten tom to dążenie w kierunku zamku Hayholt trzech Wielkich Mieczy od jakiegoś czasu nierozerwalnie związanych z Simonem i innymi naszymi bohaterami po to, aby mogło dojść do ostatecznej konfrontacji między bielą a czernią, światłem i ciemnością, czy jak kto woli po prostu między siłami dobra i siłami zła, i móc zamknąć ostatni rozdział z cyklu "Pamięć, smutek i cierń".

Ostatecznie cały cykl kończy się dobrze, wszystko co do tej pory niewyjaśnione jest już jasne, nie ma żadnych nieścisłości i luk do których można by się przyczepić, jest natomiast niespodziewany zwrot akcji i ładne, baśniowe wręcz, zakończenie. Jedyne do czego mogę się przyczepić to do głównej walki z Pryratesem i Królem Burz, którą można było nieco bardziej rozwinąć i wprowadzić więcej dramaturgii, aby podkreślić wagę tej konfrontacji. Było to jednak trochę słabe i chociażbym chciał, nie mogę nazwać tej potyczki jedną z najlepszych, jakie czytałem, bo tak nie jest. Uważam też, jak w przypadku części pierwszej, że stron jednak za dużo, jak na zwieńczenie tej historii. Nie nudzi, ale się ciągnie i nadgarstek wysiada od długiego trzymania kolejnej cegły w dłoni.

Na koniec mogę jeszcze odnieść się do całości, którą po drodze mocno chwaliłem i nie przestałem chwalić, bo jest to cykl, który z po prostu zasługuje na swoją uwagę. Nie jest to drugi Tolkien, choć po drodze wychwycić można parę podobieństw, o których wspomniałem wcześniej, ale jest to cykl, który z pewnością daje się wciągnąć do swojego świata i nieść na kartach setek stron, przeżywając ogrom przygód, zwiedzając ogrom miejsc i poznając ogrom świetnych postaci, które na stałe pozostaną w pamięci. :)

Niespełna 3000 stron i prawie dwa miesiące czytania i w końcu można rzec, że dobrnęliśmy do końca historii, której początek, jak i koniec, miał miejsce w Hayholth - pradawnym zamku byłego króla Prestera Johna, od którego wszystko się zaczęło.

Cały ten tom to dążenie w kierunku zamku Hayholt trzech Wielkich Mieczy od jakiegoś czasu nierozerwalnie związanych z Simonem i...

Książka na równym poziomie, a nawet wyprzedzająca o włos 'Władcę Pierścieni'. Nie ma w niej momentów, które nudziłyby mnie, rasy, mimo, ze podobne do powszechnie spotykanych, róznia sie od nich nie tylko nazwami, fabuła spójna i ciekawa.

Książka na równym poziomie, a nawet wyprzedzająca o włos 'Władcę Pierścieni'. Nie ma w niej momentów, które nudziłyby mnie, rasy, mimo, ze podobne do powszechnie spotykanych, róznia sie od nich nie tylko nazwami, fabuła spójna i ciekawa.

Cykl Williamsa ma tą dobrą cechę, że rozkręca się z czasem, im dalej, tym lepiej :).

Cykl Williamsa ma tą dobrą cechę, że rozkręca się z czasem, im dalej, tym lepiej :).

Z każdą częścią pociąg Tada Williamsa nabiera prędkości by osiągnąć swoje maximum w Wieży Zielonego Anioła. Świetne zwieńczenie sagi. Szkoda, że ta saga nie ma jeszcze ze 2 tomów.

Z każdą częścią pociąg Tada Williamsa nabiera prędkości by osiągnąć swoje maximum w Wieży Zielonego Anioła. Świetne zwieńczenie sagi. Szkoda, że ta saga nie ma jeszcze ze 2 tomów.