Solidny kryminał, który oceniam wyżej niż - skądinąd przyzwoitą - pierwszą część cyklu gotlandzkiego („Niewidzialny”). „Niewypowiedziany”, czyli tom numer dwa, dowodzi ewolucji powieściopisarskiego warsztatu autorki, albowiem Mari Jungstedt uniknęła teraz wracania do tych samych informacji, co miało miejsce w poprzedniku. Lepsze wrażenie niż wcześniej robi też komisarz Anders Knutas, którego zaczynam powoli traktować jak starego, dobrego znajomego. Podobało mi się ponadto satysfakcjonujące poprowadzenie wątków, jakie dotyczą odpowiednio Henry’ego (zakochany w alkoholu fotograf, zamordowany już na początku utworu) i Fanny (samotna nastolatka borykająca się z poważnymi problemami). Wpierw obie ścieżki snują się bardziej oddzielnie, lecz w miarę rozwoju fabuły coraz mocniej się łączą. Najsłabiej wypadł za to romans między dziennikarzem Johanem i nauczycielką Emmą, podobnie zresztą jak w pierwszej odsłonie serii.

Więcej o książce pod tym adresem:
http://crouschynca.blogspot.com/2018/03/niewypowiedziany-mari-jungstedt-recenzja.html

Solidny kryminał, który oceniam wyżej niż - skądinąd przyzwoitą - pierwszą część cyklu gotlandzkiego („Niewidzialny”). „Niewypowiedziany”, czyli tom numer dwa, dowodzi ewolucji powieściopisarskiego warsztatu autorki, albowiem Mari Jungstedt uniknęła teraz wracania do tych samych informacji, co miało miejsce w poprzedniku. Lepsze wrażenie niż wcześniej robi też komisarz...