Czytam "Rudą Sforę", czytam i nadziwić się nie mogę... a może czytam "Anielskie Zastępy" (które, swoją drogą, też szczytem literackiego geniuszu nie są)?
Początek całkiem niezły - jest Syberia, są Jakuci, szamani, mitologia, całkiem sprytny szwarccharakter...
później zaś jest niesmak. Rozczarowanie mniej lekturą, a bardziej autorką. Bo jak to tak? Mieć JEDEN pomysł na postaci, historię, uniwersum i zrobić z niego DWIE odrębne książki?
Nie ma szans, nie zgadzam się.
Im dalej w lekturę tym tylko gorzej - jest Ellej, który wygląda i zachowuje się identycznie jak Daimon z "Zastępów"; jest gadający koń Bębenek - tę ideę też już znają ci, którzy sięgnęli wcześniej po "Zastępy"; jest Ruda Sfora, czyli niepowstrzymana armia Antykreatora z "Zastępów"; jest Tujaryma - Blanka Krammer; jest miejsce akcji podzielone na Światy: Górny, Dolny i Środkowy absolutnie tak samo, jak w "Zastępach"; są jakuckie bóstwa, których odpowiednikami - archaniołowie... zgadnijcie z czego. A to tylko luźne skojarzenia po przeczytaniu połowy książki, bo - i owszem - nie skończyłam czytać, nie wiem czy skończę, wszak trudno nie domyślać się jak to się wszystko potoczy, ale nawet nie o oczywistości chodzi, tylko o ten nieszczęsny niesmak.
Poważnie zastanowię się czy sięgać po jakąkolwiek inną pozycję, która wyszła spod pióra Kossakowskiej, bo może kolejnym razem sprzeda mi ten sam pomysł, tylko pod przykrywką, powiedzmy, mitologii Bliskiego Wschodu...

Czytam "Rudą Sforę", czytam i nadziwić się nie mogę... a może czytam "Anielskie Zastępy" (które, swoją drogą, też szczytem literackiego geniuszu nie są)?
Początek całkiem niezły - jest Syberia, są Jakuci, szamani, mitologia, całkiem sprytny szwarccharakter...
później zaś jest niesmak. Rozczarowanie mniej lekturą, a bardziej autorką. Bo jak to tak? Mieć JEDEN pomysł na...