10 opowiadań, część o czasach wojny domowej widzianej z perspektywy kijowskiej inteligencji, część o absurdalnej, zbiurokratyzowanej rzeczywistości porewolucyjnej Moskwy. Bardzo przyjemna lektura, którą dodatkowo umila Barbara Dohnalik, odpowiedzialna za przetłumaczenie i opracowanie pozycji. Jej obszerny wstęp, a także liczne przypisy ułatwiają wychwycenie wielu subtelnych smaczków / odniesień do rzeczywistości jakie Bułhakow zawarł w opowiadaniach. Z komentarzy pani Barbary dowiemy się chociażby, że tytułowy "Pan Piłsudski" był bardzo często czytywany w międzywojennej Polsce i właśnie to dziełko przyczyniło się do dużej popularności Moskwianina w naszym kraju. Mnie szczególnie przypadły do gustu opowiadania: "Redakcja, którą wymyśliłem" oraz "Czerwony gwizdek", oba traktujące o irracjonalnym świecie moskiewskich redakcji literackich i dziennikarskich, których powstawało na początku lat 20. na pęczki (Dohnalik przywołuje następujące tytuły, do których pisywał Bułhakow: "Czerwony Magazyn dla wszystkich", "Czerwony Pieprz", "Czerwona Moskwa Wieczorna", "Czerwone Jutro", "Czerwona Niwa", "Czerwone Nowiny", "Czerwony Kruk", "Czerwone Morze Czarne" [sic!], "Czerwone Węgiel" - istne szaleństwo, nic dziwnego, że Michaił się z tego naśmiewał). Podobało mi się również opowiadanie "Psie Serce", ale ono zasługuje na osobną recenzję.

10 opowiadań, część o czasach wojny domowej widzianej z perspektywy kijowskiej inteligencji, część o absurdalnej, zbiurokratyzowanej rzeczywistości porewolucyjnej Moskwy. Bardzo przyjemna lektura, którą dodatkowo umila Barbara Dohnalik, odpowiedzialna za przetłumaczenie i opracowanie pozycji. Jej obszerny wstęp, a także liczne przypisy ułatwiają wychwycenie wielu subtelnych...