Świetna biografia, szczególnie na wejście w historię Francji czasów Walezjuszów, bo biografia nie koncentruje się znacznie nad epizodem z zajęciem tronu polskiego, ale szeroko opowiada o życiu Henryka Walezego.
Jest to porządna biografia historycznej postaci, skupiająca się na aspektach państwowych, wydarzeniach w tle i tych, których był uczestnikiem bądź głównym aktorem, ale napisane jest to niczym powieść, lekkim, barwnym językiem, nie atakując atakując mnogością dat i danych, a skupiając się na wydarzeniach, postaciach, relacjach. W zasadzie myślę, że ta książka może być ciekawa i dla osób bardziej zainteresowanych rzetelnymi historycznymi opracowaniami, jak i dla tych co szukają lżejszej narracji o historii i lubią ciekawostki, barwne epizody i taką perspektywę obcowania z przeszłością.
To świetne pióro autora, jednak dość rzadka cecha polskich historyków, wymaga podkreślenia. Szukam już kolejnych pozycji Stanisława Grzybowskiego. A jednocześnie wsiąkam powoli w szesnasty wiek.
A sama postać Walezego jest fascynująca, jakże odmienna w ocenie z punktu widzenia francuskiej historii, dojrzałego, świadomego swoich możliwości, słabości państwa, zaangażowanego w powolną, metodyczną pracę urzędniczą, stawiającego niejako pracę u podstaw nad krótkotrwałe przewagi wojenne. Z lektury książki wynieść można niemal refleksję, że Polska mogła mocno skorzystać gdyby ten król pozostał na tronie Rzeczpospolitej, co koresponduje z ciekawymi uwagami autora, wskazującego, że w zasadzie na francuskim tronie miał słabszą pozycję, mniejsze możliwości a jednak potrafił budować podstawy dla następców do umacniania i władzy i państwa.
Biografia fascynującej postaci w niezwykłej epoce, z wojnami religijnymi, z przemianami obyczajowymi, bogato odmalowanymi przez autora.

Świetna biografia, szczególnie na wejście w historię Francji czasów Walezjuszów, bo biografia nie koncentruje się znacznie nad epizodem z zajęciem tronu polskiego, ale szeroko opowiada o życiu Henryka Walezego.
Jest to porządna biografia historycznej postaci, skupiająca się na aspektach państwowych, wydarzeniach w tle i tych, których był uczestnikiem bądź głównym aktorem,...

Ciekawie się to czytało. Tym bardziej, że jak się okazuje, część losów Walezego nieco wiąże się z moją najbliższą okolicą. Chciałabym poczytać więcej takich pozycji, aby w przyjemny sposób uzupełnić swoją wiedzę historyczną - bo jak wiadomo historia uczy :))

Ciekawie się to czytało. Tym bardziej, że jak się okazuje, część losów Walezego nieco wiąże się z moją najbliższą okolicą. Chciałabym poczytać więcej takich pozycji, aby w przyjemny sposób uzupełnić swoją wiedzę historyczną - bo jak wiadomo historia uczy :))

Wartościowa pozycja z dawnych lat. Biografia króla Walezego dobrego dla Francji, nieodkrytego dla Rzeczpospolitej. Wydawnictwo Ossolineum w tym wydaniu bez fajerwerków, nie licząc treści oczywiście.

Wartościowa pozycja z dawnych lat. Biografia króla Walezego dobrego dla Francji, nieodkrytego dla Rzeczpospolitej. Wydawnictwo Ossolineum w tym wydaniu bez fajerwerków, nie licząc treści oczywiście.

Niech nikt nie wierzy, że jemu było u nas źle, bo u nas inne prawa, inne obyczaje, inne jadło, etc., Anna Jagiellonka była brzydulą i to powód jego ucieczki do Francji (Batory z kolei wolal nieustannie wojować niż tą samą kobietę spotkać w alkowie). Ostatni Walezjusz we Francji, tak jak i w naszym kraju, tak i u siebie niczego nie dokonał.

Niech nikt nie wierzy, że jemu było u nas źle, bo u nas inne prawa, inne obyczaje, inne jadło, etc., Anna Jagiellonka była brzydulą i to powód jego ucieczki do Francji (Batory z kolei wolal nieustannie wojować niż tą samą kobietę spotkać w alkowie). Ostatni Walezjusz we Francji, tak jak i w naszym kraju, tak i u siebie niczego nie dokonał.

Zdaję sobie sprawę z tego, że cała ta seria Ossolineum z założenia miała być mocno popularyzatorska, ale mam wrażenie, że autor trochę z tym przesadził. Biografia powiedziałbym mocno anegdotyczna, ale z pewnego względu bardzo wartościowa, mianowicie przedstawia Henryka III Walezjusza w świetle dalekim od potocznych wyobrażeń. W Polsce postać ta jest uważana za francuskiego, niepoważnego fircyka, który do niczego się nie nadawał tylko do dworskich zabaw, nie zawsze specjalnie obyczajnych, a do tego tchórzliwego uciekiniera. Autor pokazuje jednak, że jest to opinia dalece niesprawiedliwa. Henryk mimo posiadania pewnych wad był najwybitniejszym z przedstawicieli ostatniego pokolenia Walezjuszy. Potrafił rządzić krajem, podejmować odpowiedzialne i trafne decyzje, był niezłym wojskowym.
Choćby z tego powodu warto się zapoznać się z tą pozycją, a że jest ona napisana w sposób baaaardzo przystępny może zainteresować również historycznych laików (zresztą to głównie rzeczeni laicy mają fałszywe mniemanie o Henryku Walezym).

Zdaję sobie sprawę z tego, że cała ta seria Ossolineum z założenia miała być mocno popularyzatorska, ale mam wrażenie, że autor trochę z tym przesadził. Biografia powiedziałbym mocno anegdotyczna, ale z pewnego względu bardzo wartościowa, mianowicie przedstawia Henryka III Walezjusza w świetle dalekim od potocznych wyobrażeń. W Polsce postać ta jest uważana za francuskiego,...

Moim zdaniem świetnie napisana biografia króla, o którym w Polsce myślimy bardzo stereotypowo. Niedawno czytałam "Elżbietę Wielką" tego samego autora i uważam, że "Henryk Walezy" jest zdecydowanie lepszy. Wiedza jest uporządkowana, mamy sporo informacji o przodkach króla, o osobach z jego otoczenia i oczywiście o współczesnych mu wydarzeniach, ale to wszystko nie przesłania nam postaci Henryka Walezego. Autor stara się w sposób bardzo obiektywny ukazać nam jego postać, przedstawia swoją interpretację faktów, ale nienachalnie.
Jak wszystkie książki z tej serii i ta zawiera sporo ilustracji, niestety wydanie z lat osiemdziesiątych XX w. nie pozwala cieszyć się ich znakomitą jakością. Oczywiście i ta rozsypuje się po przeczytaniu. Przypisy są na końcu książki, ale ponieważ głównie cytujące nie za bardzo to przeszkadza. Do tego mamy obszerną bibliografię i indeks nazwisk, więc na aparat naukowy nie ma co narzekać. Może warto by wydać wznowienie? Choć z drugiej strony...

Moim zdaniem świetnie napisana biografia króla, o którym w Polsce myślimy bardzo stereotypowo. Niedawno czytałam "Elżbietę Wielką" tego samego autora i uważam, że "Henryk Walezy" jest zdecydowanie lepszy. Wiedza jest uporządkowana, mamy sporo informacji o przodkach króla, o osobach z jego otoczenia i oczywiście o współczesnych mu wydarzeniach, ale to wszystko nie przesłania...

Biografia pierwszego elekcyjnego króla Polski. Mimo że w naszej historii nie jest to pozytywna postać, to we Francji rządził lepiej.

Biografia pierwszego elekcyjnego króla Polski. Mimo że w naszej historii nie jest to pozytywna postać, to we Francji rządził lepiej.

Dobrze napisana monografia efemerycznego króla Polski. Grzybowski skupia się na ukazaniu postaci Walezego przede wszystkim przez pryzmat historii Francji, której korona okazała się dla Henryka III najważniejsza.
Zdecydowanie mocnym punktem książki jest możliwość porównania dwóch krajów z perspektywy politycznej, religijnej, ale też kulturowej (np. życie dworskie we Francji i w Polsce).
Jednak przede wszystkim pozwala odkryć czynniki, które kształtowały postać Henryka III, poznać osoby, które wywarły na niego największy wpływ i zrozumieć motywacje, które nim kierowały.
Ciekawa pozycja ukazująca historię Polski przez pryzmat sytuacji politycznej Francji drugiej połowy XVI wieku.

Dobrze napisana monografia efemerycznego króla Polski. Grzybowski skupia się na ukazaniu postaci Walezego przede wszystkim przez pryzmat historii Francji, której korona okazała się dla Henryka III najważniejsza.
Zdecydowanie mocnym punktem książki jest możliwość porównania dwóch krajów z perspektywy politycznej, religijnej, ale też kulturowej (np. życie dworskie we Francji...

Henryk Walezy był postacią tragiczną i pełną sprzeczności. Młodszy syn pozbawiony nadziei na sprawowanie władzy, który summa summarum zdobył aż dwie korony. Ukochany syn matki, później rozpustnik i hipokryta, a przy tym miłośnik pracy przy biurku i niezły – acz brzydzący się krwią – dowódca. Z polskiej perspektywy jest przede wszystkim władcą-uciekinierem, ale w swojej książce Stanisław Grzybowski pokazuje inne oblicze ostatniego z Walezjuszów. Czytelnik może dostrzec złożoną osobowość oraz liczne problemy, przed którymi stanął król Henryk. Biografia porusza wiele zagadnień, które wówczas kształtowały sytuację we Francji i całej Europie: wojny religijne między katolikami i protestantami, waśnie dynastyczne i problemy sukcesyjne. Niezwykle barwnie odmalowuje ówczesną Francję targaną wewnętrznymi konfliktami. Autor nie unika ciekawostek oraz anegdot dotyczących ówczesnej seksualności, acz nie przysłaniają one zasadniczego toku narracji. I całe szczęście. Książka wyraźniej eksponuje perspektywę francuską – „polski epizod” Henryka Walezego jest w istocie tylko krótkim przerywnikiem między dwoma jego etapami działalności w ojczyźnie. Bardzo wysoko należy ocenić płynność narracji oraz jej język – monografię S. Grzybowskiego dobrze się czyta i z pewnością zainteresuje ona nie tylko historyków.

Tomasz Babnis

Henryk Walezy był postacią tragiczną i pełną sprzeczności. Młodszy syn pozbawiony nadziei na sprawowanie władzy, który summa summarum zdobył aż dwie korony. Ukochany syn matki, później rozpustnik i hipokryta, a przy tym miłośnik pracy przy biurku i niezły – acz brzydzący się krwią – dowódca. Z polskiej perspektywy jest przede wszystkim władcą-uciekinierem, ale w swojej...

Bardzo dobra książka.Świetnie się ją czyta.

Bardzo dobra książka.Świetnie się ją czyta.