Lody ruszyły, Panowie sędziowie przysięgli!

Doskonały romans łotrzykowski, którego główny bohater- Ostap Bender, wzrósł do miana postaci kultowej i rozpoznawany jest dzisiaj na całym obszarze poradzieckim. Jego krótkie powiedzenia zapadają w pamięci, a w Rosji funkcjonują jako przysłowia. Co więcej jego imieniem potocznie nazywa się oszustów, kanciarzy i krętaczy.

„Wielki kombinator” wyrusza z Hipolitem Matwiejewiczem w wędrówkę przez Rosję w poszukiwaniu klejnotów, które ukryte są w skonfiskowanych przed laty krzesłach. W morzu jesionowych, palisandrowych, dębowych, sosnowych (itd.!) krzeseł, bohaterowie próbują odnaleźć upragnione orzechowe krzesła na giętkich nóżkach, obite angielskim gobelinem. Hochsztapler jest gotowy zrobić wszystko, by zdobyć wymarzone pieniądze. Idzie mu to najzupełniej sprawnie, gdyż jest mistrzem manipulacji, przodownikiem kłamstwa i (w rzeczy samej) autorytetem dla samego diabła.

W tle występują dwie równie ważne bohaterki- Związek Radziecki końca lat 20 i tętniąca życiem Moskwa. Autorzy nie stronią w opisach codziennego życia, kultury i ludności rosyjskiej. Na całe nasze szczęście.

Humor w „12 krzesłach” pochodzi z najwyższej półki- wysublimowany, niewymuszony. Ciągły śmiech wywołuje wszechobecny komizm! Sytuacyjny, kiedy na przykład ojciec Fiodor siedzi uwięziony na stromym szczycie i nie może zejść, a fakt ten przyczynia się do wielu zabawnych zachowań bohatera, dodatkowo czwartego dnia przewodnicy pokazują go już turystom, których postępowanie daje nam prawo do cichej kpiny mającej związek z osobliwą mentalnością każdego „urlopowicza”. Charakterologiczny, którego mamy pod dostatkiem. Każda postać jest barwna, ma swoje porzekadła, przyzwyczajenia, słabości oraz swoją zaskakującą historię, która zgrabnie wplata się w losy głównych bohaterów. Dla mnie indywidualnością numer jeden wśród drugoplanowych postaci jest Helutka (której słownictwo jest uboższe od słownika Murzyna z plemienia Mumbo-Jumbo). Jej infantylność powala czytelnika na podłogę. I w końcu, komizm słowny, którym książka aż iskrzy. Nawet teraz potrafię przywołać z pamięci całą garść trafnych powiedzonek.

Książka została zekranizowana (z moich źródeł wynika, że trzy razy), a na deptakach w Rosji możemy spotkać rzeźby literackiego łotra. Nie da się zaprzeczyć, że przeczytana na długo pozostaje w pamięci. Dla mnie była najlepszą rozrywką jakiej ostatnio zasmakowałam. Niejednokrotnie też skłaniała do refleksji.

Polecam i przysięgam, że warto!

Lody ruszyły, Panowie sędziowie przysięgli!

Doskonały romans łotrzykowski, którego główny bohater- Ostap Bender, wzrósł do miana postaci kultowej i rozpoznawany jest dzisiaj na całym obszarze poradzieckim. Jego krótkie powiedzenia zapadają w pamięci, a w Rosji funkcjonują jako przysłowia. Co więcej jego imieniem potocznie nazywa się oszustów, kanciarzy i krętaczy.

„Wielki...