To nie tyle zbiór (dwóch) opowiadań, co mikropowieść z dopełniającym objętość dodatkiem. Całość czyta się dość gładko, choć z biegiem lektury wychodzi na jaw może nie tyle rozwodnienie fabuły, ile przerost formy nad treścią.

Tytułowa "Nieostrość" opowiada o fotografie, który zetknął się z tajemniczą kulą, ukazującą się na ogół tym, którzy w jakiś sposób próbują uciec przed cierpieniem. Ów fotograf relacjonuje dzieje swojego życia przygodnemu gościowi położonego w górach hotelu, czyli głównemu bohaterowi. Odmalowane w opowieści zdarzenia są dość bogate w detal i budują umiarkowanie interesującą teorię, ale 90 stron jednoliniowej fabuły, w zasadzie monologu, mimo wszystko potrafi dać w kość. Nawet jeśli finał - w sumie przewidywalny - jakoś tam w miarę sensownie zamyka historię.

Wspomniany dodatek to zaczynająca książkę "Jeszcze jedna podróż Gulliwera", napisana w nieznanym mi celu, i w zasadzie pozbawiona jakiejkolwiek wartości, bo ani nie wnosi niczego nowego w historię Guliwera, ani nie wyjaśnia, o co konkretnie chodziło autorowi.

Ogólnie więc książka da odrobinę zadowolenia, ale nie ma co liczyć na niezapomniane wrażenia.

To nie tyle zbiór (dwóch) opowiadań, co mikropowieść z dopełniającym objętość dodatkiem. Całość czyta się dość gładko, choć z biegiem lektury wychodzi na jaw może nie tyle rozwodnienie fabuły, ile przerost formy nad treścią.

Tytułowa "Nieostrość" opowiada o fotografie, który zetknął się z tajemniczą kulą, ukazującą się na ogół tym, którzy w jakiś sposób próbują uciec przed...