Po książkę "Wilczy miot" S.A. Swann sięgnęłam po poleceniu jej przez członka rodziny. Zaciekawił mnie tytuł, natomiast okładka wręcz zniechęcała. No ale książki nie ocenia się po okładce. Po przeczytaniu opisu już byłam zafascynowana ponieważ książka ta obejmuje trzy gatunki: fantastykę, romans i historyczną. I muszę przyznać, że nie zawiodłam się na niej.
Autor opisuje życie w XIII wieku. Prace domowe, walki i... wilki. Są to bestie, które zostały wyszkolone przez swoich panów do zabijania pogan. Nie przewidzieli tego, że te "zwierzęta" też mają rozum i uczucia. Mimo, że te stwory potrafią bez problemu zabić kilku ludzi też odczuwają strach. Doskonale odczuwamy atmosferę gdy Lilia zaczyna śpiewać.
"Nie bój się drogi przed sobą.
Ostrych kamieni, ni nagich drzew.
Matka ochroni swe dzieci,
gdzie droga zawiedzie je."
Czy te bestie naprawdę mają sumienie ? Na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie. Lilia sama zaczyna się sobie dziwić gdy zaczyna coś czuć... Miłość. Zaczyna też czuć wyrzuty sumienia. To nie wilk, który w niej siedzi zabił setki ludzi tylko ona sama.
"Ciebie wcale nie chciałam krzywdzić, Uldolf"
Czy uda jej się powstrzymać przed zabiciem tego kogo kocha ?
Uldolf gdy dowiedział się prawdy nie był wstanie jej wybaczyć. Przecież to ona zabiła mu tych, których kochał, ale też uratowała tych, których kochał ? Czy Uldolf jej wybaczy i będzie z nią żył tak jak przed poznaniem prawdy ? Przecież ona robiła to co jej kazali.
Książka naprawdę byłą bardzo dobra. Już od pierwszych stron zatraciłam się i nie wiedziałam na której stronie jestem. Z przyjemnością sięgnę po drugą część tej trylogii.

Po książkę "Wilczy miot" S.A. Swann sięgnęłam po poleceniu jej przez członka rodziny. Zaciekawił mnie tytuł, natomiast okładka wręcz zniechęcała. No ale książki nie ocenia się po okładce. Po przeczytaniu opisu już byłam zafascynowana ponieważ książka ta obejmuje trzy gatunki: fantastykę, romans i historyczną. I muszę przyznać, że nie zawiodłam się na niej.
Autor opisuje...