Co byście zrobili gdybyście znaleźli się w dawnym czasie. Np. w średniowieczu, albo w epoce wiktoriańskiej. Pewnie nie to, co Steve bohater powieści "W pogoni za porankiem" którą napisał Michael Scott Rohan

Bohaterem jest Steve, pracownik morskiej firmy przewozowej, ten trafia do równoległego świata, który jest bajkowym odpowiednikiem epoki wiktoriańskiej. Tam ratuje z opresji nie, jakiego Jypa. Okazuje się, że światem trzęsą piraci posługujący się magią voodoo zwani wilkami. Na domiar złego ów inny wymiar przenika się z naszym światem. Gdy zostaje porwana Claire przyjaciółka Steve, ten rusza za porywaczami, a pomagają mu przyjaciele poznani tym dziwnym wymiarze.

Powieść, mimo iż może się podobać, bo ma szybką akcję, dużo przygód i sympatycznych bohaterów. Nawet styl i narracja jest w porządku. Tyle, że do mnie to nie trafiło. Historia jest nie wiarygodna. Reakcja bohatera na to, że zmieniło się otoczenie jest żadna. Gość dość łatwo zadomawia się w XIX wieku. Z kolei twisty fabularne gdy okazuje się, że te światy się przenikają i pod koniec to już psychodel na całego. Omal się przez to nie odbiłem od powieści. Ale kolejne tomy sobie daruję.

Jak na mój gust za dużo dziwactw i nielogicznych zachowań bohaterów. Lepiej poczytać coś innego

Co byście zrobili gdybyście znaleźli się w dawnym czasie. Np. w średniowieczu, albo w epoce wiktoriańskiej. Pewnie nie to, co Steve bohater powieści "W pogoni za porankiem" którą napisał Michael Scott Rohan

Bohaterem jest Steve, pracownik morskiej firmy przewozowej, ten trafia do równoległego świata, który jest bajkowym odpowiednikiem epoki wiktoriańskiej. Tam ratuje z...

Spacerowałem kiedyś letnim rankiem uliczkami Southampton. W porcie stały żaglowce biorące udział w jakimś zlocie, a wschodzące dopiero słońce zalewało wszystko płynnym złotem. Panorama portu sprawiała niesamowite wrażenie a wznoszące się nad dachami maszty statków nadawały chwili magię i nierealność. A co, gdyby ta magia nie była nierealna? Gdyby nieopatrzne skręcenie w odpowiednią uliczkę potrafiło nas oddalić od naszego świata, a przybliżyć do widzianej przed chwilą niesamowitej wizji? Poznajmy kogoś, kogo to spotkało.

Przyznam szczerze, że to niesamowicie kusząca wizja. Wyrwać się z naszego uporządkowanego świata, oddalić po spirali czasu i zagłębić w świat żaglowców, piratów i magii voodoo. Ah, ale to nie działa tylko w jedną stronę, ten świat potrafi wyciągnąć po nas rękę i chwycić całkiem mocno. Pomimo jego baśniowości – a może właśnie przez nią – jest w nim mrok i siły poruszające się pod jego powierzchnią niczym morski potwór poruszający się pod lustrem otaczającego statek oceanu. A im dalej od Jądra naszych czasów, w dół Spirali, tym dziksze i niebezpieczniejsze stają się oceany.

A żaglowce są przepiękne. Może to przez moje umiłowanie do nich i zdolność do wyobrażenia sobie ich w pełnej krasie, ale podczas lektury w pełni odczułem magię ich opisów, potrafiłem zachwycić się podróżą bohaterów, poczuć XIX wiek.

I chciałbym też spotkać postacie, które spotkał Steve, które jeszcze bardziej budują nastrój minionego wieku.

Bohaterowie, świat, wątki – wszystko dobrze dobrane i splecione w kolorowy kobierzec przygody. Książka niosła ze sobą coś nowego. Pamiętam, że po lekturze słońce wyglądało dla mnie, jak gdyby dopiero wstawało. Aż chciało się ruszyć w pogoń za porankiem.

Spacerowałem kiedyś letnim rankiem uliczkami Southampton. W porcie stały żaglowce biorące udział w jakimś zlocie, a wschodzące dopiero słońce zalewało wszystko płynnym złotem. Panorama portu sprawiała niesamowite wrażenie a wznoszące się nad dachami maszty statków nadawały chwili magię i nierealność. A co, gdyby ta magia nie była nierealna? Gdyby nieopatrzne skręcenie w...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam