Nie da się czytać polskiego tłumaczenia tej książki (Da Capo, przekład Aleksandra Klamerko). Odpadłam po paru stronach. Zdania, które w polskim języku powinny zostać połączone tak, aby dodać im powietrza i przestrzeni, by mózg mógł je przetrawić bez zatrzymywania się, tłumacz zostawił jak w wersji oryginalnej, angielskiej. Czyta się to teraz jak jakieś równanie matematyczne! Po każdym zdaniu intonacja spada do zera. Nie rozumiem, jak wydawnictwo Da Capo mogło dopuścić taką wersję do druku. Poza tym, uczono mnie w podstawówce, że karygodne jest używanie nadmiaru przymiotników w zdaniu, a tu mamy całą łąkę takich 'kwiatków'. Kto inteligentny przymyka oko na takie idiotyzmy, jak, cytuję: "Llowan rozmawiał z kilkoma stewedorami - pracownikami zatrudnionymi przy rozładunku i załadunku statków - omawiając być może rozładowanie nowo przybyłego ładunku'. Ile razy pojawia się ten 'ładunek' w jednym, krótkim zdaniu? Litości! Podziwiam tych, którzy przebrnęli przez to wydanie, bo ja nie mogę.

Nie da się czytać polskiego tłumaczenia tej książki (Da Capo, przekład Aleksandra Klamerko). Odpadłam po paru stronach. Zdania, które w polskim języku powinny zostać połączone tak, aby dodać im powietrza i przestrzeni, by mózg mógł je przetrawić bez zatrzymywania się, tłumacz zostawił jak w wersji oryginalnej, angielskiej. Czyta się to teraz jak jakieś równanie...