Jack McDevitt

Straszliwie długo nie mogłam zabrać się do przeczytania tej książki. I pewnie gdyby nie fakt, że biblioteka coraz bardziej zaczęła się o książkę upominać, pewnie nadal leżałaby na półce i czekała na swój czas. Niemal od pierwszej strony zaciekawia. I choć wydaje się przynajmniej na początku, że pomysł stary jak świat, to czyta się bardzo przyjemnie i interesująco. Wyrosła na gruzach poprzedniej kolejna cywilizacja w poszukiwaniu wartości i użyteczności poprzedniej. Ale jest wolno. Przynajmniej na początku. Czytelnik nastawiony na typową powieść drogi może się rozczarować, bo ponad ¼ to przygotowania, wprowadzenie, zawiązanie fabuły. I kiedy już można mocno się zdenerwować, to na przestrzeni dwóch stron: zapada decyzja o wyjeździe, zbiera się ekipa i rusza w trasę. Szybko. Można się obudzić. Po potem znowu, jadą, jadą i jadą… Dużo czasu autor poświęca na wprowadzenie czytelnika w stworzony przez siebie świat. W sumie dobrze, bo to ułatwia zrozumienie, ale jak dla mnie i tak wielu informacji nie było. Niewiedza bohaterów dotycząca przeszłości świata pewnie pomaga autorowi, ale u mnie jako czytelnika pozostawiła wiele wątpliwości, nie dopowiedzeń. Bardzo podobało mi się początkowe „prowadzenie” bohaterów. I chyba mimo wszystko bardzo spokojny klimat całości. Na „nie” powiedziałabym jednakże: - było trochę za spokojnie, zbyt jednostajnie i niekiedy monotonnie; - śmierć uczestników wyprawy wpisała się w klimat – nic, nic, nic, a potem jedna linijka i nie ma człowieka, gdyby ktoś postanowił opuścić kilka linijek, mógłby nie zauważyć; - podobnie z końcówką – wyprawa, która zajęła całą książkę, zakończyła się odnalezieniem poszukiwanego miejsca i zajęła autorowi pewnie z 10 stron, potem bardzo nasycony informacjami i przyszłością bohaterów epilog i zanim się obejrzałam było po wszystkim - chyba nie do końca rozumiem miłość bohaterów i w sumie nie do końca wiem z jakiego powodu w pewnym momencie bohater postanowił oświadczyć się bohaterce; - uboga emocjonalnie, na tyle, że bohaterowie byli zbyt oddaleni ode mnie Do na „tak” dołożyłabym: - język; - klimat spokoju; - bohaterowie, a właściwie ich dobór, wprowadzenie; - pomysł. Przyznam, że mam ochotę sięgnąć po kolejną książkę tego pana, aby przekonać się co może być dla niego charakterystyczne, a co było wypadkiem/celowym działaniem przy pracy.