Czyta się znakomicie. Historyk (a nie literat i to jedyny mankament tej książki - język) w sposób szczegółowy, oparty na źródłach (choć czasem ucieka się do spekulacji, interpretując znane sobie fakty, szczególnie zapędzając się w domysłach na temat pożycia seksualnego bohaterów), opisuje obyczajowość epoki i ludzi, którzy tworzyli bohemę artystyczną 20-lecia międzywojennego. To jakby czytać ówczesnego "pudelka", z tym, że Ci, którzy są bohaterami skandali towarzyskich lub tylko niewinnych ploteczek, to prawdziwi Artyści, tworzący Sztukę. Nieszablonowe osobowości, rozkwitające w wolnej Polsce, budujące jej kulturę, prawdziwe elity intelektualne. A przy okazji ciekawy rys obyczajowości tamtych czasów, zaskakująco liberalnych w relacjach damsko-męskich, ale pamiętajmy, że mamy do czynienia ze światem artystycznym, który zawsze łamał konwencje. Szokujące jest zderzenie tego kolorowego, dynamicznie rozwijającego się świata z tym, co zdarzyło się później. Autor doprowadza historię do końca opisując wojenne i powojenne, zwykle bardzo tragiczne losy bohaterów świata literackiego, artystycznego, muzycznego. Żal tego świata, żal ludzi, idei zmiecionych najpierw przez wojnę, a później zniekształconych przez komunizm. Dzięki tej książce powracam do poetów tamtego okresu: Tuwima, Wierzyńskiego, Leśmiana, Lechonia, Słonimskiego, Jasnorzewskiej... odczytując ich na nowo, nie tylko jako nazwiska z lektur szkolnych.

Czyta się znakomicie. Historyk (a nie literat i to jedyny mankament tej książki - język) w sposób szczegółowy, oparty na źródłach (choć czasem ucieka się do spekulacji, interpretując znane sobie fakty, szczególnie zapędzając się w domysłach na temat pożycia seksualnego bohaterów), opisuje obyczajowość epoki i ludzi, którzy tworzyli bohemę artystyczną 20-lecia...