- To boli - szepnęła, nagle wyprężona. - Nie ruszaj się - wydyszał. Zatrzymał się na moment, po czym zaczął wchodzić w nią coraz głębiej, dopóki coś go nie zatrzymało. Skrzywiła się z bólu, gdy ostrożnie usiłował pokonać przeszkodę. - Nic z tego. Nie jest dla mnie odpowiedni - orzekła w swojej świętej naiwności. - Szczerze żałuję, Szkotko. Lekko się cofnął i wszedł gwałtowniej. Joy zaczęła odpychać jego stalowe ramiona i jęknęła, ale natychmiast zagryzła wargi, żeby jęk się nie powtórzył. - Nie obawiaj się. Jeśli nie jesteś gotowa, nie posunę się dalej ani o milimetr. - To jest jeszcze jakieś „dalej"? - spytała głosem, w którym zdziwienie mieszało się z lękiem. Alec wziął głęboki wdech i zaklął cicho. - To boli - przypomniała. - Wiem. - Jeśli ty też czujesz ból, to dlaczego to robimy?

- To boli - szepnęła, nagle wyprężona. - Nie ruszaj się - wydyszał. Zatrzymał się na moment, po czym zaczął wchodzić w nią coraz głębiej, do...

wyciągnęła dłoń i zamknęła oczy, wyobrażając sobie, że mebel unosi się w powietrzu. - W górę! - krzyknęła, pstrykając palcami. - Do jasnej cholery! Otworzyła oczy. Fotel, na którym siedział Belmore, znajdował się ponad półtora metra nad podłogą. - O mój Boże! - To nie wydarzyło się naprawdę. - Wydarzyło się. - Nie, bo to, psiakrew, niemożliwe! - Czerwony od gniewu mąż spiorunował ją wzrokiem. - Możliwe. - Ja śnię - bronił się z uporem. - Obudź mnie. - Alec, jestem czarownica i nie mogę przestać nią być na twój rozkaz. - Jesteś - poddał się pobladły.

wyciągnęła dłoń i zamknęła oczy, wyobrażając sobie, że mebel unosi się w powietrzu. - W górę! - krzyknęła, pstrykając palcami. - Do jasnej c...

Joy doznawała takiej rozkoszy, że jęknęła z żalem, gdy odsunął usta od jej ust. Wolno uniosła powieki i spojrzała w jego lazurowe oczy. Dostrzegła w nich trudne do poskromienia zmysłowe pragnienia. To był jeden z tych skarbów, które ukrywał pod maską chłodu. Właśnie zdążył ją już założyć i znowu dzielił go od całego świata okrutny dystans. - Zrobisz to - stwierdził zagadkowo. - Słucham? - spytała trochę nieprzytomnie, usiłując wytropić w oczach Aleca namiętność i wciąż rozkoszując się pierwszym w życiu pocałunkiem. - Co zrobię? - Nie miała pojęcia, że jej oczy zdradzają wszystko, co czuje serce. - Mniejsza o to - odparł, jakby czekał na bardziej stosowny moment, i popatrzył na drzwi. Przestraszyła się na myśl, że może ktoś wszedł do pokoju, a ona w ogóle tego nie zauważyła. Zacisnęła dłonie na ramionach Aleca i w ślad za nim zerknęła na drzwi. Na szczęście nikt ich nie otworzył. W pokoju wciąż byli tylko we dwoje. Belmore postawił ją na podłodze, ale przesuwał dłońmi po jej ramionach. Przez długą chwilę przyglądał się Joy w milczeniu, a jego spojrzenie złagodniało. Nagle uniósł jej podbródek, patrząc prosto w oczy. - Wyjdziesz za mnie.

Joy doznawała takiej rozkoszy, że jęknęła z żalem, gdy odsunął usta od jej ust. Wolno uniosła powieki i spojrzała w jego lazurowe oczy. Dost...