http://namalowac-swiat-slowami.blogspot.com/2015/10/ukochany-niesmiertelny-cate-tiernan.html

Zacznę od ostrzeżenia: proszę nie sugerujcie się tytułem, bo możecie tylko niepotrzebnie się zrazić. Książka w tak małym stopniu skupia się na wątku miłosnym, że sama zaczęłam się zastanawiać skąd autorce wziął się pomysł na taki tytuł. Bo nawet w oryginale brzmi on tak: Immortal Beloved, czyli oznacza to, że wydawnictwo dokładne go przetłumaczyło. Istnieje wiele innych tytułów, które w adekwatniejszy sposób opisywałyby to, co dzieje się w książce. No, ale cóż poradzić.

Dużo ludzi pragnie nieśmiertelności, chociaż ja sama nigdy nie potrafiłam tego zrozumieć. Może w oczach innych wygląda ona na niezmierzone połacie wolnego czasu, że w końcu zrobią wszystko to, co zaplanowali, osiągną to, co chcieli, ale jeśli pomyśleć głębiej, wychodzą na jaw inne gorsze skutki. Pomyślmy. Jak dać radę widząc, że bliscy starzeją się i umierają, wiedząc, że my na zawsze pozostaniemy tacy sami, z bólem w sercu po ich stracie? Czy jak osiągniemy wszystko, co planowaliśmy, spełnimy wszystkie nasze marzenia, to zostanie cokolwiek, co trzymało by nas przy życiu? Albo, nie daj Boże, stanie się coś, co na zawsze zmieni nasze poglądy na gorsze, sprawi, że z nadzieją spoglądaliśmy na śmierć? Patrząc od tej strony nieśmiertelność, wcale nie wydaje się taka znowu świetna. I właśnie tak to było z główną bohaterką.

''Tak, to dlatego robiłam wszystko, żeby zagłuszyć emocje. Bo one bolą.''

Nastasya jest złamaną przez życie osobą. Już nie nastolatką, chociaż na taką wygląda, ponieważ setki lat trudnego życia sprawiły, że straciła całą swoją dziecięcą niewinność. Była kochana, sama kochała, miała rodzinę i przyjaciół... swoje dzieci... ale przez lata wszystko straciła. Przeżywała głód, tragiczne wydarzenia, choroby, z których nikt, oprócz niej nie wychodził żywy. Została sama, otoczyła swoją psychikę ochronnymi warstwami, zaczęła imprezować, pić w gronie sobie podobnych osób, odcinając się od bólu i trudnych emocji, z którymi sobie nie radziła. Do pewnego czasu. I tutaj zaczyna się jej historia. Historia jej zmiany na lepsze, pogodzenia się z przeszłością oraz otworzenia na świat i ludzi. Ta zmiana była bardzo subtelna, przejawiała się na początku w drobnych decyzjach, by ostatecznie ugruntować ją w nowych przekonaniach. Jednakże Nastasya nie poradziłaby sobie, gdyby nie River, kobieta jeszcze bardziej doświadczona, która uznała za swoją misję pomoc nieśmiertelnym w staniu się lepszymi ludźmi.

''Żyłeś sobie kiedyś swoim życiem, w swojej rzeczywistości i nagle stało się coś, co rozerwało twój świat na pół? Coś zobaczyłeś albo usłyszałeś i w jednej chwili to, kim byłeś, wszystko, co robiłeś, rozprysło się na tysiąc odłamków brutalnej, gorzkiej rzeczywistości?''

Jednak z tego wszystkiego najbardziej spodobał mi się humor głównej bohaterki. Bardzo cenię postacie, które potrafią mnie rozbawić, a Nastasyi udawało się to w szczególności. Dodatkowo chylę ukłony, że po tym wszystkim, co przeszła, dalej potrafiła żartować, śmiać się i po prostu przeżywać każdy kolejny dzień. Chociaż z drugiej strony dość trudno byłoby jej popełnić samobójstwo... Wracając jeszcze na moment do wspomnianego wcześniej wątku romantycznego. Bardzo spodobało mi się to, że autorka wcale nie wyjaśniała wszystkich relacji od razu miłością. Owszem pojawiło się i pożądanie i namiętność, ale słowa o prawdziwej miłości w ogóle nie przeczytałam. Może się to wydawać dziwne, ale biorąc pod uwagę to co przeżyła Nastasya trudno by było uwierzyć, że od razu się w kimś zakochała.

''Mój brak postępów, niedojrzałość wraz ze zdrową dozą skłonności do autodestrukcji sprawiły, że pod wpływem impulsu chciałam odpowiedzieć "och pieprzyliśmy się w kurniku".Ale wykończona nerwowo nie potrafiłam tak żartować.''

Na niemal sam koniec chciałabym napisać jeszcze coś, co mi się pod względem technicznym strasznie nie podobało i kuło w oczy. Mianowicie dość często zdarzało mi się przyuważyć jakiś błąd interpunkcyjny, językowy czy składniowy. Nic dużego np. mała litera po kropce, źle odmieniony przymiotnik, takie niby nic, ale rzuciło mi się to w oczy. Nie żebym sama ich nie popełniała, ale żeby w książce aż tyle się ich zdarzało to już coś. Sam styl autorki bardzo mi się spodobał, pisała krótko i zwięźle, a wplatane w wizjach i snach wspomnienia Nastasyi nie wydawały się być dodawane na siłę. Może ma też związek z tym, że ta historia najzwyczajniej mi podeszła?

Żeby podsumować tą moją dość długą wypowiedź (sama nie spodziewałam się, że aż tak się rozpiszę) napiszę, że jestem bardzo zaskoczona, że książka nie otrzymała większego rozgłosu. Wiem, że nie jest bez wad, bądź co bądź skierowana jest do młodszych odbiorców, ale ma w sobie coś co sprawiło, że historia Nastasyi na długo pozostaje w myślach. Dlatego, zachęcam wszystkich do zapoznania się z Ukochanym nieśmiertelnym, może i Wam przypadnie ona do gustu.

Seria Ukochany nieśmiertelny
Ukochany nieśmiertelny - Porwana w mrok - Eternally Yours

http://namalowac-swiat-slowami.blogspot.com/2015/10/ukochany-niesmiertelny-cate-tiernan.html

Zacznę od ostrzeżenia: proszę nie sugerujcie się tytułem, bo możecie tylko niepotrzebnie się zrazić. Książka w tak małym stopniu skupia się na wątku miłosnym, że sama zaczęłam się zastanawiać skąd autorce wziął się pomysł na taki tytuł. Bo nawet w oryginale brzmi on tak:...