Drugi tom ''Odysei czasu'' nie pochłonął mnie aż tak bez reszty, jak pierwszy (o czym świadczy m. in. długość czasu lektury książki). Dość wyraźnie różni się bowiem od ''Oka czasu'' klimatem i strukturą. Autorzy odeszli od dominujących w pierwszym tomie motywów teorii czasu i podróży w czasie oraz alternatywnych wizji historii na rzecz ''twardego'' science fiction. Powieść skupia się na heroicznych zmaganiach ludzi ze śmiertelnym kosmicznym zagrożeniem w postaci sprokurowanej przez tajemniczą rasę Pierworodnych burzy słonecznej. Jest pełna ''technicznych'' detali z zakresu astronomii, fizyki, matematyki, mechaniki etc., czym na pewno zadowi fanów ''hard'' science fiction, ale w moim przypadku miejscami było to nużące. Brakowało mi również rzeczywistości Mira, w której głównie rozgrywała się akcja pierwszego tomu. Reasumując, tom drugi podobał mi się mniej od ''Oka czasu'', niemniej jednak zasługuje na solidną ''siódemkę''.

Drugi tom ''Odysei czasu'' nie pochłonął mnie aż tak bez reszty, jak pierwszy (o czym świadczy m. in. długość czasu lektury książki). Dość wyraźnie różni się bowiem od ''Oka czasu'' klimatem i strukturą. Autorzy odeszli od dominujących w pierwszym tomie motywów teorii czasu i podróży w czasie oraz alternatywnych wizji historii na rzecz ''twardego'' science fiction. Powieść...