Chyba najmniej udana spośród tych Clarke'a dzieł, które czytałem. Jakieś tam klasyczne dywagacje są, ale wszystko jest dość mocno na siłę.

Chyba najmniej udana spośród tych Clarke'a dzieł, które czytałem. Jakieś tam klasyczne dywagacje są, ale wszystko jest dość mocno na siłę.

Uwielbiam twórczość Clarka! Można by pomyśleć, że nowatorskie wizje przyszłości Ziemi już się wyczerpały, a główne motywy w książkach science fiction są albo oklepane, albo zlepkiem cudzych idei. Jednak u Clarka jest inaczej :). Jego powieść jest prawdziwie cudowna, otoczona tajemnicą, a jej rozwiązanie zaskakuje swoją oryginalnością i głębokością, której nie sposób się spodziewać.

Uwielbiam twórczość Clarka! Można by pomyśleć, że nowatorskie wizje przyszłości Ziemi już się wyczerpały, a główne motywy w książkach science fiction są albo oklepane, albo zlepkiem cudzych idei. Jednak u Clarka jest inaczej :). Jego powieść jest prawdziwie cudowna, otoczona tajemnicą, a jej rozwiązanie zaskakuje swoją oryginalnością i głębokością, której nie sposób się...

Moi poprzednicy podali już plusy i minusy książki. Od siebie dodam, że dopiero po przeczytaniu 'Miasto i kosmos' (a również innych klasycznych dzieł scifi z tamtego okresu) zauważam w pełni:
- wizjonerstwo Clarcka i jego rówieśników
- ogromny wpływ na późniejszą literaturę.
Dla mnie aż bije w oczy podobieństwo motywu i postaci buntownika Czerwoniucha z 'Ciemnego Edenu' do postaci Alvina zmierzajacego nie bez moralnych rozterek do realizacji swoich planów.
Polecam.

Moi poprzednicy podali już plusy i minusy książki. Od siebie dodam, że dopiero po przeczytaniu 'Miasto i kosmos' (a również innych klasycznych dzieł scifi z tamtego okresu) zauważam w pełni:
- wizjonerstwo Clarcka i jego rówieśników
- ogromny wpływ na późniejszą literaturę.
Dla mnie aż bije w oczy podobieństwo motywu i postaci buntownika Czerwoniucha z 'Ciemnego Edenu' do...

Świetny klasyk!! Bardzo mi się podobało,a przecież napisane było to tak dawno. W sam raz dla początkujących z literaturą sci-fi.🛸🤖🚀

Świetny klasyk!! Bardzo mi się podobało,a przecież napisane było to tak dawno. W sam raz dla początkujących z literaturą sci-fi.🛸🤖🚀

Osoby, które chcą rozpocząć swoją przygodę z SF sięgając po takich autorów jak Arthur C. Clarke czy Isaac Asimov powinni wpierw zrozumieć, że obu tych dżentelmenów próbowało dotrzeć do umysłów czytelników, nie do ich dusz. "Miasto i gwiazdy" nie zachwyca ciekawym stylem czy kreacją bohaterów, za to uczucie tajemnicy, wrażenia skali historii oraz idea świata przedstawionego osiąga w tej niewielkiej książeczce maksymalnie satysfakcjonujący poziom.

Tysiące milionów lat w przyszłości. Ludzkość zdążyła sięgnąć odległych gwiazd, jednakże za sprawą tajemniczych Najeźdźców musieli oni porzucić swoje Galaktyczne Imperium i powrócić na zdewastowaną Ziemię. Cały populacja homo sapiens skurczyła się do jednego miasta - Diaspar - administrowanego przez Centralny Komputer. Miasto nie doświadczyło praktycznie żadnych zmian na przestrzeni milionów lat. Nie ulegało ono przebudowie ani bezlitosnemu upływowi Czasu. Panuje tutaj wieczny dzień, a wszystkie potrzeby człowieka są zaspokajane. Człowieka, który raz na kilkanaście tysięcy lat zostaje powołany do życia - w ciele już dorosłego osobnika - z Banków Pamięci miasta na 1000 lat, by wraz z końcem tego okresu całkowity zapis jego osoby trafił na nieokreśloną liczbę stuleci z powrotem w matrycę Diaspar. Człowieka, która odczuwa wbudowany w swoją istotę lęk przed opuszczeniem murów Miasta, a na myśl o otwartej przestrzeni odczuwa niewytłumaczalną bojaźń. Człowieka całkowicie pozbawionego ciekawości wobec świata extramuros...

W tym świecie poznajemy Alvina. Alvin jest wyjątkowy, jest Odmieńcem, ponieważ jest jednym z 15 osobników w kilkumiliardowej historii istnienia miasta, który nigdy wcześniej nie żył w fizycznym świecie, nie posiada żadnych wspomnień z poprzednich okresów przebudzenia, a na dodatek nie odczuwa on lęku przed światem zewnętrznym. Pragnie odkryć tajemnice Diaspar sprzed Wieków poprzedzających odwrót Człowieka z gwiazd, odkryć istotę ludzkiej obawy przed rozległymi pustyniami rozciągającymi się na przestrzeni całej planety (czy ta obawa jest wynikiem naturalnych procesów czy została im zaszczepiona, i jeśli to drugie to kto za tym stoi?) i najważniejsze - odkryć swoją rolę w tym wszystkim.
Czy jego wyjątkowość jest jedynie dziełem przypadku, błędu matrycy AI, czy zaplanowanym dziełem Konstruktorów Miasta? Jeśli zaplanowanym to na czym polega plan? A tak właściwie... kto skonstruował Miasto? Ludzie? A może Najeźdźcy?

Legenda głosi, że w zamierzchłych czasach podpisano pakt. Najeźdźcy mieli zawładnąć całym wszechświatem i pozostawić ludziom jedynie Ziemię. Dlaczego ich oszczędzili? I gdzie się podziali? Czy to w ogóle jest prawdziwa wersja losów ludzkości?

Powyższy opis to zaledwie pierwsze 20-25 stron powieści. Przez pozostałe 200 nasz bohater będzie próbował znaleźć odpowiedź na te wszystkie pytania.
Wprost nie mogłem oderwać się od książki, przekładałem strona za stroną bez wytchnienia aby się dowiedzieć, co nastąpi dalej i ile jest prawdy w starożytnych mitach.
Wizja Clarke'a powala rozmachem i pobudza wyobraźnię czytelnika, jednakże na poziomie wyłącznie umysłowym, ponieważ opisy są bardzo skąpe i pozostawiają dużo białych plam do wypełnienia.

Trudno nie odnieść wrażenia, że w swoim dziele Arthur C. Clarke nie odniósł się w sposób krytyczny do wierzeń opartych na nienaukowych przesłankach.
Całość utworu w dosyć wyraźny sposób odnosi się do faktu, iż człowiek pierwotny opakował ogrom świata w mitologii z powodu strachu - przed nieznanym, a więc potencjalnie niebezpiecznym.
Odczuwał lęk przed śmiercią. Lęk przed przestrzenią przede wszystkim. Człowiek pierwotny żył bowiem w środowiskach zamkniętych (jaskiniach czy leśnych osadach mających ochronić ich przed drapieżnikami)
Jego wyobrażenie świata było bardzo wąskie i ograniczone do najbliższego otoczenia. Pierwszy raz zapoznał się on z koncepcją nieskończoności patrząc w rozgwieżdżone niebo i widok ten musiał go napełnić nieokreśloną trwogą.
W jaki sposób lepiej ujarzmić nieznanie niebezpieczeństwo niż przypisać im boskie właściwości oraz ponazywać gwiazdozbiory nazwami okolicznej fauny i flory? Mit jako narzędzie ochrony przed strachem.

Książka zawierająca parę wybitnie ciekawych pomysłów, wciągająca jak bagno i ekscytująca od pierwszej do ostatniej strony. Co prawda ostateczna odpowiedź na większość pytań przychodzi w formie jednorazowej ekspozycji pod sam koniec to w żaden sposób nie sprawiało
to, aby moje zainteresowanie tekstem osłabło w trakcie czytania, a wręcz przeciwnie - z każdą stroną jeszcze bardziej chciałem poznać wielomilionową historię tego fascynującego świata. Na przestrzeni tych 240 stron dzieje się mnóstwo rzeczy, dowiadujemy się jeszcze więcej, a do tego czyta się to po prostu błyskawicznie.

Polecam fanom starych klasyków SF. Osoby dla których bardzo ważny jest styl w tego typu opowieściach mogą sobie darować.

Osoby, które chcą rozpocząć swoją przygodę z SF sięgając po takich autorów jak Arthur C. Clarke czy Isaac Asimov powinni wpierw zrozumieć, że obu tych dżentelmenów próbowało dotrzeć do umysłów czytelników, nie do ich dusz. "Miasto i gwiazdy" nie zachwyca ciekawym stylem czy kreacją bohaterów, za to uczucie tajemnicy, wrażenia skali historii oraz idea świata przedstawionego...

Po kilkudziesięciu latach znów sięgnąłem po Miasto Clarka. Urzekła mnie wizja bardzo dalekiej przyszłości, gdzie Ziemię reprezentuje tylko jedno miasto utrzymywane przy życiu przez SI. Gdy sprawdziłem, w którym roku książka została napisana (1956) wstrząsnęło mną - jakim wielkim pisarzem okazał się Clarke, bo książka jest napisana takim językiem, który się nie starzeje.
Taką podobną książką jest Powrót z gwiazd Lema. To są naprawdę pozycje do zaliczenia przez fana SF.

Po kilkudziesięciu latach znów sięgnąłem po Miasto Clarka. Urzekła mnie wizja bardzo dalekiej przyszłości, gdzie Ziemię reprezentuje tylko jedno miasto utrzymywane przy życiu przez SI. Gdy sprawdziłem, w którym roku książka została napisana (1956) wstrząsnęło mną - jakim wielkim pisarzem okazał się Clarke, bo książka jest napisana takim językiem, który się nie starzeje....

Przeczytane jakiś czas temu, nie miałem wówczas czasu napisać kilka słów o lekturze, a teraz już niewiele pamiętam. Na pewno podobała mi się koncepcja archeologii ludzkości, grzebanie w przeszłości to jeden z moich ulubionych tematów, szkoda że potraktowany nieco po macoszemu. Ogólnie odnoszę wrażenie, że Clarke liznął kilka wątków i żadnego nie doprowadził do końca, skupiając się jedynie na porównywaniu wad i zalet alternatywnych dróg rozwoju ludzkości.
Fabuła całkiem znośna, wciąga, a to najważniejsze. Akcja niezbyt dynamiczna, niemniej daje radę. Najgorzej jest z bohaterami i głównym protagonistą, dawno nie spotkałem się z tak słabo napisaną postacią, jak ten typ, którego miana już nie pamiętam. Pretekstowość tej postaci jest jaskrawo oczywista, służy wyłącznie do pchania fabuły naprzód, motywy tegoż gagatka to czyste deux ex machina. Clarke nigdy specjalnie nie potrafił w bohaterów.
Całość ujdzie, czytałem jednakże lepsze rzeczy Clarke'a.

Przeczytane jakiś czas temu, nie miałem wówczas czasu napisać kilka słów o lekturze, a teraz już niewiele pamiętam. Na pewno podobała mi się koncepcja archeologii ludzkości, grzebanie w przeszłości to jeden z moich ulubionych tematów, szkoda że potraktowany nieco po macoszemu. Ogólnie odnoszę wrażenie, że Clarke liznął kilka wątków i żadnego nie doprowadził do końca,...

To jest niezła książka i tylko tyle. Pomysł z nowoczesnym miastem i zamkniętą społecznością jest fajny, ale mam wrażenie, że można było dobrać/napisać bardziej interesującego głównego bohatera. Odkrywanie nowych wątków i odsłanianie kolejnych tajemnic byłoby wtedy bardziej wciągające. Co nie nie zmienia faktu, że nadal warto tę książkę przeczytać.

To jest niezła książka i tylko tyle. Pomysł z nowoczesnym miastem i zamkniętą społecznością jest fajny, ale mam wrażenie, że można było dobrać/napisać bardziej interesującego głównego bohatera. Odkrywanie nowych wątków i odsłanianie kolejnych tajemnic byłoby wtedy bardziej wciągające. Co nie nie zmienia faktu, że nadal warto tę książkę przeczytać.

Jak wszystkie książki Clarka, Sci-Fi jest pretekstem by zgłębić naturę ludzką. Druga część książki traci trochę rytmu, ale idea świetna.

Jak wszystkie książki Clarka, Sci-Fi jest pretekstem by zgłębić naturę ludzką. Druga część książki traci trochę rytmu, ale idea świetna.

Wspaniała klasyczna SF .. must read

Wspaniała klasyczna SF .. must read