Chyba jest to jedna z niewielu książek pani Phillips do której podeszłam z lekką rezerwą i niepokojem. Nie jestem zwolenniczką Włoch, więc bałam się, że zostawię tą książkę w połowie i nigdy do niej nie wrócę. Ale jednak.. Udało mi się ją skończyć i nie żałuję, że wygrzebałam ją ze starej zakurzonej bibliotecznej półki.
Mimo że, jak już wspomniałam, nie lubię zbytnio tego kraju, to całe otoczenie nadawało tylko tła akcji. Autorka nie zasypywała mnie jakąś ogromną wiedzą o tym kraju, za co jestem jej dozgonnie wdzięczna.
Jak każde książki panie Susan emanują aurą namiętności, radości i rodzinnej atmosfery.
Jako iż byłam nieco negatywnie nastawiona do tej książki, to też postacie nie zachwycały mnie tak bardzo.Chociaż.. Tracy, naprawdę ?! Pięcioro dzieci ? Co ty maszyna rozpłodowa ? :D Oraz Isabel - królowa spokoju, modlitwy, pani stąpająca twardo po ziemi, którą podtrzymują cztery filary. W tej książce postaci kobiece uświadomiły mi, że posiadanie dzieci i ślub, wcale nie muszą być katorgą.. Jednak nadal uważam, że to nie dla mnie ^^
Ach, te zakończenia! Uwielbiam je :D Odgrywanie ról i dwa małe diabełki.. A to wszystko przez jeden stary posążek ^^

Chyba jest to jedna z niewielu książek pani Phillips do której podeszłam z lekką rezerwą i niepokojem. Nie jestem zwolenniczką Włoch, więc bałam się, że zostawię tą książkę w połowie i nigdy do niej nie wrócę. Ale jednak.. Udało mi się ją skończyć i nie żałuję, że wygrzebałam ją ze starej zakurzonej bibliotecznej półki.
Mimo że, jak już wspomniałam, nie lubię zbytnio tego...