Amerykański Pisarz Satyryczny nie ma w rzeczywistości za grosz poczucia humoru. Nie bawią go inni, nie uśmiecha się pisząc swoje powieści, kąciki ust pozostają beznamiętnie opadnięte, bo z czego tu się śmiać? A jednak czytelnicy zaśmiewają się do łez. Amerykański Pisarz Satyryczny ma za to głęboką depresję i nadszarpniętą psychikę. Tęskni za swoją Japonką. Japonką, która teraz zapewne śpi z jakimś innym facetem.

Japonka śpi. To prawda. Ale jej śnieniu towarzyszy jedynie kot, którego mruczenie czasem przebija się do śnionego przez nią snu. Nieświadoma rozpaczy Amerykańskiego Pisarza. Niezainteresowana nim zupełnie. Już nie.

Pierwsza strona nowej satyrycznej powieści, którą Amerykański Pisarz Satyryczny podarł i umieścił w śmietniku w postaci strzępów (płacząc w tym czasie nad swym losem), rozpoczyna swoje własne życie.

Mamy więc historię, której siłą jest nieustanne podsycanie. Gdy już wydawało mi się, że dziwniej być nie może, Brautigan udowadniał mi, że owszem, że może i jeszcze dorzucał kolejną szuflę absurdu. Polecam szczególnie rozdział pod tytułem "Przylądek Kennedy'ego". Poetyka fragmentu w czystej postaci.

Do zapoznania się z całą recenzją zapraszam na:
http://www.owcazksiazka.pl/2014/06/upadek-sombrera-powiesc-japonska.html

Amerykański Pisarz Satyryczny nie ma w rzeczywistości za grosz poczucia humoru. Nie bawią go inni, nie uśmiecha się pisząc swoje powieści, kąciki ust pozostają beznamiętnie opadnięte, bo z czego tu się śmiać? A jednak czytelnicy zaśmiewają się do łez. Amerykański Pisarz Satyryczny ma za to głęboką depresję i nadszarpniętą psychikę. Tęskni za swoją Japonką. Japonką, która...