Richard Brautigan

Brautigan w oryginalnym i słodko-gorzkim stylu opowiada historię miasteczka, w którym znikąd pojawiło się lodowate sombrero. Na początku sytuacja wydaje się wręcz komiczna. Jednak jej skutki już tak zabawne nie są. Na pozór banalna czynność, jaką miało być podniesienie nakrycia głowy, przekształca się w szaleństwo, chaos i brutalną anarchię. Granica między porządkiem i prawem a krwiożerczym chaosem jest niezwykle cienka. Giną ludzie, a czytelnik sam nie wie, co ma ze sobą zrobić, śmiać się czy aby na pewno? Podobna sytuacja panuje w równolegle prowadzonej historii. Na satyryka również spada coś w rodzaju powodującego szaleństwo i zamieszanie sombrera, a mianowicie złamane serce i utracona miłość. W tej historii również zdarzają się zabawne momenty wywołujące mimowolny szeroki uśmiech. Jednak gdzieś z tyłu głowy bez przerwy znajduje się myśl, że przecież to wszystko jest bardziej przygnębiające niż śmieszne. "Miłość jest odmianą szaleństwa." Autor w niezwykły sposób zestawia poetycki i niewinny sen Japonki z brutalnymi zamieszkami w amerykańskim miasteczku. Wiele rozdziałów można przeczytać osobno jako opowiadania i to w dodatku bardzo dobre opowiadania. "Upadek sombrera" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Richarda Brautigana i z pewnością nie ostatnie. Jego proza ​​wydaje się zbyt delikatna, aby w ogóle była prawdziwa. Nawet w świetle pogłębiającej się nerwicy w tekście Brautigana jest coś tak dziecinnego, co czyni go wręcz ujmującym. Autor był oryginalny nie tylko w życiu, ale przede wszystkim w swoim pisaniu. "Wydaje mi się, że ostatnie pozostające pytanie brzmi: a co z sombrero? Wciąż tam leży, leży na ulicy, ale jego temperatura wróciła do -24 stopni i na szczęście dla Ameryki już się nie zmienia. Wokół niego spacerowały miliony turystów, ale żaden z nich go nie widział, chociaż jest na widoku. Jak możesz przegapić bardzo zimne białe sombrero leżące na głównej ulicy miasta? Innymi słowy: w życiu jest coś więcej niż widać na pierwszy rzut oka."