Pojęcia nie mam dlaczego, ale po przeczytaniu notki wydawcy byłam święcie przekonana, że ta książka będzie inna niż wszystkie. Przy pierwszej lepszej okazji z tym radosnym nastawieniem zabrałam się do czytania. W miarę przewracania kartek moje podniecenie malało coraz bardziej i bardziej, aż w końcu nie została go nawet odrobinka.
Głowna bohaterka, Zara, traci ojczyma, matka olewa obowiązki rodzicielskie i wysyła ją do babki. Bohaterka ląduje w sennym, zimnym miasteczku w Maine. (Jakieś skojarzenia do Zmierzchu?)
Na początku Zara to wypisz wymaluj Bella po tym jak opuścił ją Edward. Egzystuje, nic więcej. Można wręcz rzec – wegetuje. Nieco się ożywia gdy poznaje miejscowego przystojniaka, który choć jej nie zna, za wszelką cenę chce ją CHRONIĆ. Kim jest potencjalny wróg? Cytat: „To król piksów - przerażających, bynajmniej nie mitologicznych istot wysysających z ludzi krew, a wraz z nią - i duszę.” Są wróżki, jest dwór. Podobieństwo do „Królowej lata” - rażące.
Trochę więcej o męskim bohaterze. Wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazują wyraźnie niemal od pierwszych stron, że jest wilkołakiem. Nie dostrzega tego jedynie Zara, nawet wtedy gdy wychodząc z pokoju zostawia w nim psa, a po powrocie zastaje swojego chłopaka. Nasz wilkołak nie jest jednak w swych zalotach osamotniony – do Zary podbija również kolejny z najbardziej pożądanych chłopaków w szkole – doskonały sportowiec i mózgowiec w jednym. Nasza bohaterka ma więc mały dylemat (patrz – Edzio czy Jacob?).
Co można zaliczyć tej książce na plus, to akcent psychologiczny. Autorka przeplata kolejne rozdziały definicjami najróżniejszych fobii. Czyta się szybko. Pani Carrie ma lekkie pióro.
Całkowity brak oryginalności spowodował jednak, że nie miałam żadnej przyjemności z czytania tejże pozycji. Oklepane do granic możliwości motywy, rażące podobieństwa do Zmierzchu i innych książek powodowały, że miałam ochotę rzucić nią o ścianę i już nie podnosić.
Osobiście nie polecam, chyba, że wytrwałym czytelnikom „zmierzchopodobnych” pozycji.

Pojęcia nie mam dlaczego, ale po przeczytaniu notki wydawcy byłam święcie przekonana, że ta książka będzie inna niż wszystkie. Przy pierwszej lepszej okazji z tym radosnym nastawieniem zabrałam się do czytania. W miarę przewracania kartek moje podniecenie malało coraz bardziej i bardziej, aż w końcu nie została go nawet odrobinka.
Głowna bohaterka, Zara, traci ojczyma,...