Miałam pewne trudności z tą serią, bo na pierwszą część byłam jakby już za stara i ciężko było mi się usadowić w tym lekkim, licealnym święcie. Druga już wzbudziła moje zainteresowanie i nawet zaskoczyła tym, że lepszą jakością. Trzecia była zdecydowanie najlepsza i mam szczerą nadzieję, że wydawnictwo zlituje się i wypuści kolejną. Zbrodnią jest porzucenie wydawania którejś części. Tak się nie robi :(

Miałam pewne trudności z tą serią, bo na pierwszą część byłam jakby już za stara i ciężko było mi się usadowić w tym lekkim, licealnym święcie. Druga już wzbudziła moje zainteresowanie i nawet zaskoczyła tym, że lepszą jakością. Trzecia była zdecydowanie najlepsza i mam szczerą nadzieję, że wydawnictwo zlituje się i wypuści kolejną. Zbrodnią jest porzucenie wydawania...

Bardzo dobra seria fantasty. Wspaniała fabuła we wszystkich częściach, która mnie osobiście nie potrafiła zanudzić. Aczkolwiek, w tomie 3 wątki poboczne można było policzyć na palcach jednej ręki, był jeden temat przewodni, stanowiący podłoże całej książki i ciągnął się od początku do końca, co wielu czytelników mogło choćby irytować. Rozdarcie głównej bohaterki między dwoma mężczyznami było czasami kwestią pierwszoplanową, co można odbierać dwuznacznie. Mimo wszystko uwielbiam świat wykreowany przez Carrie Jones, zapadł w moim sercu i naprawdę bardzo ubolewam, że finałowy tom nie zostanie wydany w Polsce, wielka szkoda, bo zakończenie było otwarte i zostawiło za sobą wiele niedomówień. Podoba mi się to, jak zostali wykreowani bohaterowie, każda z postaci przestawiała inne zachowania i poruszała osobne problemy, ale chyba najbardziej polubiłam tutaj Astelya. Motyw piksów, walki dobra ze złem jest jednym z moich ulubionych w tej książce ukazuje, że w każdym człowieku (i nie tylko) jest tyle samo dobra, jak i zła, a tylko i wyłącznie od nas zależy jakimi cechami i poglądami ostatecznie będziemy się kierować i jaką stronę w naszej wewnętrznej walce ostatecznie przejmiemy. Uważam, że jest to pozycja warta przeczytania, polecam!

Bardzo dobra seria fantasty. Wspaniała fabuła we wszystkich częściach, która mnie osobiście nie potrafiła zanudzić. Aczkolwiek, w tomie 3 wątki poboczne można było policzyć na palcach jednej ręki, był jeden temat przewodni, stanowiący podłoże całej książki i ciągnął się od początku do końca, co wielu czytelników mogło choćby irytować. Rozdarcie głównej bohaterki między...

Ta recenzja nie będzie się bardzo różnic od poprzednich dwóch. Czemu? A temu, że akcja nadal wlecze się tak powoli, że momentami przeskakiwałam wzrokiem kilka linijek, bo i tak nie było tam nic ciekawego. Liczyłam, że na tej części wszystko się zakończy, a tu taka niespodzianka – tak zaskoczono mnie tym. Nie lubię niezakończonych historii, więc przeczytam kolejną mając nadzieję, że przynajmniej zakończenie całości będzie dobre i co najważniejsze logiczne bez żadnych dziwactw – bo kolejny raz nie przetrawię widelców (kto czytał pierwszy tom wie o co mi chodzi).
Ale wracając do tej części to nie było aż tak źle. Akcja mimo swej powolności trzymała się kupy. Bohaterowie kontynuowali szukanie sposobów na ściągnięcie Nicka na ziemię i tutaj w przeciwieństwie do pierwszej części, autorka postarała się o ciekawostki, wysiłek bohaterów i zawiłości. To chyba największy plus tej książki. Głowna bohaterka nadal działa mi na nerwy, ale to typowe dla książek młodzieżowych. Muszę jednak przyznać, że postać Astleya jest oficjalnie moją ulubioną. Król jest spokojny i ‘normalny’ (jeśli można tak nazwać piksa) a jego przeszłości mnie zaciekawiła.
Tak jak poprzednie części, tą również czytało się naprawdę przyjemnie i szybko, mimo powolnej akcji. Nie jest to książka dla wymagających czytelników, ale nadaje się idealnie na przeczytanie po męczącym dniu.

Ta recenzja nie będzie się bardzo różnic od poprzednich dwóch. Czemu? A temu, że akcja nadal wlecze się tak powoli, że momentami przeskakiwałam wzrokiem kilka linijek, bo i tak nie było tam nic ciekawego. Liczyłam, że na tej części wszystko się zakończy, a tu taka niespodzianka – tak zaskoczono mnie tym. Nie lubię niezakończonych historii, więc przeczytam kolejną mając...

Strasznie zawiodłam się na tej książce.
Pierwsze dwie części były fantastyczne, a ta jest rozczarowująca. Bardzo chciałam ją przeczytać i dowiedzieć się jak się dalej potoczy historia Zary, Nick'a i Astley'a. W tej części Zara jest okropna. Po prostu masakra. Nie pamiętam żeby była taką idiotką we wcześniejszych częściach i przestałam ją w ogóle lubić. Issie bez wątpienia jest najbardziej idiotyczną i źle skreowaną bohaterką wszech czasów. Słowo dziecinna obraziłoby wszystkie dzieci. Każde zdanie które wypowiedziała denerwowało mnie i chciałam żeby ktoś ją wreszcie zabił.
Sama Walhalla i ci cali bogowie byli strasznie przerysowani. Mam namyśli, że wszyscy byli dla niej przesadnie mili i życzliwi. Tak, jakby zamiast do miejsca, gdzie ludzie trafiają po śmierci, by walczyć, trafiła do krainy jednorożców biegających po brokatowej tęczy.
Ogólnie książka nie jest zła. Podobało mi się, że rozwinął się wątek Astley'a (chociaż czasami też zachowywał się idiotycznie, ale jestem skłonna to wybaczyć).

Strasznie zawiodłam się na tej książce.
Pierwsze dwie części były fantastyczne, a ta jest rozczarowująca. Bardzo chciałam ją przeczytać i dowiedzieć się jak się dalej potoczy historia Zary, Nick'a i Astley'a. W tej części Zara jest okropna. Po prostu masakra. Nie pamiętam żeby była taką idiotką we wcześniejszych częściach i przestałam ją w ogóle lubić. Issie bez wątpienia...

Ta książka jest dowodem na to, że część druga była zbędna i powodem tego, dlaczego czwarta, ostatnia część, nigdy nie została w Polsce wydana.
Dostajemy w końcu trochę akcji, Zara bardziej interesuje się, co to za jeden ten Astley, a zrobienie z Nicka mcguffina nieźle ciągnie fabułę do przodu - bo, nie ukrywajmy, o zbliżającym się Ragnaroku mówią poważnie jedynie internauci, których wpisy można przeczytać między rozdziałami.
Ładnie da się odczuć, jak młodzi, naiwni i idealistyczni są bohaterowie w obliczu zaostrzającego się konfliktu. Wydaje im się, że skoro są dobrzy, to wszystko powinno iść po ich myśli. Bo oni tylko cośtam, bo chcą pokoju itepe. Tymczasem autorka serwuje brutalne zwroty akcji, kolejne zbędne śmierci, dzięki którym do bohaterów powoli dociera powaga sytuacji i prawdziwa natura ich wroga (swoją drogą - dość chaotyczna).
Tym bardziej idiotycznie wygląda przy tym opis Walhalli. Zara przechodzi na drugą stronę tęczy i nagle wszystko staje się obrzydliwie banalne, a fabuła przechodzi w tryb RPG "a teraz idź pogadaj z tym, on ci da to, potem mi ci przytargamy za uszy doświadczonego wojownika (bo tak, bo sobie nagle możemy),boss battle, zabij go (co z tego, że nigdy nie trenowałaś szermierki) i odbierz nagrodę". I ona to robi. Tak po prostu. Pewnie miała cheaterski miecz z absurdalnym współczynnikiem szczęścia.



No i... spoiler... *szepcze* serio miałam nadzieję, że Nick będzie Fenrirem. Chyba tylko to by mnie pocieszyło po takim finale.
Albo i nie.

Ta książka jest dowodem na to, że część druga była zbędna i powodem tego, dlaczego czwarta, ostatnia część, nigdy nie została w Polsce wydana.
Dostajemy w końcu trochę akcji, Zara bardziej interesuje się, co to za jeden ten Astley, a zrobienie z Nicka mcguffina nieźle ciągnie fabułę do przodu - bo, nie ukrywajmy, o zbliżającym się Ragnaroku mówią poważnie jedynie...

I dobiegła końca moja przygoda z Zarą i jej przyjaciółmi. Cóż mogę powiedzieć - historia typowa dla nastolatków. Mimo wszystko interesująca i przyjemna. Książkę , a raczej wszystkie trzy tomy czyta się łatwo i w miarę szybko. Muszę przyznać, że w ostatniej części główna postać czyli Zara irytowała mnie swoim egoizmem jeśli chodziło o odzyskanie Nicka. Niestety przez to kilka dobrych istot straciło życie i mimo tego, że jej przyjaciele nie uznali tego za egoizm ja uznałam. Tak czy siak, lekka i przyjemna "saga" typu fantasy. Mogę polecić, bo w tą historię łatwo się wciągnąć ;)

I dobiegła końca moja przygoda z Zarą i jej przyjaciółmi. Cóż mogę powiedzieć - historia typowa dla nastolatków. Mimo wszystko interesująca i przyjemna. Książkę , a raczej wszystkie trzy tomy czyta się łatwo i w miarę szybko. Muszę przyznać, że w ostatniej części główna postać czyli Zara irytowała mnie swoim egoizmem jeśli chodziło o odzyskanie Nicka. Niestety przez to...

Jako trzecia część cyklu książka wydaje się być odrobinę lepsza od dwóch pozostałych. Może dla tego że najwięcej się w niej dzieje, co jest konsekwencją wydarzeń z tomu 2. Zara jest piksem i chce za wszelką cenę uratować Nica. Traci swojego biologicznego ojca, który poświęca się dla niej i króla piksów Astleya. Akcja wciąga do samego końca. Zakończenie otwiera się na część 4, która pozostaje nieprzetłumaczona i czytelnik nie dowie się czy apokalipsa zostanie powstrzymana czy też nie (może w przyszłości?). Babcia Betty wymiata w tej części jeszcze bardziej niż w dwóch poprzednich i ujawnia że ona także ma swój charakterek i humorki z nim związane. Matka Zary po swoim pojawieniu się musi zmierzyć się z Zarom jako piksem. Uczucia do przemiany córki wydają się ciężkie do przezwyciężenia i trudne pomimo tego że dziewczyna dla czytelnika wydaje się być takom samą nastolatką jak była wcześniej. Jednak postawa matki udowadnia że matczyna miłość przezwycięży wszystkie przeciwności losu.

Jako trzecia część cyklu książka wydaje się być odrobinę lepsza od dwóch pozostałych. Może dla tego że najwięcej się w niej dzieje, co jest konsekwencją wydarzeń z tomu 2. Zara jest piksem i chce za wszelką cenę uratować Nica. Traci swojego biologicznego ojca, który poświęca się dla niej i króla piksów Astleya. Akcja wciąga do samego końca. Zakończenie otwiera się na część...

Nick zostaje wbrew swej woli porwany do Walhalli, zaś Zara pada łupem porywaczy – piksów. Gdy zostaje ich królową, zaczyna dzielić swe uczucia między Nicka i Astleya – króla piksów.

Ta książka już od pierwszych stron buduje niesamowitą atmosferę, w której wątek miłosny staje się niejako drugoplanowy.
Nie do końca temat mitologii nordyckiej przypadł mi do gustu. Miałam wrażenie, że autorka niezupełnie zgrała ten motyw z całością.

W tej książce przyjaciół Zary tak naprawdę zepchnięto na ostatni plan. Chyba byli tylko pretekstem do dialogów, które od pierwszej powieści są najgorszą częścią książki. Praktycznie wszystkie postacie nie przykuwały zbytnio uwagi. Tak jak w poprzedniej części Zara dojrzewała tak tutaj, chyba zatrzymała się w miejscu.

Mimo to, książkę czyta się szybko i przyjemnie. Akcja ciągle gna do przodu, co jest plusem, a jedynie bohaterowie sprawiają, że powieść nie zasługuje na lepszą ocenę.

Nick zostaje wbrew swej woli porwany do Walhalli, zaś Zara pada łupem porywaczy – piksów. Gdy zostaje ich królową, zaczyna dzielić swe uczucia między Nicka i Astleya – króla piksów.

Ta książka już od pierwszych stron buduje niesamowitą atmosferę, w której wątek miłosny staje się niejako drugoplanowy.
Nie do końca temat mitologii nordyckiej przypadł mi do gustu. Miałam...

No i to jest to na co czekałam! Astley, Astley i Astley do kwadratu! Doczekałam się, ale będąc szczera byłam święcie przekonana, że to ostatnia część więc lekko ( baaaaaaaardzo) zdziwiło mnie zakończenie. Ktoś wyrwał strony tak, że nie nawet nie został po nich ślad? ( istniała też teoria uroku rzuconego na strony tak, aby normalny człowiek anie mógł ich zobaczyć). Sprawdzam więc od razu w internecie o co chodzi. I wszystko się zgadza... to ostatnia część napisana po polsku, a po angielsku jest jeszcze jedna. Teraz pozostaje zdecydować mi czy będę czytać dalej czy nie.

No i to jest to na co czekałam! Astley, Astley i Astley do kwadratu! Doczekałam się, ale będąc szczera byłam święcie przekonana, że to ostatnia część więc lekko ( baaaaaaaardzo) zdziwiło mnie zakończenie. Ktoś wyrwał strony tak, że nie nawet nie został po nich ślad? ( istniała też teoria uroku rzuconego na strony tak, aby normalny człowiek anie mógł ich zobaczyć). Sprawdzam...

Taka wysoka ocena wyłącznie i li jedynie za postać Astleya. Jeśli Zara wybierze Nicka, to jest jeszcze głupsza niż myślałam ;)

Taka wysoka ocena wyłącznie i li jedynie za postać Astleya. Jeśli Zara wybierze Nicka, to jest jeszcze głupsza niż myślałam ;)