Przyznam szczerze, że choć zabrałam się, za tą książkę niejako przez przypadek – zwyczajnie wpadła mi w ręce, kiedy akurat nic nie czytałam – to rozpoczynając lekturę spodziewałam się czegoś trochę innego. Nie żeby książka była zła, bo nie jest. Pomysł jest niezły, wątek kryminalny ciekawy, a język płynny i lekki. I byłoby to zapewne całkiem niezłe połączenie, gdyby móc odsączyć całe morze wszechobecnych psychologicznych frazesów. Wiem, pomysł karkołomny, zwłaszcza, że Ablow głównym bohaterem swojej książki czyni psychiatrę. I to nie byle jakiego. Frank Clavenger jest bowiem psychiatrą sądowym, któremu nieustanna potrzeba naprawiania życia innych ludzi nie pozwala zerwać ze zbyt wiele kosztującymi go sprawami kryminalnymi. Tak jest też i tym razem, gdy za namową przyjaciela z policji angażuje się w sprawę morderstwa w rodzinie Bishopów.

Wszechwiedza głównego bohatera i sposób w jaki podchodzi do analizowania życia innych sprawia, że jego postać raczej irytuje niż budząca sympatię. To co jednak wydaje mi się największą wadą książki to bardzo pobieżne zarysowanie postaci i to pomimo całej tej „psychologowości”. Jest to zarzut tym większy, że po autorze będącym zawodowym psychiatrą zajmującym się dokładnie tym samym co bohater – czyli przypadkami kryminalnymi – można było spodziewać się czegoś więcej niż stworzenie supermana psychiatrii, który niczym waleczny heros rusza do boju by ulżyć w psychicznym cierpieniu ludzkości.

Całość ratuje przyzwoity wątek kryminalny, który sprawa, że książka jednak nie trafia z powrotem na półkę, zanim nie dobrniemy do ostatniej strony i nie dostaniemy odpowiedzi na najważniejsze pytanie „kto zabił?!”.

Przyznam szczerze, że choć zabrałam się, za tą książkę niejako przez przypadek – zwyczajnie wpadła mi w ręce, kiedy akurat nic nie czytałam – to rozpoczynając lekturę spodziewałam się czegoś trochę innego. Nie żeby książka była zła, bo nie jest. Pomysł jest niezły, wątek kryminalny ciekawy, a język płynny i lekki. I byłoby to zapewne całkiem niezłe połączenie, gdyby móc...