No i brawo.
Moja pierwsza styczność z autorem, zapewniam że nie ostatnia i pełne zaskoczenie.wg mnie świetny kryminał, trochę w stylu Cobena ale posiadający własny smak i duszę.
Czyta się super a podejrzani zmieniają się jak w kalejdoskopie, raz jest się święcie przekonany że to ten by na następnej stronie zweryfikować swoje podejście.
A gdy wszystko zbliża się do udanego i poczciwego końca BOMBA
Polecam

No i brawo.
Moja pierwsza styczność z autorem, zapewniam że nie ostatnia i pełne zaskoczenie.wg mnie świetny kryminał, trochę w stylu Cobena ale posiadający własny smak i duszę.
Czyta się super a podejrzani zmieniają się jak w kalejdoskopie, raz jest się święcie przekonany że to ten by na następnej stronie zweryfikować swoje podejście.
A gdy wszystko zbliża się do udanego i...

Świetnie napisana książka! Sprawny styl opowiadania, zajmująca intryga (chociaż nietrudna do odgadnięcia, jeśli użyjemy klucza a la Agatha Christie: winien ten, kto wydaje się najmniej winny),zindywidualizowani bohaterowie. Czyta się właściwie na jednym oddechu.

Kaith Ablow umiejętnie wykorzystał swoje zawodowe kompetencje psychiatry i napisał powieść psychologicznie wiarygodną, dobrze osadzoną w realiach współczesnych Stanów Zjadnoczonych (tj. tych sprzed dwudziestu lat).

Historia psychiatry, który pomaga policji rozwikłać sprawę morderstwa niemowlęcia, nie jest jednym z tych, niestety, dominujących w przekładach na polski, głupiutkich kryminałów z USA z genialnymi macho w rolach głównych. Powieść niewątpliwie duży zyskuje na pomyśle osadzenia w roli narratora w pierwszej osobie samego psychiatry Franka Clavengera, człowieka z trudnym dzieciństwem, byłego akkoholika, a przy tym wrażliwego romantyka, ktory zakochuje sie w manipulatorce.

Powieść jest bardzo amerykańska także dlatego, że odzwierciedla typowo amerykańską wiarę w psychiatrów-uzdrowicieli dusz, którzy odkrywając najciemniejsze strony przeszłości czlowieka pomagają muodzyskać równowagę i szczęście. To, oczywiście dość naiwne, gdyż nasz dzisiejszy stan wiedzy wskazuje, że jest akurat odwrotnie: że rozgrzebywanie traumatycznych doświadczeń z dalekiej przeszłości wyrządza więcej szkód naszej psychice niż przynosi korzyści. No tak, ale Keith Ablow zarabiał na życie jako psychiatra...

Świetnie napisana książka! Sprawny styl opowiadania, zajmująca intryga (chociaż nietrudna do odgadnięcia, jeśli użyjemy klucza a la Agatha Christie: winien ten, kto wydaje się najmniej winny),zindywidualizowani bohaterowie. Czyta się właściwie na jednym oddechu.

Kaith Ablow umiejętnie wykorzystał swoje zawodowe kompetencje psychiatry i napisał powieść psychologicznie...

Wciągająca książka, dobry warsztat autora, który bez czkawki opowiadał historię wartką i pełną niespodziewanych zwrotów akcji.
Uwielbiam, kiedy do samego końca nie mam pojęcia „kto zabił”, bo w międzyczasie piętnaście razy zmieniam zdanie. Całkiem niezła lektura.

Wciągająca książka, dobry warsztat autora, który bez czkawki opowiadał historię wartką i pełną niespodziewanych zwrotów akcji.
Uwielbiam, kiedy do samego końca nie mam pojęcia „kto zabił”, bo w międzyczasie piętnaście razy zmieniam zdanie. Całkiem niezła lektura.

Jedna z bardziej wciągających książek, które ostatnimi czasy mogłam przeczytać. Nieustająca akcja, ciekawa fabuła, właściwie nie da się tą książką znudzić. Jest bardzo intrygująca, do końca nie wiemy, kto tak naprawdę jest zabójcą. Ponadto pojawiają się dodatkowe ciekawe aspekty- takie jak praca psychiatry, jego fobie, uzależnienia. Jest to kryminał z elementami psychologicznymi. Pomimo znacznej ilości stron, która może zniechęcać, gwarantuję, że czyta się szybko. Jestem bardzo zadowolona z tej lektury.

Jedna z bardziej wciągających książek, które ostatnimi czasy mogłam przeczytać. Nieustająca akcja, ciekawa fabuła, właściwie nie da się tą książką znudzić. Jest bardzo intrygująca, do końca nie wiemy, kto tak naprawdę jest zabójcą. Ponadto pojawiają się dodatkowe ciekawe aspekty- takie jak praca psychiatry, jego fobie, uzależnienia. Jest to kryminał z elementami...

Psychiatra narkoman i alkoholik,Frank Clavenger,na tropie mordercy małej dziewczynki z rodziny Bishopów.A tam wszyscy albo dziwni albo bardzo dziwni.Frank szuka mordercy.Portrety psychologiczne podejrzanych wiarygodne,ale ich nagromadzenie w jednym miejscu psuje efekt. Tam wszyscy mają coś z główką.A Frank tylko spojrzy i już wie co komu dolega,chyba,że traci obiektywizm. A to mu się zdarza.Całość - może być. Zobaczymy co dalej.

Psychiatra narkoman i alkoholik,Frank Clavenger,na tropie mordercy małej dziewczynki z rodziny Bishopów.A tam wszyscy albo dziwni albo bardzo dziwni.Frank szuka mordercy.Portrety psychologiczne podejrzanych wiarygodne,ale ich nagromadzenie w jednym miejscu psuje efekt. Tam wszyscy mają coś z główką.A Frank tylko spojrzy i już wie co komu dolega,chyba,że traci obiektywizm. A...

Wątek psychologiczny trudno jest nakreślić dobrze- trzeba go odpowiednio budować, tak by nie nużył swoją obszernością, ale i tak, by nie był zbyt pobieżny.
Mnie osobiście Frank Clavenger irytował. Bohatersko bronił kobiety, którą poznał 10 minut wcześniej i byłby chyba gotów skoczyć za nią w ogień- tylko dlatego, że była piękna. Nie znał jej, a jako psychiatra chyba powinien wiedzieć, że człowieka nie wybiera się tylko z powodu cech urody. Uważam również, że w książce zbyt mocno padają słowa "kocham" i "zakochałem się", możliwe, że bohaterowie tak właśnie czują w danej chwili, ale moim zdaniem odpowiedniejszą nazwą tychże uczuć byłoby "zauroczony". Zakochać, a kochać to również dwie osobne kwestie; jednakże tu zostały ze sobą zrównane.
Frank dawał się manipulować niczym nastolatek.

Książka była ciekawa, spójna, wątki o Lilly były naprawdę świetne i dawały małą odskocznię od Bishopów.
Polecam raczej na odmóżdżenie w chłodne wieczory. Czyta się łatwo i szybko, ale nie spodziewajcie się cudów.

Wątek psychologiczny trudno jest nakreślić dobrze- trzeba go odpowiednio budować, tak by nie nużył swoją obszernością, ale i tak, by nie był zbyt pobieżny.
Mnie osobiście Frank Clavenger irytował. Bohatersko bronił kobiety, którą poznał 10 minut wcześniej i byłby chyba gotów skoczyć za nią w ogień- tylko dlatego, że była piękna. Nie znał jej, a jako psychiatra chyba...

Świetny kryminał, trzyma w napięciu. Do samego końca nie wiadomo kto zabił i to jest plus.
Główny bohater jest intrygujący i to jak się szybko przywiązuje trochę mnie wkurzało.
Ale sama książka świetna :)

Świetny kryminał, trzyma w napięciu. Do samego końca nie wiadomo kto zabił i to jest plus.
Główny bohater jest intrygujący i to jak się szybko przywiązuje trochę mnie wkurzało.
Ale sama książka świetna :)

Przyznam szczerze, że choć zabrałam się, za tą książkę niejako przez przypadek – zwyczajnie wpadła mi w ręce, kiedy akurat nic nie czytałam – to rozpoczynając lekturę spodziewałam się czegoś trochę innego. Nie żeby książka była zła, bo nie jest. Pomysł jest niezły, wątek kryminalny ciekawy, a język płynny i lekki. I byłoby to zapewne całkiem niezłe połączenie, gdyby móc odsączyć całe morze wszechobecnych psychologicznych frazesów. Wiem, pomysł karkołomny, zwłaszcza, że Ablow głównym bohaterem swojej książki czyni psychiatrę. I to nie byle jakiego. Frank Clavenger jest bowiem psychiatrą sądowym, któremu nieustanna potrzeba naprawiania życia innych ludzi nie pozwala zerwać ze zbyt wiele kosztującymi go sprawami kryminalnymi. Tak jest też i tym razem, gdy za namową przyjaciela z policji angażuje się w sprawę morderstwa w rodzinie Bishopów.

Wszechwiedza głównego bohatera i sposób w jaki podchodzi do analizowania życia innych sprawia, że jego postać raczej irytuje niż budząca sympatię. To co jednak wydaje mi się największą wadą książki to bardzo pobieżne zarysowanie postaci i to pomimo całej tej „psychologowości”. Jest to zarzut tym większy, że po autorze będącym zawodowym psychiatrą zajmującym się dokładnie tym samym co bohater – czyli przypadkami kryminalnymi – można było spodziewać się czegoś więcej niż stworzenie supermana psychiatrii, który niczym waleczny heros rusza do boju by ulżyć w psychicznym cierpieniu ludzkości.

Całość ratuje przyzwoity wątek kryminalny, który sprawa, że książka jednak nie trafia z powrotem na półkę, zanim nie dobrniemy do ostatniej strony i nie dostaniemy odpowiedzi na najważniejsze pytanie „kto zabił?!”.

Przyznam szczerze, że choć zabrałam się, za tą książkę niejako przez przypadek – zwyczajnie wpadła mi w ręce, kiedy akurat nic nie czytałam – to rozpoczynając lekturę spodziewałam się czegoś trochę innego. Nie żeby książka była zła, bo nie jest. Pomysł jest niezły, wątek kryminalny ciekawy, a język płynny i lekki. I byłoby to zapewne całkiem niezłe połączenie, gdyby móc...

2005

2005

Wciągająca i trzymająca w napięciu do końca akcja. Zaskakujące zakończenie .

Wciągająca i trzymająca w napięciu do końca akcja. Zaskakujące zakończenie .