Oczywiście, że przyciągnął mnie tytuł. :)
Zaczęłam czytać i prawie od razu się zniechęciłam... z powodu irytująco krótkich zdań. Zwłaszcza w opisach, no naprawdę, niczym harlequin! Ale ponieważ w dialogach było ok, a dialogów sporo, postanowiłam to przełknąć, bo historia zaczęła mnie zaciekawiać.
Ludzie Smoki. Duszobliźniaki. Rewelacyjny pomysł, skąd ludzie biorą takie pomysły? I muszę przyznać, że dobrze wszystko przemyślane, autorka nie pominęła żadnego szczegółu ani wątku, mimo, że wątków sporo i na początku są ze sobą niezwiązane, potem się przenikają, i na końcu wszystko się wyjaśnia.
Po przeczytaniu dochodzę do wniosku, że bardzo mi się podobało.
Smoki... rewelka. Zwłaszcza Linden oczywiście, bo wielki i czerwony. Jego ogier, Shan, czarny i niesamowity, rozumiejący ludzką (smoczą?) mowę... Super. W ogóle sporo bardzo fajnych postaci. Bard Otter, ten drobny (również w posturze) złodziejaszek Eel - niby nic nie znaczy, a w końcu się przydał. I jakie ładne imiona: Maurynna (zwana Rynną), Maylin (jej kuzynka), lady Sherinne (ta zła... właściwie to "Sherinne" brzmi ładniej i łagodniej niż "Maurynna" ale może to celowy zabieg?), Linden Rathan (Rathan to jego smocze imię, a właściwie smoka, którego połowę duszy nosi w sobie).

Pierwsza Przemiana (czyli moment, kiedy człowiek po raz pierwszy staje się smokiem i dowiaduje się kim jest) przypominała mi ten pierwszy skok w czasie z Trylogii Czasu. :) No cóż, pewne pomysły muszą być podobne, ale tu Bertin była pierwsza.

Oczywiście, że przyciągnął mnie tytuł. :)
Zaczęłam czytać i prawie od razu się zniechęciłam... z powodu irytująco krótkich zdań. Zwłaszcza w opisach, no naprawdę, niczym harlequin! Ale ponieważ w dialogach było ok, a dialogów sporo, postanowiłam to przełknąć, bo historia zaczęła mnie zaciekawiać.
Ludzie Smoki. Duszobliźniaki. Rewelacyjny pomysł, skąd ludzie biorą takie...