Przepiękne wiersze i to Osiecka właśnie :-)

Przepiękne wiersze i to Osiecka właśnie :-)

"Nie, ja nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, miły mój.
Że w tym kraju przeżyłam te kilka podłych lat.
Nie, nie żałuję.
Że na koniec się dowiem: ot, tak się toczy świat.
Nie, nie żałuję.

Nie, ja nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, kraju mój."
***

Wiersze Agnieszki Osieckiej są jak gorzka czekolada. Zostają w pamięci.
Z pozoru lekkie, ale to tylko pierwsze wrażenie.

***
"Są takie noce
od innych ciemniejsze,
kiedy się wolno rozpłakać"

"Nie, ja nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, miły mój.
Że w tym kraju przeżyłam te kilka podłych lat.
Nie, nie żałuję.
Że na koniec się dowiem: ot, tak się toczy świat.
Nie, nie żałuję.

Nie, ja nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, kraju mój."
***

Wiersze Agnieszki Osieckiej są jak gorzka czekolada. Zostają w pamięci.
Z pozoru lekkie, ale to tylko pierwsze...

Piękne i wzruszające wiersze, wiele wspaniale zaśpiewanych przez Marylę Rodowicz, Seweryna Krajewskiego, Skaldów, Igę Cembrzyńską i innych. Są w tym zbiorze i te mniej znane, których czytaniu nie towarzyszy słyszana gdzieś w głowie melodia.
Wszystkie jednakowo refleksyjne i melancholijne, sentymentalne, zwłaszcza, gdy nie ma z nami już od 22 lat ich znakomitej autorki.
Czytam, zachwycając się nieustająco słowami określającymi śmierć:"Sucha kostucha, ta Miss Wykidajło wyłączy nam prąd w środku dnia..."
Dużo tu strof o miłości, często niespełnionej, o rozstaniach, o naszych narodowych przywarach, o radości z życia i smutku, który jest obok, o nadziei, że przecież zdarzy się jeszcze coś dobrego i o tym, że "ratunkiem miłość bywa".
Warto czytać Osiecką.

Piękne i wzruszające wiersze, wiele wspaniale zaśpiewanych przez Marylę Rodowicz, Seweryna Krajewskiego, Skaldów, Igę Cembrzyńską i innych. Są w tym zbiorze i te mniej znane, których czytaniu nie towarzyszy słyszana gdzieś w głowie melodia.
Wszystkie jednakowo refleksyjne i melancholijne, sentymentalne, zwłaszcza, gdy nie ma z nami już od 22 lat ich znakomitej...

Rzadko czytuję poezję. Zwykle nie potrafię jej docenić, a nawet zrozumieć.

Lubię jednak, gdy poeta nie potrzebuje patosu, by przekazywać złożoną treść. To jest siłą twórcy, jeśli umiejętnie posługuje się prostym słowem i trafia tam, gdzie powinien


Ten zbiór jest pełen smutku i żalu. Odczuwałam dziwny kontrast siedząc na wakacjach na tarasie i czytając akurat takie teksty. Przejmujące i melancholijne. Piękne.

Rzadko czytuję poezję. Zwykle nie potrafię jej docenić, a nawet zrozumieć.

Lubię jednak, gdy poeta nie potrzebuje patosu, by przekazywać złożoną treść. To jest siłą twórcy, jeśli umiejętnie posługuje się prostym słowem i trafia tam, gdzie powinien


Ten zbiór jest pełen smutku i żalu. Odczuwałam dziwny kontrast siedząc na wakacjach na tarasie i czytając akurat takie...

Piękne wiersze, smutne, refleksyjne. Wiele z nich zawiera niezwykle trafne spostrzeżenia dotyczące miłości, niedopasowania czy też niezrozumienia pomiędzy kobietą a mężczyzną. Z innych przemawia spokój osoby dojrzałej, pogodzonej z upływem czasu, osoby, która niejedno przeszła. Wiersze te jednak nie są pesymistyczne, wypełnia je nadzieja na to, że te chwile, które są jeszcze przed nami będą dobre.

Piękne wiersze, smutne, refleksyjne. Wiele z nich zawiera niezwykle trafne spostrzeżenia dotyczące miłości, niedopasowania czy też niezrozumienia pomiędzy kobietą a mężczyzną. Z innych przemawia spokój osoby dojrzałej, pogodzonej z upływem czasu, osoby, która niejedno przeszła. Wiersze te jednak nie są pesymistyczne, wypełnia je nadzieja na to, że te chwile, które są...

Ocena adekwatna do poziomu poezji Osieckiej prezentowanej w "Sentymentach" - wybitna! Dlaczego nie wyżej? Otóż nie śmiałabym narzucać sobie ani nikomu przeświadczenia, że wiersze te to "arcydzieła" i lepiej już być nie może. A i owszem, dla każdego co innego jest bliższe sercu.
Natomiast pani Agnieszka jest mistrzynią poezji miłosnej, bez dwóch zdań. Z pomiędzy wersów czuć kobiecość, siłę, ale i delikatność oraz słabość wenusjanek wobec mężczyzn. Poezja po stokroć prawdziwa i pozostawiająca palące znamiona na duszy, szczególnie tych, którzy się na miłości zawiedli.

Ocena adekwatna do poziomu poezji Osieckiej prezentowanej w "Sentymentach" - wybitna! Dlaczego nie wyżej? Otóż nie śmiałabym narzucać sobie ani nikomu przeświadczenia, że wiersze te to "arcydzieła" i lepiej już być nie może. A i owszem, dla każdego co innego jest bliższe sercu.
Natomiast pani Agnieszka jest mistrzynią poezji miłosnej, bez dwóch zdań. Z pomiędzy wersów czuć...

Twórczość pani Agnieszki Osieckiej czaruje melodyjnością, emocjami i jednocześnie dosyć prostym i niewyszukanym językiem. Ale posiadła ona sztukę niesamowitego przekazu treści, poruszania ludzkich emocji i wzbudzania odruchów często już nieco uśpionych.To absolutne małe dziełka, które z pewnością trafią w serce każdego czytelnika. Ja po przeczytaniu tego tomiku, zasiadłam przed komputerem w poszukiwaniu wersji śpiewanych.Polecam także ten sposób poznawania twórczości pani Agnieszki, bo wielokrotnie wspaniałe interpretacje wokalne jej utworów (szczególnie w wykonaniu aktorów) powodowały zaskakujący odbiór, jakże odmienny od wersji "czytanych". O łzach wzruszenia chyba już nie warto wspominać...

Twórczość pani Agnieszki Osieckiej czaruje melodyjnością, emocjami i jednocześnie dosyć prostym i niewyszukanym językiem. Ale posiadła ona sztukę niesamowitego przekazu treści, poruszania ludzkich emocji i wzbudzania odruchów często już nieco uśpionych.To absolutne małe dziełka, które z pewnością trafią w serce każdego czytelnika. Ja po przeczytaniu tego tomiku, zasiadłam...

Samo oznaczenie tej książki jako "przeczytane", to troszkę za mało... Ja czytam te wiersze, kiedy jest mi źle, kiedy czuję potrzebę zanurzenia się nie w wartką akcję lecz po prostu w piękne słowa. Jeśli ktoś zna twórczość Osieckiej, tego tomiku nie trzeba mu rekomendować; jeśli natomiast byłoby to pierwsze spotkanie - to informuję, że po lekturze kilku wierszy może się okazać, że wcale nie jest ono takie pierwsze :) Wiele utworów Osieckiej zostało pięknie zaśpiewanych - mi.in. przez Marylę Rodowicz. Dla mnie Pani Agnieszka była mistrzynią słowa w wydaniu współczesnym. Wracam do jej twórczości wielokrotnie i innym również polecam.

Samo oznaczenie tej książki jako "przeczytane", to troszkę za mało... Ja czytam te wiersze, kiedy jest mi źle, kiedy czuję potrzebę zanurzenia się nie w wartką akcję lecz po prostu w piękne słowa. Jeśli ktoś zna twórczość Osieckiej, tego tomiku nie trzeba mu rekomendować; jeśli natomiast byłoby to pierwsze spotkanie - to informuję, że po lekturze kilku wierszy może się...

"Za nasze polskie życie,
za takie, jakie jest,
wypijmy wódki łyczek
z domieszką cichych łez..."

Ponadczasowa Agnieszka Osiecka. Wspominam z sentymentem w 80. rocznicę urodzin.

"Za nasze polskie życie,
za takie, jakie jest,
wypijmy wódki łyczek
z domieszką cichych łez..."

Ponadczasowa Agnieszka Osiecka. Wspominam z sentymentem w 80. rocznicę urodzin.

Ostatni wydany przed śmiercią Poetki tom jej wierszy. Właściwie jest to wybór najpiękniejszych piosenek. Czytając nie sposób oderwać ich od przepięknej muzyki, która jest z nimi integralnie związana. Niemniej - poezja najwyższych lotów.

Ostatni wydany przed śmiercią Poetki tom jej wierszy. Właściwie jest to wybór najpiękniejszych piosenek. Czytając nie sposób oderwać ich od przepięknej muzyki, która jest z nimi integralnie związana. Niemniej - poezja najwyższych lotów.