Pierwsze wrażenie nie było zbyt dobre. Jednakże postanowiłem doczytać do końca i dopiero jakoś ocenić powieść. Niestety, nadal mam mieszane uczucia.
Książka jest czymś w rodzaju kryminału, powieści sensacyjnej, nawet wojennej. Trochę drażni wykorzystanie powstania warszawskiego jako tła opowieści o mordercy, ale w pewnym momencie czytelnik uznaje, że wszystko w porządku. Trochę przeszkadza dziwny niekiedy język bohaterów, jak choćby literacka polszczyzna stróża w kamienicy. Trochę drażni wątek romansowy. Bardzo drażni los dawnego oficera AK, jakże różny w książce od realiów epoki. A jednak powieść wciąga. Nawet swymi niedoskonałościami lub błędami - często pozornymi. W rezultacie powstał całkiem sprawny kryminał, w dodatku z niedomówieniami, co wielu autorom współczesnym się nie udaje.
Właśnie współczesność. Od pewnego czasu sięgam po kryminały pisane w PRL-u, przy czym nie należy mnie posądzać o nostalgię za tamtymi czasami - bo ich nie znoszę (pewnie dlatego, że to moja młodość). Raczej ciekawi mnie obecny odbiór czytanych kilkadziesiąt lat temu powieści. Z niektórymi czas obszedł się okrutnie, inne pisali przypadkowi twórcy. Ale "Maruta" jest wciąż całkiem przyzwoitą lekturą, pisaną przez człowieka, który potrafi operować słowem. Swoją drogą jakże niewiele wiadomo o jego życiu...

Pierwsze wrażenie nie było zbyt dobre. Jednakże postanowiłem doczytać do końca i dopiero jakoś ocenić powieść. Niestety, nadal mam mieszane uczucia.
Książka jest czymś w rodzaju kryminału, powieści sensacyjnej, nawet wojennej. Trochę drażni wykorzystanie powstania warszawskiego jako tła opowieści o mordercy, ale w pewnym momencie czytelnik uznaje, że wszystko w porządku....