Ciekawa, dobrze napisana książka. Kwalifikuję do kryminalow milicyjnych, gdyż w takiej serii została wydana, ale akcja toczy się podczas Powstania Warszawskiego. Zero propagandy, patosu czy jakichkolwiek zadęć. Naprawdę warto wziąć do ręki. Polecam.

Ciekawa, dobrze napisana książka. Kwalifikuję do kryminalow milicyjnych, gdyż w takiej serii została wydana, ale akcja toczy się podczas Powstania Warszawskiego. Zero propagandy, patosu czy jakichkolwiek zadęć. Naprawdę warto wziąć do ręki. Polecam.

Kryminał (trochę psychologiczny, z pewnym wątkiem romansowym) w scenerii powstania warszawskiego. Niczego sobie. Dałbym 5,5 gwiazdki, gdyby była opcja.

Kryminał (trochę psychologiczny, z pewnym wątkiem romansowym) w scenerii powstania warszawskiego. Niczego sobie. Dałbym 5,5 gwiazdki, gdyby była opcja.

Pierwsze wrażenie nie było zbyt dobre. Jednakże postanowiłem doczytać do końca i dopiero jakoś ocenić powieść. Niestety, nadal mam mieszane uczucia.
Książka jest czymś w rodzaju kryminału, powieści sensacyjnej, nawet wojennej. Trochę drażni wykorzystanie powstania warszawskiego jako tła opowieści o mordercy, ale w pewnym momencie czytelnik uznaje, że wszystko w porządku. Trochę przeszkadza dziwny niekiedy język bohaterów, jak choćby literacka polszczyzna stróża w kamienicy. Trochę drażni wątek romansowy. Bardzo drażni los dawnego oficera AK, jakże różny w książce od realiów epoki. A jednak powieść wciąga. Nawet swymi niedoskonałościami lub błędami - często pozornymi. W rezultacie powstał całkiem sprawny kryminał, w dodatku z niedomówieniami, co wielu autorom współczesnym się nie udaje.
Właśnie współczesność. Od pewnego czasu sięgam po kryminały pisane w PRL-u, przy czym nie należy mnie posądzać o nostalgię za tamtymi czasami - bo ich nie znoszę (pewnie dlatego, że to moja młodość). Raczej ciekawi mnie obecny odbiór czytanych kilkadziesiąt lat temu powieści. Z niektórymi czas obszedł się okrutnie, inne pisali przypadkowi twórcy. Ale "Maruta" jest wciąż całkiem przyzwoitą lekturą, pisaną przez człowieka, który potrafi operować słowem. Swoją drogą jakże niewiele wiadomo o jego życiu...

Pierwsze wrażenie nie było zbyt dobre. Jednakże postanowiłem doczytać do końca i dopiero jakoś ocenić powieść. Niestety, nadal mam mieszane uczucia.
Książka jest czymś w rodzaju kryminału, powieści sensacyjnej, nawet wojennej. Trochę drażni wykorzystanie powstania warszawskiego jako tła opowieści o mordercy, ale w pewnym momencie czytelnik uznaje, że wszystko w porządku....

Książka bardzo mnie wciągnęła, nie miałam w ogóle ochoty jej przerywać. W nocy zawsze rozmyślałam, co będzie dalej.
Jest to kryminał, bardzo zagadkowy, nieskomplikowany, mimo to bardzo przemyślany. Osobiście bardzo mnie zaskoczył. Pozytywnie, oczywiście.
„Maruta” – książka zatytułowana imieniem dziewczyny, która pojawia się w książce, nie jest główną bohaterką, raczej postacią „drugoplanową”. Głównym natomiast bohaterem jest żołnierz, dowódca, pewniej brygady. Jest on również narratorem całej akcji, ponieważ dowiadujemy się, że pewien mężczyzna znalazł jego pamiętnik.
Mimo, że przed ostatni rozdział niewiele nam wyjaśnia, to tak naprawdę wszystko dowiadujemy w ostatnim rozdziale. Wszystkie moje domysły i nadzieje legły tutaj w gruzach. Sprawy przybrały zupełnie inny obrót niż się spodziewałam.
Książkę osobiści baaardzo polecam, choć nie jest zbytnio popularna, czego nie mogę przeboleć.

Książka bardzo mnie wciągnęła, nie miałam w ogóle ochoty jej przerywać. W nocy zawsze rozmyślałam, co będzie dalej.
Jest to kryminał, bardzo zagadkowy, nieskomplikowany, mimo to bardzo przemyślany. Osobiście bardzo mnie zaskoczył. Pozytywnie, oczywiście.
„Maruta” – książka zatytułowana imieniem dziewczyny, która pojawia się w książce, nie jest główną bohaterką, raczej...