Pierwsza część dłuższego cyklu powieści z czasów Jana III Sobieskiego – „Ostatni zwycięzca”.
W tej części hetman Sobieski organizuje obronę południowych granic Rzeczpospolitej przed atakiem Tatarów. Wie, że jest sam. Nie ma tu co liczyć na króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, człowieka słabego charakteru, który zamiast do obrony granic, woli przeznaczyć wojska dla swojej własnej ochrony, a w Sobieskim widzi nie obrońcę ojczyzny, tylko konkurenta, chcącego osłabić jego pozycję. Najeźdźcom z południa pomaga też ogólny podział Europy, na zwolenników austriackiego cesarza Leopolda, popieranego przez króla Wiśniowieckiego i francuskiego króla-słońce, Ludwika XIV, któremu z kolei sprzyja Sobieski. Narastający konflikt na linii Wiśniowiecki - Sobieski sprawia, że ten ostatni decyduje się umieścić w obozie króla szpiega – młodego, zaufanego sekretarza, Damiana Żegonia. Tymczasem z południa wraca z misji Bohdan Zawieja, jeden z jego zaufanych wojów. Przypadkiem wpada mu w ręce pewien pierścień, z którym najwyraźniej wiąże się jakaś wielka tajemnica, mogąca mieć wielki wpływ na losy Rzeczpospolitej. Razem z Żegoniem próbują rozwikłać tę zagadkę.
Powieść dobrze osadzona w realiach historycznych, w sposób ciekawy opisująca najpierw kampanię obronną Sobieskiego, potem niełatwą pracę wywiadowcy. Za sprawą Żegonia i Zawiei, powieść nabiera charakteru przygodowego. Obaj młodzieńcy, zarówno zapalczywy Zawieja, jak i rozważny Żegoń, budzą sympatię czytelnika, a wydarzenia, widziane ich oczami zdają się być o wiele ciekawsze niż na lekcji historii.
Powieść w zasadzie nie ma zakończenia, co zrozumiałe, jako że jest częścią dłuższego cyklu. Ale to nie jest jedyny powód, dla którego mam zamiar sięgnąć po dalszą część. Jestem pewien, że dalej wiele spraw się wyjaśni.

Pierwsza część dłuższego cyklu powieści z czasów Jana III Sobieskiego – „Ostatni zwycięzca”.
W tej części hetman Sobieski organizuje obronę południowych granic Rzeczpospolitej przed atakiem Tatarów. Wie, że jest sam. Nie ma tu co liczyć na króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, człowieka słabego charakteru, który zamiast do obrony granic, woli przeznaczyć wojska dla swojej...